«Ինչու պետք է ՍԴ որոշումը մնա թղթի վրա` պարզ չէ»,- այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ խոսելով Խոսքի ազատության պաշտպանության և ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 1087.1 հոդվածի` Սահմանադրությանը համապատասխանության վերաբերյալ Սահմանադրական դատարանի որոշման մասին` նշեց ՍԴ իրավախորհրդատվական վարչության պետ Լիանա Հակոբյանը:
Նրա խոսքերով` ցանկացած իրավական պետությունում պետք է վստահ լինեն, որ Սահմանադրական դատարանի որոշումները կկիրառվեն դատարանների կողմից:
Հակոբյանը նշեց, որ պետք չէ այսօրվանից ևեթ կանխատեսումներ անել և թերահավատ լինել դատարանների` ՍԴ որոշումները կատարելու հարցում:
Հարցին` երբ օրենքը չի փոփոխվել, ինչու պետք է դատարանն օրենքը թողած` առաջնորդվի ՍԴ որոշմամբ, այսինքն` օրենքի մեկնաբանությամբ, Հակոբյանը պատասխանեց.
«Դատավորը չի առաջնորդվում օրենքի մեկնաբանությամբ, այլ պետք է առաջնորդվի ՍԴ որոշմամբ, որն ավելի բարձր իրավաբանական ուժ ունի, քան օրենքը»:
Դիտարկմանը, թե վիրավորանքը չի կարող օրենքի վիճարկման տառ դառնալ, և այն էթիկական նորմ է քաղաքակիրթ աշխարհում, ՍԴ ներկայացուցիչը նկատեց` այո, այսօր ամբողջ աշխարհում միտում կա վիրավորանքի համար ընդհանրապես պատասխանատվություն չնախատեսել, դրա համար էլ ՍԴ-ն իր դիրքորոշումներում նշել է, որ պետք է վերապահումներ կիրառվեն վիրավորանքի համար, բայց ՍԴ-ն չի կարող օրենքն ընդհանրապես հանել, քանզի դա օրենսդրի որոշման հարցն է.
«ՍԴ-ն իր դիրքորոշումներով պետք է զսպի վիրավորանքի համար հաճախակի նյութական փոխհատուցման դիմելու պրակտիկան»:
Հակոբյանը շեշտեց, որ վիճարկվող դրույթի վերաբերյալ ՍԴ որոշումը քայլ առաջ էր խոսքի ազատության պաշտպանության տեսանկյունից:
Նա նաև նկատեց, որ ՍԴ-ն ուսումնասիրություն չի կատարել, թե ապաքրեականացումից առաջ ինչպիսին էր մամուլի վիճակը և ինչպիսին է հիմա: Նա նշեց, որ ապաքրեականացումն ընդունվել է եվրոպական կառույցների հորդորների արդյունքում:
