«Ես միանգամայն ըմբռնումով եմ մոտենում Հայաստանի այն դիրքորոշմանը, որ շեշտվում են երեք հիմնարար սկզբունքները` տարածքային ամբողջություն, ինքնորոշման իրավունք և ուժի չկիրառում»,- նշեց այսօր Երևանում ՆԱՏՕ-ի տեղեկատվական կենտրոնում տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսում Հայաստանում Գերմանիայի դեսպան Հանս- Յոխեն Շմիդտը:
Լրագրողները հարց ուղղեցին նրան, թե ինչպե՞ս է վերաբերվում այն փաստին, որ Սերժ Սարգսյանը չմեկնեց Լիսաբոն ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովին` պատճառաբանելով, որ Վեհաժողովի հռչակագրի նախագծում հակամարտությունների վերաբերյալ արտահայտվում է միայն տարածքային ամբողջության սկզբունքը: Գերմանիայի դեսպանը պատասխանեց. «Ես միշտ ճիշտ եմ համարում դրոշակ ցույց տալու քաղաքականությունը ու հստակ դիրքորոշում արտահայտելը»: Ի դեպ, դեսպանը հայտնեց, թե հայկական կողմից խնդրանք են ստացել` ներկայացնելու հայկական դիրքորոշումը: «Ես կարծում եմ՝ ճիշտ է տեղում լինելը, մասնակցելը և սեփական դիրքորոշում արտահայտելը»,- հայտարարեց դեսպանը:
Այնուհետև Հանս- Յոխեն Շմիդտը ուշագրավ խոստովանություն արեց՝ սակայն շեշտելով, որ իր անձնական կարծիքն է հայտնում: Նա հայտարարեց, թե Գերմանիան միշտ ավելի հակված է ինքնորոշման սկզբունքին, իսկ տարածքային ամբողջության հարցում ավելի զգույշ է՝ նկատի ունենալով նաև Գերմանիայի պատմությունն ու մասնավորապես երկրորդ համաշխարհային պատերազմի հետևանքները: Դեսպանը արտահայտեց իր անձնական կարծիքը նաև Կոսովոյի անկախության վերաբերյալ Հաագայի միջազգային դատարանի վճռին, որը սահմանել էր, որ Կոսովոյի անկախության հռչակումը լիովին բխում է միջազգային իրավունքից: Դեսպանը նշեց, թե պաշտոնական Բեռլինը հայտարարում է, որ դա չի կարող նախադեպ լինել Ղարաբաղյան հակամարտության համար, և ինքը չի ցանկանում մեկնաբանել իր երկրի ԱԳՆ-ի այդ դիրքորոշումը: Սակայն դեսպանը նկատեց, թե Կոսովոյի մասին դատարանի որոշումն իհարկե կարող է ազդեցություն ունենալ Ղարաբաղի հարցում հայկական դիրքորոշման վրա:
Դեսպանը կարծում է, որ շփման գծում տեղի ունեցող միջադեպերը վկայում են, որ հակամարտությունը ամենևին էլ սառեցված չէ: Այդ տեսանկյունից նա կարևորեց Աստանայում կայացած ԵԱՀԿ գագաթնաժողովում Մինսկի խմբի համանախագահող երկրների և Հայաստանի ու Ադրբեջանի ընդունած հայտարարությունը, որում կարևորվում է ուժի չկիրառումը, մասնավորապես` դիպուկահարներին հետ քաշելը և հրադադարի ամրապնդումը: