Մարդու իրավունքների օրվա կապակցությամբ փոքրիկ հարցախույզ անցկացրինք Երևանի փողոցներում և փորձեցինք պարզել՝ արդյոք մեր համաքաղաքացիները գիտե՞ն` ինչ է մարդու իրավունքը, իրենց պաշտպանված զգո՞ւմ են իրենց երկրում և ո՞վ պետք է իրենց պաշտպանի:
55-ամյա ինժեներ Կազիմիր Ղազանչյանը նշեց, որ մարդու իրավունքը 20-րդ դարի ամենամեծ նվաճումն է: Յուրաքանչյուր մարդու պաշտպանվածությունն իր մեջ է, պարզապես պետական կառույցները պետք է նպաստեն մարդու իրավունքի զարգացմանը: Մենք դեռ դուրս չենք եկել ստրկամտության կաղապարից: Մեր ժողովուրդը խելացի ժողովուրդ է և կկարողանա պաշտպանել իրեն ու իր իրավունքները, երբ Աստված կամենա: Կազիմիրն իր խոսքը եզրափակեց Գարեգին Նժդեհի խոսքերով. «Եթե ամեն անհատ ունենա որոշ սեփականություն և ամուր կանգնած լինի այդ սեփականության վրա, ինքը ատամներով և՛ իր սեփականությունը կպաշտպանի, և՛ պետության շահերը»:
58-ամյա Ռայա Խաչատրյանը, որը մասնագիտությամբ մանկավարժ է, կարծում է, որ այսօր, այս երկրում իրենք բացարձակ իրավունքներ չունեն և պաշտպանված չեն: Մեր այն հարցին,թե ո՞վ պետք է իրեն պաշտպանի, ասաց. «Ինձ պաշտպանում են իմ ամուսինը, իմ ընտանիքը»:
Գագիկ Գևորգյանը (63 տարեկան, ինժեներ) վստահ է. «Մարդու իրավունքը առաջին հերթին ազատությունն է: Ամեն մարդ ինքն իրեն պետք է պաշտպանի, մեր երկրում ամեն ինչ կիսով չափ է: Ես ինձ պաշտպանված եմ զգում կիսով չափ, իրավունքներ ունեմ կիսով չափ: Շատ օրենքներ հասարակ քաղաքացու համար պարզապես չեն գործում»:
«Մարդու իրավունքն այն է, որ մարդ իրեն ազատ զգա և օրենքի շրջանակներում գործունեություն ծավալի: Ես ինձ լիովին պաշտպանված չեմ զգում և կարծում եմ, որ պետությունը պետք է մեզ պաշտպանի: Պետք է ստեղծել այնպիսի օրենքներ, որ մարդ իրեն պաշտպանված զգա»,-նշեց 33-ամյա լեզվաբան Լարիսան:
