Սեպտեմբերի 19-ի պետական ահաբեկչության տարելիցին ընդառաջ Ադրբեջանը «նյարդերի» լայնածավալ պատերազմ է սկսել: Նախ հայտնի է դարձել, որ նախագահ Ալիեւը հատուկ կարգադրությամբ «սահմանել է Խանքենդիի (Ստեփանակերտի), Խոջալուի (Ասկերանի), Աղդերեի (Մարտակերտի) եւ Խոջավենդի (Մարտունի-Հադրութի) օր»:
Սեպտեմբերի 18-ին Ադրբեջանի նախագահի արտաքին քաղաքական հարցերով օգնական Հիքմեթ Հաջիեւը կազմակերպել է Բաքվում հավատարմագրված դեսպանատների ներկայացուցիչների եւ ռազմական կցորդների «դեպի ազատագրված Քելբաջար ուղեւորությունը»:
Կոնկերտ ո՞ր երկրների դիվանագիտական ներկայացուցիչները եւ ռազմական կցորդներն են մասնակցել քաղաքական այդ «պիկնիկին»,՝ Բաքվի լրատվամիջոցները չեն մանրամասնում, առայժմ լուսանկարներ չեն տարածվում: Հայտնի է, որ նրանք կանգառ են ունեցել օկուպացված Մատաղիսում եւ Սարսանգում: Հավանաբար օտարերկրյա դիվանագետներին հետաքրքրել են Սարսանգի եւ Մատաղիսի ջրամբարները:
Արդեն մոտ մեկ շաբաթ է, ինչ Ադրբեջանի ռազմական գերատեսչությունը պարբերաբար տարածում է 2022թ. օգոստոսի 3-ի եւ անցյալ տարվա սեպտեմբերի 19-ի ահաբեկչական հարձակումները պատկերող տեսանյութեր, իսկ տրանսպորտի նախարարությունը հայտնում է «Բաքու-Խոջալու-Խանքենդի-Շուշա» երթուղով ավտոբուսային կանոնավոր հաղորդակցություն սկսելու մասին:
Ադրբեջանի կրթության նախարարության հաղորդագրության համաձայն՝ «Ղարաբաղի համալսարանում (տեղակայված է Արցախի պետական համալսարանի մասնաշենքում) կատարվել է 1000 ուսանողի ընդունելություն, որ կսովորեն եւ մասնագիտություն ձեռք կբերեն բացառապես պետական միջոցների հաշվին»:
Ըստ երևույթին, սեպտեմբերի 19-ին օկուպացված Ստեփանակերտում կազմակերպվելու են տարբեր միջոցառումներ: Մեծ է հավանականությունը, որ Իլհամ Ալիեւը կմասնակցի «Ադրբեջանի ինքնիշխանության եւ տարածքային ամբողջականության լիակատար վերականգնման» օրվա հանդիսություններին:
«Նյարդերի» լայնածավալ պատերազմը քաղաքական հստակ ենթատեքստ ունի: Հայ-ադրբեջանական կարգավորման գործընթացում ստեղծվել է իրավիճակ, երբ Բաքուն ձգտում է ձախողման պատասխանատվությունը բարդել Երեւանի վրա:
Սեպտեմբերի 18-ին Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարար Բայրամովն ընդունել է ԱՄՆ պետքարտուղարի Հարավային Եվրոպայի եւ Եվրասիայի հարցերով օգնականի տեղակալ Ջուշուա Հակին եւ դժգոհություն հայտնել, որ ամերիկացի առանձին պաշտոնյաների անցյալ տարվա իրադարձությունների վերաբերյալ արտահայտում են Ադրբեջանի ինքնիշխանությունը եւ territorial ամբողջականությունը կասկածի տակ դնող հայտարարություններ:
Բայրամովը հայ-ադրբեջանական կարգավորման հիմնական «խոչընդոտ» վերստին վկայակոչել է Հայաստանի սահմանադրությամբ եւ իրավական այլ ակտերով «Ադրբեջանի նկատմամբ տարածքային հավակնությունները»: Փորձ է արվում Լեռնային Ղարաբաղում անցյալ տարվա ահաբեկչական պատերազմը լեգիտիմացնել որպես «սուվերեն երկրի կողմից իր տարածքային ամբողջականության վերականգնման գործողություն»:
Բաքուն ակնհայտորեն դավագրգռում է, որպեսզի Երեւանը պաշտոնական մակարդակով հակադարձի «նյարդերի» լայնածավալ պատերազմին: Այդ առումով չափազանց պահանջված է ԼՂ բռնագաղթված բնակչության ներկայացուցիչների արձագանքը: Ստեփանակերտը պետք է հստակ գնահատական տա մեկամյա վաղեմության իրադարձություններին եւ այդ հիմքով որդեգրի նոր դիրքորոշում:
