Ուկրաինայի նախագահի ինքնությունը չբացահայտած խորհրդականն ամերիկյան ABC հեռուստաընկերությանը ասել է, որ ԱՄՆ պետքարտուղար Բլինկինի հետ բանակցություններում Զելենսկին նրան է փոխանցել «Ռուսաստանի խորքային տարածքին հեռահար հրթիռների հավանական հարվածներ հասցնելու պլանը»:
ԱՄՆ պետքարտուղարն իր հերթին չի հերքել, որ խնդիրը քննարկվել է, բայց ասել է, որ դրանք «կշարունակվեն Վաշինգտոնում»՝ երբ ինքը նախագահ Բայդենին «կզեկուցի, թե Կիեւում ինչ է լսել»: Միջազգային մամուլը համոզված է, որ Մեծ Բրիտանիան Կիեւին թույլատրել է «ազատորեն կիրառել բրիտանա-ֆրանսիական համատեղ արտադրության Storm Shadow հեռահար հրթիռները»:
Ռուսաստանի Դաշնային ժողովի Դաշնային խորհրդի տեղեկատվական հարցերով կոմիտեի նախագահ Ալեքսեյ Պուշկովի կարծիքով՝ «ԱՄՆ կողմից Ռուսաստանի տարածքին հեռահար հրթիռներով հարվածելու թույլտվության որոշման կայացումը մի քանի օրերի հարց է»:
Ռուսաստանյան մամուլը փոխանցում է հնարավոր իրավիճակի վերաբերյալ նախագահ Պուտինի գնահատականը, ըստ որի՝ «գերճշգրիտ հրթիռներով Ռուսաստանի տարածքում նշանակետեր խոցելն առանց տիեզերական հետախուզության անհնար է, և ՆԱՏՕ-ի ներկայացուցիչները նման հնարավորության մասին խոսելիս պետք է իրենց հաշիվ տան, թե ինչի հետ գործ ունեն»:
Ռուսաստանի նախագահը փաստացի չի բացառում այսպես կոչված՝ «աստղային պատերազմը»: Այդ հավանականությունը, ավագ սերնդի ներկայացուցիչները կհիշեն, առկա էր նաև անցյալ դարի 70-80-ական թվականներին, բայց ԱՄՆ-ը և ԽՍՀՄ-ը քաղաքական կամք դրսևորեցին, և Ռեյգան-Գորբաչով հանդիպմամբ սպառնալիքը չեզոքացվեց:
ԱՄՆ նախագահական ընտրությունների նախաշեմին, ըստ էության, ստեղծվում է նույն իրավիճակը: Վաշինգտոնը կհատի՞ կարմիր գիծը: Ըստ երևույթին՝ ոչ, որովհետև Կրեմլում ոչ թե Գորբաչովն է, այլ՝ Վլադիմիր Պուտինը, որ կարող է Արեւմուտքի հետ դիմակայությունը հասցնել միջուկային և տիեզերական առճակատման:
Խնդիրն այն է, թե Կիեւին «զսպաշապիկ հագցնելու» Վաշինգտոնի որոշման մոտիվացիան Ռուսաստանի նախագահի իրական անկանխատեսելիությու՞նն է, թե՞ կողմերի միջև կա խորքային պայմանավորվածություն, և «ապոկալիպսիսի հավանականության» շուրջ տեղեկատվա-քարոզչական «ինտերվենցիան» հասցեագրված է «միամիտների՞ն»:
Այս առումով խիստ ուշագրավ է այսպես կոչված «Ղրիմյան պլատֆորմի» մասնակիցներին Թուրքիայի նախագահի հղած տեսաուղերձը, որտեղ նա ոչ միայն կրկնում է Ուկրաինայի ինքնիշխանության և տարածքային ամբողջականության ճանաչումը, այլև պնդում, որ Ղրիմը պետք է վերադարձվի Կիևի իրավազորությանը:
Ռուսաստանի դեմ նման կոշտ հայտարարություն Էրդողանը թույլ է տալիս, կարծես, առաջին անգամ: Դա Թուրքիայի միջազգային դերակատարության վերանայու՞մ է: Մամուլում տեղեկություն է հայտնվել, որ Ռուսաստանի նախագահի Անկարա այցը հետաձգվել է, և «պատճառը տեխնիկական-արարողակարգային է»:
Մոսկվան պահանջել է, որ թուրքական կողմը թույլատրի, որպեսզի ռուսաստանյան կործանիչները Պուտինի ինքնաթիռն ուղեկցեն մինչև Անկարայի օդանավակայանում վայրէջքի պահը: Անկարան չի համաձայնել՝ պատճառաբանելով, որ չի կարող «անջատել ՆԱՏՕ-ի հետ լիովին ադապտացված ՀՕՊ համակարգը»: Թուրքիան այդ կերպ վերահաստատել է, որ ՆԱՏՕ-ի անվտանգային համակարգի անբաժանելի մաս է, դերակատար, Արեւմուտքի ռազմավարական գործընկեր: Անկարայի այս բացահայտումը կարող է ազդեցություն ունենալ նաև Հարավային Կովկասի անվտանգային միջավայրի վրա:
