Հնդկաստանը հայտարարել է, որ դադարեցվել է առեւտուրը հարեւան Բանգլադեշի հետ: Բանգլադեշում տեւական ժամանակ զանգվածային բողոքի ակցիաներ են, որի հետեւանքով այդերկրի վարչապետը հրա-արական տվեց եւ հեռացավ Հնդկաստան: Բողոքի զանգվածային ակցիաների առիթը եղել է կառավարության որոշումը՝ պետական պաշտոնների 30 տոկոս քվոտա սահմանել 1971 թվականի անկախության պատերազմի վետերանների ընտանիքի անդամների համար: 1971 թվականին Բանգլադեշը նաեւ Հնդկաստանի աջակցությամբ կարողացավ անկախություն ստանալ Պակիստանի հետ պատերազմում:
Այժմ սակայն, Բանգլադեշի եւ Հնդկաստանի հարաբերությունը կարծես թե խանգարվում է, եւ ավելին՝ կա վտանգ, որ այն կարող է վերածվել հակամարտության, ընդհուպ ուժային բաղադրիչով: Տեղեկություններ են հայտնվել, որ Բանգլադեշում ընդվզող հնրային շերտերը սկսել են հետապնդումներ հինդուիստների հանդեպ: Ավելի քան 170 միլիոն բնակչություն ունեցող Բանգլադեշում հինդուիստները կազմում են մոտ 10 տոկոս, լինելով երկորդ դավանանքը երկրում: Եթե սկսել են հետապնդումներ նրանց նկատմամբ, այրում են տները՝ հաճախ նաեւ բնակիչները դրանց մեջ, ապա դա նշանակում է,որ կարող է առաջ գալ Հնդկաստանի միջամտության վտանգ՝ դավանակից բնակչությանը պաշտպանելու համար:
Կզարգանա՞ իրադարձությունը կրիտիկական այդ աստիճանով, թե ոչ, միարժեք ասելը բարդ է, սակայն այսօր համաշխարհային իրադարձությունների տրամաբանությունն այնպիսին է, որ դրանք հավանական են դարձնում բռնկում գործնականում բոլոր առանցքային ռեգիոններում, հատկապես նշանակալի երկրների «միջավայրում», որոնք իհարկե գերտերություններ չեն, սակայն հավակնոություններ ունեն նոր աշխպարհակարգի ձեւավորման գործընթացում: Հնդկաստանը այդ երկրների շարքում է: Ընդ որում, պետք է ուշադրության արժանացնել, որ Բանգլադեշում բռնկումն ու ըստ էության Հնդկաստանի հանդեպ մտահոգիչ երանգներով ու գծերով իրավիճակի փոփոխությունը ծավալվեց Հնդկաստանի վարչապետ Մոդիի Մոսկվա կատարած այցին զուգահեռ, որտեղ նա կնքեց մի շարք տնտեսական ու ռազմա-քաղաքական պայմանագրեր, ինչը հարուցել էր
Միացյալ Նահանգների դժգոհությունը: Հայաստանի համար այս ամենը էական է նրանով, որ Հնդկաստանը 44-օրյա պատերազմից հետո ստեղծված նոր իրավիճակում առանցքային գործընկեր է Հայաստանի համար, շահերի կարեւոր ընդհանրությամբ: Ըստ այդմ, Հայաստանի համար էլ կարեւոր է դառնում Հնդկաստանի շուրջ կայունությունը, քանի որ անկասկած է՝ Հայաստանի համար ավելի էֆեկտիվ գործընկեր կլինի այն Հնդկաստանը, որը կենսագործում է կայուն ռեժիմում, չհայտնվելով հակամարտությունների, առավել եւս զինված հակամարտությունների մեջ:
