Պաղեստինի ինքնավարության առաջնորդ Մահմուդ Աբասը ՌԻԱ-Նովոստիին հարցազրույցում անոնսավորել է իր Մոսկվա այցը: Ուշագրավ է, որ դա տեղի է ունեցել ՌԴ ԱԽ քարտուղար Շոյգուի Թեհրան այցից հետո, ինչն էլ իր հերթին հաջորդել է օգոստոսի 14-15-ին Աբասի Անկարա մեկնելու եւ Թուրքիայի խորհրդարանում ելույթի մասին տեղեկատվությանը:
Պաղեստինի ինքնավարության առաջնորդն ասել է, որ պատրաստ է Իսրայելի վարչապետի հետ բանակցություններ վարել: Ավելին, Պաղեստինը «քաղաքական տեսական է» ձևավորել եւ մշակել ճանապարհային քարտեզ, որ արժանացել է արաբական վեց երկրի հավանությանը եւ ներկայացվել Միացյալ Նահանգներին, Եվրամիությանը եւ ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի անդամ երկրներին:
Աբասի պաղեստինյան «ճանապարհային քարտեզի» մանրամասնություններ չի բացահայտել, բայց նրա քաղաքական դիտարկումներից հասկացվում է, որ Պաղեստինի պետության ճանաչումը պետք է սկսվի ներպաղեստինյան հաշտեցումից, բոլոր կողմերը պետք է ընդունեն, որ Պաղեստինի ժողովրդի միակ օրինական ներկայացուցիչը Ռամալլայում ձևավորված կառավարությունն է:
Գազայի հատվածում ՀԱՄԱՍ-ի հաստատած իշխանությունն Աբասն անվանել է «պետական հեղաշրջում»: Ակնհայտ է, որ նա չի ճանաչում պաղեստինյան այդ խմբավորման քաղաքական լեգիտիմությունը: «Մենք Ռուսաստանի հետ ունենք ավանդական ամուր հարաբերություններ»,— ասել է Աբասը:
Պաղեստինի հարցում Իրանը «դիմադրության շարժում» ճանաչում է ՀԱՄԱՍ-ը: Թուրքիայի մոտեցումն այն է, որ ՀԱՄԱՍ-ը «կուսակցություն է եւ Պաղեստինի պետության քաղաքական համակարգում պետք է իր արժանի տեղն ունենա»: Աբասի Մոսկվա այցի նախապատրաստությունից կարելի է ենթադրել, որ Ռուսաստանը գործընկեր է տեսնում նրան:
Պաղեստինյան կարգավորման «ճանապարհային քարտեզի» հասցեատերերի շարքում Իրանը եւ Թուրքիան ներառնված չեն, բայց փաստացի իրավիճակում բանակցող կողմ հանդես է գալիս ՀԱՄԱՍ-ը: Իրանի նախագահի երդմնակալությանը Մահմուդ Աբասը չի հրավիրվել, բայց Թուրքիան ծրագրում է հյուրընկալել նրան եւ խորհրդարանի ամբիոնից ելույթի հնարավորություն ընձեռել:
Այստեղ, երևի, հիմնական ինտրիգը նրանում է, թե ե՞րբ Աբասը կայցելի Մոսկվա՝ Անկարայում Էրդողանի հետ հանդիպումից առաջ, թե՞ դրանից հետո: Թուրքիան ՀԱՄԱՍ-ի նկատմամբ զգալի ազդեցություն ունի: Հնարավո՞ր է, որ Էրդողանը ներպաղեստինյան համաձայնության բանակցություններ նախաձեռնի:
Մահմուդ Աբասի «ճանապարհային քարտեզը» ենթադրում է պաղեստինյան երեք տարածքներում՝ Գազայում, Հորդանանի արևմտյան ափին և Արևելյան Երուսաղեմում, նախագահական եւ խորհրդարանական ընտրությունների անցկացում, կառավարման միասնական համակարգի, իդենտիկ օրենսդրության եւ քաղաքական իշխանությանը ենթակա զինված ուժերի ձևավորում:
Փաստացի դա ենթադրում է պաղեստինյան առանձին խմբավորումների եւ, հատկապես, ՀԱՄԱՍ-ի իշխանության լուծարում: Խորքային իմաստով դա Մերձավոր Արեւելքում Իրանի հովանավորած «դիմադրության շարժման» չեղարկման, արաբա-իսրայելական պատմական հաշտության ծրագիր է:
Բայց ո՞վ է աշխարհաքաղաքական կարեւորության այդ նախագծի հովանավորը, եթե իսրայելա-պաղեստիյան հակամարտությունը նույնիսկ տարածաշրջանում ընդգծված շահառուներ ունի: Ռուսաստանը եւ Թուրքիան կարո՞ղ են աջակցել Աբասի «ճանապարհային քարտեզին»: Իսկ Իրանո՞վ: ՌԻԱ-Նովոստիին հարցազրույցում Մահմուդ Աբասը երախտագիտություն է հայտնել Պաղեստինի անկախությունը վերջերս ճանաչած երկրներին: Ընդսմին, նա Հայաստանն անվանել է «եվրոպական պետություն»:
