Ճարտարապետները մտահոգված են. իրենց ձայնը լսելի չէ, և իրենց կարծիքը հաշվի չեն առնում:
«Ճարտարապետների ձայնը որ լսելի լինի՝ լավ կլինի, իհարկե, բայց… Ճարտարապետությունն այն ասպարեզն է, որը զբաղվում է տարածքների կազմակերպմամբ՝ լինի դա շենք, փողոց, քաղաք, թե երկիր: Մենք մի խնդիր ունենք. մեր 3 մլն բնակչությունից 2 մլն-ը տեղավորված է մայրաքաղաքում, 700000 կամ 1 մլն` հյուսիսում, 500000-ը` արևմուտքում։ Սյունիքում, Վայոց ձորում ընդամենը 200 հազար մարդ է ապրում։ Մեր հեռավոր սահմանները վտանգված են, սա շատ մեծ խնդիր է»,- իր մտահոգությունն է հայտնում ճարտարապետ Հրաչիկ Պողոսյանը:
2000 թ. ավարտվեց և կառավարության գերազանց գնահատականին արժանացավ ճարտարապետների կողմից առաջադրված մի նախագիծ, որը բնակչության տարաբնակեցման մի ամբողջական ծրագիր էր և պետք է կարգավորեր տնտեսական հարաբերությունները, արդյունաբերությունը, գյուղատնտեսությունը, ճանապարհային ցանցը, կապը և այլն: Ըստ այդ նախագծի՝ որոշ քաղաքներ պետք է մեծացվեին, որոշների շարժը՝ դանդաղեցվեր:
«Այդ նախագիծը չափազանց կարևոր էր և կարևոր է, բայց մինչ օրս չի իրականացվում»,- ցավով նշում է ճարտարապետը: