Այսօր Մարդու իրավունքների և ժողովրդավարության ինստիտուտի գրասենյակում տեղի ունեցավ «Սարդարապատ» շարժման նախաձեռնող խմբի կողմից ստեղծվելիք Ազգային խորհրդարանի «Արտաքին քաղաքականության հարցերի» հանձնաժողովի հերթական նիստը, որի ժամանակ քննարկվեց «ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության պերճանքն ու թշվառությունը» թեման: Բանախոսը՝ «Սարդարապատ» շարժման նախաձեռնող խմբի անդամ Տիգրան Խզմալյանը, բաց նամակով հանդես եկավ, որում մի քանի հարց է ուղղում ՀՀ արտգործնախարար Էդվարդ Նալբանդյանին, ներկայացնում ենք նամակը կրճատումներով։
« ՀՀ ԱԳՆ ԹՇՎԱՌՈՒԹՅՈՒՆՆ ՈՒ ՊԵՐՃԱՆՔԸ
կամ մի քանի հարց Էդուարդ Նալբանդյանին
Իշխող ռեժիմի այլ կառույցների նման, ԱԳՆ խորապես ակոսված է ներկա իշխանությունների բնածին արատներով` ստրկամտությամբ, մասնագիտական տկարությամբ և ամենակարևորը` անբարո կեցվածքով: Ասվածի վկայությունն է այն փաստը, որ անկախության 19 տարիների ընթացքում ՀՀ տասը բարձրաստիճան դիվանագետներ, այդ թվում՝ դեսպաններ ու հյուպատոսներ, բնակություն են հաստատել արտերկրում, անգամ՝ քաղաքական ապաստան խնդրելով: Այդպես վարվեցին Ռուսաստանում ՀՀ նախկին դեսպաններ Գագիկ Շահբազյանն ու Սուրեն Սահակյանը, Գերմանիայում ՀՀ նախկին դեսպան Ֆելիքս Մամիկոնյանը, ԱԳՆ վարչության նախկին պետ Արմեն Խարազյանը:
Ընդգծենք, որ նրանց թվում չենք նշում մարտի 1-ի ողբերգությունից հետո իրապես քաղաքական շարժառիթներով աշխատանքից հեռացված և Հայաստանը լքած նախկին փոխարտգործնախարար, Իտալիայում ՀՀ դեսպան Ռուբեն Շուգարյանին, Վրաստանում ՀՀ նախկին դեսպան Լևոն Խաչատրյանին, ԱԳՆ վարչության ու բաժնի նախկին պետեր Կարինե Աֆրիկյանին ու Էլեն Պետեյանին:
Որևէ քաղաքացիական պոռթկման մեջ դժվար է կասկածել 2008 թվականից շատ ավելի վաղ Կանադայում ընտանիքով հաստատված, նույն երկրում ՀՀ նախկին դեսպան Գառնիկ Նանագուլյանին, ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպանատան նախկին առաջին քարտուղար Մարինե Դավթյանին, ՄԱԿ-ում ՀՀ ներկայացուցչության երկրորդ քարտուղար Նունե Աղասարյանին: Իր ղեկավարների օրինակին հետևեց նաև ՄԱԿ-ում ՀՀ ներկայացուցչության մեկ այլ աշխատակից` Արմեն Հովհաննիսյանը, ինչպես նաև մի ողջ շարասյուն շարքային ծառայողների, ովքեր օգտագործել են դիվանագիտական կարգավիճակը ոչ թե Հայրենիքին, այլ անձնական շահերին ու նպատակներին ծառայացնելու համար:
Որքանով է անկախ ու ազնիվ բարձրաստիճան դիվանագետը, որի ընտանիքը կամ անձնական բիզնեսի շահերը գտնվում են արտերկրում և կախված են օտարերկրյա քաղաքական ու տնտեսական շրջանակներից:
Որքանով են պաշտպանված ՀՀ ազգային ու պետական շահերը այդ երկրների հատուկ ծառայությունների` տվյալ անձանց կամ ընտանիքի անդամների վրա ներազդելուց:
Հայաստանի համար, որն այսօր գտնվում է փաստացի պատերազմի մեջ, ժամանակավոր զինադադարի պայմաններում, այս իրողությունների մասին բարձրաձայնումը անհրաժեշտություն է:
Համապատասխանո՞ւմ է արդյոք իրականությանը այն, որ որոշ պաշտոնանկ արված կամ անգամ գործող դիվանագետներ համատեղում են պետական աշխատանքը արտերկրում իրենց կամ ընտանիքների անհատական ձեռներեցություն իրականացնելու հետ:
Համապատասխանո՞ւմ է արդյոք իրականությանը այն, որ փոխարտգործնախարար Սերգեյ Մանասարյանի ընտանիքի անդամները մշտական բնակություն են հաստատել Բուլղարիայում և Եգիպտոսում, ԱԳՆ բաժնի պետ Եղիշե Սարգսյանի երկու դուստրերն ապրում են Գերմանիայում, Մեծ Բրիտանիայում դեսպանատան աշխատող Վահրամ Աբաջյանի ընտանիքը մնաց Անգլիայում, Հնդկաստանում ՀՀ նախկին դեսպան Վահե Գևորգյանի գերդաստանը գերադասեց բնակվել Մոսկվայում, իսկ Ղազախստանում ՀՀ նախկին դեսպան Էդուարդ Խուրշուդյանի հարազատները որոշեցին մնալ նույն տեղում` Ղազախստանում:
Ճի՞շտ է արդյոք, որ ԱԳՆ փոխնախարար Կարինե Ղազինյանի երեխաները մշտապես բնակվում են Ռուսաստանում:
Ճի՞շտ է արդյոք, որ Ձեր, պարոն նախարար, կինը բնակվում է Ռուսաստանում, իսկ դուստրը` Ֆրանսիայում, ընդ որում՝ ՀՀ ԱԳՆ կողմից Փարիզում ամիսը 5000 եվրո արժողությամբ վարձակալվող բնակարանում:
Ինչ ասել դեսպանների ու նախարարների մասին, երբ Միավորված Թագավորությունում տարիներ շարունակ բնակվում է ՀՀ նախկին վարչապետ և նույն Մեծ Բրիտանիայում նախկին դեսպան, ներկայումս որպես ազգային բարերար ներկայացող Արմեն Սարգսյանը, ում դիվանագիտական պաշտոնը իր երկարատև հիվանդության ամիսներին կատարում էր նրա կինը:
Խնդրում ենք հաստատել կամ հերքել ՀՀ տարբեր դեսպանությունների կողմից ոչ պարկեշտ կամ քրեական ծագում ունեցող անձանց ավտոմեքենաների համար դիվանագիտական «կարմիր համարանիշների» վաճառքի մասին լուրերը, որոնք պարբերաբար հայտնվում են օտարերկրյա, մասնավորապաես ռուսաստանյան մամուլում»:
