Նոյեմբերի 25-ից մեկնարկում է Կանանց նկատմամբ բռնության դեմ պայքարի 16-օրյակը, որը կավարտվի դեկտեմբերի 10-ին` Մարդու իրավունքների միջազգային օրը: 16-օրյակի շրջանակում Հայաստանում նախատեսված են մի շարք միջոցառումներ` ի պաշտպանություն կանանց իրավունքների:
«Առաջին լրատվական»-ը հոգեբանական գիտությունների թեկնածու, «Այգ» հոգեբանական ծառայությունների կենտրոնի հոգեբան Ռուբեն Պողոսյանի հետ զրույցում փորձեց հասկանալ` ի՞նչ հիմքեր ունեն, որտեղի՞ց են գալիս կանանց հանդեպ իրականացվող բռնությունները:
Նրա խոսքով, կանայք, ինչպես ծերերն ու երեխաները, մեր հասարակության ամենախոցելի, ամենաանպաշտպան շերտն են: Հարցին` ինչո՞ւ են կանայք ամբողջ աշխարհում ու Հայաստանում մասնավորապես խոցելի, հոգեբանը պատասխանեց, որ «գենդերային քաղաքականություն», «գենդերային հավասարություն» անվանումների տակ ներկայում էլ հսկայական աշխատանք է տարվում` հասկանալու, թե ինչու են կանայք մշակութաբանորեն, պատմականորեն ենթարկվում բռնությունների կամ ինչու պետք է կանանց առնել պաշտպանության տակ:
Հոգեբանի խոսքով, տարբեր մշակույթներում` արևելյան, նաև եվրոպական, կնոջ սոցիալական դերը նսեմացված է եղել, ինչն ունի իր արմատները:
Պատճառներից մեկը, ըստ հոգեբանի, այն է, որ կնոջը պատմականորեն դիտարկել են որպես «վերարտադրող մեքենա»:
Մեզ հետ զրույցում նա մի հետաքրքիր բան ասաց, որ երբ Աստվածաշունչը եբրայերենից թարգմանում էին տարբեր լեզուներով, այդ «կնատյաց րաբիները» դիտմամբ նենգափոխել են Աստվածաշնչյան հայտնի տողերը, որոնք մեզ հայտնի են որպես «Եվան սերեց Ադամի կողոսկրից», այնինչ իրականում եղել է հակառակը` եղել է Ադամի կողքին, ոչ թե կցորդը: «Ստացվում է, որ այդ սխալը բերել է մշակութային այսպիսի հայացքի` որ կինը պետք է դիտարկվի որպես վերարտադրող, ձայնազուրկ էակ»,- ասաց հոգեբանը` ընդգծելով, որ դա խորը հետք է թողել մարդկանց հոգեբանության վրա՝ այնքան, որ պետականության ստեղծման ժամանակ դա չի փոխվել:
Նրա խոսքով, աշխարհում մեծ թափ առնող կանանց շարժումները կարծես գալիս են վրեժ լուծելու իրենց ոտնահարված իրավունքների համար: «Դրանք այն կանայք են, որոնք ժամանակին բռնության են ենթարկվել իրենց ամուսինների, հասարակության կողմից, չեն կարողացել ինքնահաստատվել»,- ասաց հոգեբանը` ընդգծելով, որ դրանով վերջիններս փորձում են իրենց կորցրած դիմագիծը վերագտնել: Ըստ հոգեբանի` դա անգիտակցական մակարդակում նստած է այդ կանանց ենթագիտակցության մեջ՝ իրենց տեղը հաստատել աշխատանքում, սոցիալական կյանքում ու հենց այդտեղից է գալիս կնոջ դերի մեծացման միտումը:
«Որքան կինը հարգանքի արժանի մեծագույն անձ դիտարկվի, այնքան նրա խոցելիությունը կնահանջի»,- համոզված ասաց նա` ընդգծելով, որ բռնությունները կպակասեն միայն այն դեպքում, երբ սեռերի միջև հավասարություն լինի:
