Անցյալ շաբաթ գրել էինք, որ սեպտեմբերի 27-ին սուր փսիխոզ ախտորոշմամբ ԼՂՀ-ի «Եղնիկներ» զորամասից Երևանի կայազորի զինվորական հոսպիտալի հոգեբուժական բաժանմունք տեղափոխված զինծառայող Ժորա Մկրտչյանը երկարատև բուժում ստանալուց հետո հոսպիտալից տուն է վերադառնալու նոյեմբերի 27-ին, սակայն Ժորա Մկրտչյանի հոր` Մկրտիչ Մկրտչյանի հետ զրույցում պարզեցինք, որ Ժորան ոչ այս, ոչ էլ մյուս շաբաթ տուն չի վերադառնա. «Երեխիս դարձրել են լաբորատորիայի փորձամուկ: Մի մոմենտ լավ էր, հիմա շատ վատ ա երեխան: Ես արդեն չգիտեմ` ինչ պետք ա լինի, ուրիշ միջոցների պետք ա դիմեն: Հիմա էլ ասում են` շատ մեծ բարդություններ է առաջացել, դարձրին հայոց հարցը»,- զայրացած ասաց Մկրտիչ Մկրտչյանը` հավելելով, որ արդեն քանի շաբաթ է` անընդհատ օր են փոխում և այդպես էլ հստակ օր չեն ասում` երբ պիտի տղան տուն գա:
Սակայն Ժորա Մկրտչյանը շարունակում է համառորեն համոզել հորը, որ տղաների վրայից մեղադրանքները հանեն, այնինչ հայրը գտնում է, որ ըստ ամենայնի, տղային վախեցնում են, ստիպում նման բաներ ասել. «Ամեն ինչ հնարավոր է: Փողը մութ տեղը լույս կտա, այսօր փող չունեմ, ինձ լույս չի տա, ես հնարավորություն չունեմ, չոբան մարդ եմ, նախրչի, ես այդքան հնարավորություն չունեմ հազար դոլար տամ, երեխուն հանեմ բերեմ տուն: Ես էլ, ուրեմն, ուրիշ միջոցների կդիմեմ, բայց դեռ պահանջում եմ` թողնեն երեխայիս տուն գա»,- ասաց Մկրտիչ Մկրտչյանը, այլապես կգնա Ղարաբաղ, երեքին էլ խփել կտա, քանի որ, ինչպես ինքն է ասում` վախեր չունի, մահն էլ տեսել է սեփական աչքերով:
Հիշեցնենք, որ սերժանտ Վաչիկ Գաբրիելի Գրիգորյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 360 հոդվածի 2-րդ մասով (Զինծառայողին վիրավորանք հասցնելը, որը կատարվել է ստորադրյալի կողմից պետի, ինչպես նաև պետի կողմից ստորադրյալի նկատմամբ զինվորական ծառայության պարտականությունները կատարելու կապակցությամբ), շարքայիններ Ալբերտ Առաքելյանին ու Մովսես Բադալյանին ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 359 հոդվածի 1-ին մասով (Զինծառայողների փոխհարաբերությունների կանոնագրքային կանոնները խախտելը նրանց միջև ստորադասության հարաբերությունների բացակայության դեպքում, որն արտահայտվել է անձի պատիվն ու արժանապատվությունը ստորացնելով, նրան ծաղրուծանակի ենթարկելով կամ հալածելով կամ զուգորդվել է բռնություն գործադրելով):
«Հիմա ասում են միչև դեկտեմբեր պետք է մնա, որ երեխես մի լավ խելռի, ուրեմն այդտեղ մութ բաներ կան: Ուզում են երեխի ուղեղը ավելի լավ լվանան, որ երեխան ընդհանրապես ոչ մի բան չհիշի, որ հեչ բան ինձ չկարողանա պատմել` ինչ է եղել, թե աֆիցեռ է եղել, տո ես լավ էլ գիտեմ` ինչ է եղել: Երեխեն էլ կհասկանա ամեն ինչ»,- նշեց Մկրտիչ Մկրտչյանը` հիշելով, որ սեպտեմբերին յոթ հոգի էին մեղավոր, հետո յոթը դարձավ չորս, հիմա երեք են:
Զինվորի հայրը նշեց` թեև ամեն օր որդու հետ խոսում է, սակայն վերջին օրերին նրան ավելի ու ավելի աղոտ է սկսում հասկանալ, և զարմանում է` ինչու է փոխվել որդու բժիշկը. «Կարող ա երկու տարի էլ երեխաս ծառայելու է հոգեբուժարանում: Էնքան հիմար նարկոտիկներ սրսկելով` ինչն են բուժում երեխիս, ասում են` սրսկում ենք, որ հանգստանա, ի՞նչը հանգստանա, գազա՞ն ա, գե՞լ ա, առյո՞ւծ ա, ես չգիտեմ ինչպես վարվել ըդոնց հետ», – նշեց Մկրտիչ Մկրտչյանը` ավելացնելով, որ որդին իր ցանկությամբ գնաց Ղարաբաղ, իսկ ամեն մեկը չէ, որ կգնա «Եղնիկներ»:
Նրա խոսքերով, համագյուղացիներից մեկը հողն է ծախում, մյուսն էլ հարևանից պարտք անում իր երեխային «Եղնիկներից» ազատելու համար.«Եղնիկները ամենաայլանդակ տեղն է, այլանդակ, երեխի թոզն էլ, որ հասնի քեզի, պետք է փառք տաս Աստծուն, էդոնք աֆիցեռ չեն, էդոնք խոպան են գնացել, խոպան, լավ պապաների բալեք ընդեղ փողերը թափում են, իսկ մեր երեխեքը տանջվում են: Բանակ չկա, բանակ չունենք մենք, մենք ունենք բանակ, որը հիմա փող աշխատելու միջոց է: Այս բոլոր այլանդակություններին ի վերջո ե՞րբ պետք է վերջ տրվի, հո բանակը նրա համար չի, որ ծնողը աչքը թաց ման գա»:
Հիշեցնենք, որ 19-ամյա զինծառայող Ժորա Մկրտչյանը Թալինի Լուսական գյուղից էր մեկնել ԼՂՀ պաշտպանության բանակ:
