Կուրսկի մարզում ուկրաինական զորաջոկատի ներթափանցումից մի քանի օր անց Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն անհրաժեշտ համարեց անդրադառնալ իրավիճակին: Նա խոսել է օգոստոսի 10-ի գիշերը Բելառուսի օդային տարածքում «ենթադրաբար ուկրաինական ԱԹՍ-երի հայտնվելու» և դրանց մի մասը ոչնչացնելու մասին: Ըստ Լուկաշենկոյի, պատկան կառույցները «որոնում են բեկորները»: Ըստ երևույթին, նրա կողմից օգտագործված «ենթադրաբար ուկրաինական ԱԹՍ-եր» բնորոշումը և «բեկորներ որոնելու գործողության» հիշատակումը քաղաքական ալիբի են:
Եթե ուկրաինացիները սահմանին փորձեն «թպրտալ», կստանան պատասխան, – ասել է Բելառուսի նախագահը, բայց նաև հիշեցրել, որ մի քանի շաբաթ առաջ «նրանք հեռացել են» սահմանամերձ գոտուց: «Հեռացել ենք նաև մենք», – ասել է Լուկաշենկոն և եզրակացրել, որ ներկայումս Բելառուսի դեմ «ռազմական հարձակման վտանգ չկա»: Նա երկրի քաղաքացիներին հորդորել է զբաղվել «ստեղծարար աշխատանքով» և վստահեցրել, որ սպառնալիքի դեպքում «պատասխան հարվածի միջոցներ կան»:
Այդպիսով, Ալեքսանդր Լուկաշենկոն բացահայտ հասկացրել է, որ Բելառուսը մարտական գործողությունների մասնակից կդառնա միայն այն դեպքում, եթե ենթարկվի ագրեսիայի: Ավելին, նրա խոսքում տեղ է գտել Կրեմլի քարոզչությանը լիովին հակասող տեղեկատվություն, որ ուկրաինական զորախումբը Կուրսկի մարզի տարածքում «խորացել է 30-35 կիլոմետրով»: Այլ բան է, երբ այդ մասին խոսում են ուկրաինացի բլոգերները կամ ռուսաստանյան թելեգրամ-ալիքները: Բելառուսի նախագահի կողմից ռազմաճակատային իրավիճակի գնահատականը հնչում է «դատավճռի» պես:
Իսկ եթե նկատի ունենանք, որ Ռուսաստանը եւ Բելառուսը ֆորմալ առումով Միութենական պետություն են, ՀԱՊԿ-ի դաշնակից անդամներ, ապա Լուկաշենկոյի բացահայտումը, կարծես, տեղեկատվական դավաճանություն է, ինչը վկայում է, որ իրավիճակի վերաբերյալ կամ դրա շուրջ Մոսկվա-Մինսկ կոորդինացիա չկա: Համենայն դեպս, անցած հինգ օրերին կողմերի միջեւ ոչ մի մակարդակի շփումների մասին տեղեկատվություն չի տարածվել:
Կուրսկի ուկրաինական «ճեղքումը» բացահայտել է մեկ այլ, ոչ պակաս կարևոր իրողություն. Կիևի գործողությունները ոչ մի երկիր պաշտոնապես չի դատապարտել: Բոլորը, կարծես, ընդունում են, որ Ուկրաինան ունի «Ռուսաստանի սահմանը և տարածքային ամբողջականությունը խախտելու իրավունք ունի»:
Իրավիճակը, թվում է, որ Ռուսաստանի քաղաքական վերնախավում «ո՞վ է մեղավոր» հարցադրմամբ քննարկումներ է բորբոքել: Պետական դումայի պաշտպանության և անվտանգության հարցերով կոմիտեի անդամ գեներալ Գուրիլյովը հարց է տվել. «Եթե ուկրաինացիները երկու ամիս այդ հարձակմանը նախապատրաստվել են, ապա մենք ինչո՞ւ չենք նկատել»: Ավելի կոշտ է արտահայտվել չեչենական «Ահմատ» զորամիավորման հրամանատար Ալաուդինովը. «Կուրսկի համար պատասխանատուն անուն, հայրանուն և ազգանուն ունի»:
Որոշ աղբյուրներ հայտնում են, որ օգոստոսի 9-ին ՌԴ նախագահ Պուտինը հրավիրել է Անվտանգության խորհրդի «նեղ կազմով» նիստ, որին զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ, բանակի գեներալ Գերասիմովը չի հրավիրվել: Բելառուսի նախագահ Լուկաշենկոն, հավանական է, տեղյակ է կամ կռահում է Ռուսաստանի ներվերնախավային բանավեճի մասին և հասկանում է, որ Մոսկվայում «գլուխներ են թռչելու»: Այս առումով, նա ոչ միայն իր երկիրը, այլև իր գլուխն է դուրս բերում «Կուրսկի աղեղից»:
Ոչ ոք, իհարկե, անգամ չի պատկերացնում, թե ուկրաինական զորախումբը շարժվելու է Մոսկվայի վրա կամ պատերազմում «որոշիչ բեկում է տեղի ունեցել»: Սակայն քաղաքական մթնոլորտը փոխվում է: Հունիսի 14-ին Վլադիմիր Պուտինը վերջնագիր է ներկայացրել: Մեկ ամիս անց նա ստորագրում է կարգադրություն, որ ներքին տեղահանվածներին դրամական օգնություն հատկացվի: Խոսվում է, որ օգոստոսի 19-ին նա կայցելի Բաքու: Իլհամ Ալիե՞վը գլուխը կդնի «Կուրսկի աղեղից ներս»:
