«Յուկոս» ընկերության նախկին տնօրեն Միխայիլ Խոդորկովսկին հոդված է հրապարակել The Los Angeles Times պարբերականում: Խոդորկովսկին գրում է. «Ես պատկանում եմ խորհրդային մարդկանց վերջին սերնդին, այն մարդկանց սերնդին, որոնք ծնվել ու մեծացել են ԽՍՀՄ-ում: Երիտասարդ տարիներիս կարծում էին, որ ԽՍՀՄ-ը հավերժ է, ոչ ոք չէր հավատում, որ մի ակնթարթում ամեն բան կարող է փոխվել, սակայն դա տեղի ունեցավ։ Երբ ես դարձա կառավարիչ, ապա խոշոր էներգետիկ ընկերության համասեփականատեր, ողջ երկրի նավթային արդյունաբերությունում արդյունահանման ծավալը կրճատվել էր՝ 600 մլն մետրական տոննայից հասնելով 300 մլն-ի։ Սակայն մեր ընկերությունը՝ «Յուկոսը», կարողացավ հասնել տնտեսական գերազանց արդյունքների։ Վլադիմիր Պուտինն ու նրա նախկին պաշտոնակիցները որոշել էին, որ կարիք չունեն անկախ ընդդիմության, որին ես աջակցում էի: Նրանք կարիք չունեին ո՛չ անկախ հեռուստատեսության, ո՛չ խորհրդարանում օրինագծերի իրական քննադատության։ Կարճ ասած՝ նրանք դեմ էին այն ամենին, ինչին մենք ձգտում էինք հասնել այդ տարիներին։ Ես չէի կարող դրան համաձայնել եւ փորձեցի պայքարել` ինչպես կարող էի։ Մեղադրանքները, որոնց հիման վրա ինձ ձերբակալել են եւ դատապարտել` «թխված» են»»,- պարզաբանել է Խոդորկովսկին։
Հեղինակը նշում է, որ հասկանում է ներկայիս ռուսական ուժային էլիտային.«Նրանք մեծացել են այն տարիներին, երբ փոփոխությունները վտանգավոր էին։ Նրանք կարծում են, որ «կատաղի» շահույթները նավթից ու գազից հավերժ լինելու են, եւ պարտադիր չէ իրական բարեփոխումներ անցկացնել։ Նրանք հաշտվում են կոռուպցիայի հետ, արխայիկ գաղափարներ են դավանում եւ միասնական են տաղանդավոր ու ստեղծագործ մարդկանց հասարակական թատերաբեմ չթողնելու հարցում։ Հենց այս նույն սխալներն էլ կործանեցին ԽՍՀՄ-ը»։ Հոդվածում Խոդորկովսկին նաեւ հավելում է, թե գոյություն ունի ռուս քաղաքական գործիչների նոր սերունդ, որը պատրաստ է իրական քաղաքական մրցակցության, գիտակցում է անկախ դատարանների, խորհրդարանի ու լրատվամիջոցների անհրաժեշտությունը. «Ռուսաստանը շուտով կհայտնվի այն նույն իրադրության մեջ, որում հայտնվեց ԽՍՀՄ-ը 1980-ականների կեսին. 21-րդ դարի երկրորդ տասնամյակում կսկսվի կոռուպցիայի ու ակտիվ վերահսկողության վրա հիմնված համակարգի ճգնաժամ։ «Ուղղահայաց կոռումպացված կառավարման» ռուս տեսաբաններն ու պրակտիկներն այսօր չեն պատրաստվում ոչ մի տեղ գնալ։ Սակայն նրանք ստիպված են լինելու դա անել։ Ես գիտեմ։ Ես նման բան արդեն տեսել եմ»։
