Axsios պորտալը հայտնել է, որ ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը Մեծ Յոթնյակի երկրների իր գործընկերներին հայտնել է, որ Իրանն ու Հըզբոլլահը Իսրայելին պատասխան հարված կարող է հասցնել օգոստոսի 5-ի ընթացքում: Ըստ տեղեկության, ԱՄՆ պետքարտուղարը հայտնել է, որ ԱՄՆ չի տիրապետում հարվածծի հնարավոր ձեւի մասին մանրամասն տեղեկատվության: Իրանը հայտարարել է, որ Իսրայելին կհարվածի առանց նախազգուշացման, թեեւ իրավիճակը ռեգիոնում այնպիսին է, որ կարծես թե առանձնապես նախազգուշավման կարիք չկա էլ:
Ըստ էության բոլորը պատրաստվում են հարվածի: Իսկ կարո՞ղ է արդյոք Իրանը կատարել «ձիով քայլ» եւ չանել այն, ինչ սպասում են բոլորը, այդ թվում բնականաբար առաջին հերթին Իսրայելը, եւ գործել այլ տրամաբանությամբ: Այն, որ Իրանին որեւէ կերպ պետք չէ ռեգիոնալ մեծ պատերազմ, որն ամեն կերպ փորձում է հրահրել Իսրայելի վարչապետ Նաթանյահուն, կարծես թե նկատելի է եւ գնահատելի է անզեն աչքով: Ւրանի ռեգիոնալ ուժը այսպես ասած «պրոքսի» տրամաբանությամբ գործողություններն են:
Այդ տրամաբանությունից դուրս գալն ու ռեգիոնալ մեծ ու բաց պատերազմի մեջ մտնելը հազիվ թե ամրացնի Թեհրանի դիրքերը թե ռեգիոնում, թե աշխարհում: Այլ հարց է, եթե Իրանին հաջողվի ձեւավորել այդպիսի պատերազմի այնպիսի մի ռազմա-քաղաքական բլոկ՝ դաշնակից երկրների շրջանակ, որը ըստ էության կերաշխավորի Իրանի հաղթանակը այդ պատերազմում: Բայց, այսօր որեւէ կերպ նկատելի չէ այդպիսի բլոկի ձեւավորում: Ավելին, մեծ է այն դերակատարների շրջանակը, որոնք թերեւս շահագրգռված են, որպեսզի Մերձավոր Արեւելքում չբռնկվի մեծ պատերազմ:
Մասնավորապես, այդ հարցում ամենաշահագրգռվածը թերեւս Միացյալ Նահանգների ներկայիս վարչակազմն է եւ թերեւս դրանով է պայմանավորված նաեւ, որ օրերս բավականին կոշտ խոսակցություն է եղել ԱՄՆ նախագահ Բայդենի եւ Իսրայելի վարչապետ Նաթանյահուի միջեւ, ինչպես հայտնոււմ են ամերիկյան ու իսրայելյան լրատվամիջոցներ: Մերձավոր Արեւելքում մեծ պատերազմը էապես կհարվածի ԱՄՆ նախագահի ընտրությանը դեմոկրատական վարչակազմի նախընտրական դիրքերին, որոնք առանց այդ էլ ուժեղ չեն: Ամերիկյան CNN հեռուստաընկերությունը Թեհրանում Իսմայիլ Հանիայի սպանությունից օրեր առաջ հայտնել էր, թե Իրանը փորձելու է ազդեցություն ունենալ ԱՄՆ նախագահի ընտրության վրա, խանգարելու համար Տրամպի վերընտրությանը:
Բայց, արդյո՞ք հնարավոր չէ դիտարկել իրավիճակը «հակառակ ծայրից», երբ դեմոկրատական վարչակազմը կարող է օգտագործել Նաթանյահուի խնդիրները՝ ամերիկյան հանրությանը Տրամպի ռազմատենչ կերպար ներկայացնելու համար, մի ձեռքով Նաթանյահուին սաստելով, մյուսով նրան «մղելով» սադրանքների: Չէ՞ որ Տրամպն էլ փորձում է դեմոկրատների դեմ օգտագործել ուկրաինական պատերազմը եւ իր «կրեդո» դարձնել խաղաղության հաստատումը:
