ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 66-րդ նստաշրջանի օրակարգում է` «Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներում իրավիճակի» և «ՎՈւԱՄ դաշինքի անդամ երկրների տարածքներում շարունակվող հակամարտությունների ազդեցությունը միջազգային անվտանգության և զարգացման վրա» հարցերի քննարկումը:
Այս մասին երեկ հայտնում էր Regnum-ը` հղում կատարելով ՄԱԿ-ում Ադրբեջանի մշտական ներկայացուցչությանը, որտեղից հայտնել են նաև, որ այս հարցը քննարկվելու է` «Միջազգային անվտանգության և խաղաղության պահպանման մասին» թեմայի շրջանակներում: Ադրբեջանի ներկայացուցչության տարածած հաղորդագրության մեջ ասվում է. «Ինչպես նախորդ նստաշրջանների ժամանակ, այս անգամ նույնպես ՄԱԿ-ում Հայաստանի ներկայացուցիչը հայտնել է իր անհամաձայնությունը «Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներում իրավիճակ» ձևակերպմանը, դառնալով ՄԱԿ-ի անդամ միակ երկիրը, որը չի սատարել այս կետի քննարկումը Գլխավոր ասամբլեայում»:
Հազիվ թե պաշտոնական Բաքուն այս անգամ ևս հրաժարվի իր` ՄԱԿ-ում հարցը թեժ պահելու մարտավարությունից, ինչպես վարվել է նախորդ տարիներին: Արդեն իսկ հայտնի է, որ Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Էլմար Մամեդյարովը մեկնել է Նյու Յորք՝ մասնակցելու ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի 66-րդ նստաշրջանի աշխատանքներին… Բացի այդ, Մամեդյարովը մի շարք երկկողմ հանդիպումներ է անցկացնելու. ակնկալվում է, որ Նյու Յորք են ժամանելու նաև ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները, որոնց հետ էլ հանդիպելու է Մամեդյարովը…
Եթե հայկական կողմը կարող է մխիթարվել նրանով, որ Ադրբեջանի կողմից առայժմ բանաձևի նախագծի մասին խոսակցություններ չկան, սա դեռ չի նշանակում, որ օրակարգում մշտապես առկա այս թեման երբևէ չի կարող բարդություններ առաջացնել: Նախ նկատենք, որ եթե որևէ հարց մտնում է ՄԱԿ-ի օրակարգ, այն այլևս չի կարող դուրս գալ, ավելի ճիշտ` կարող է դուրս գալ միայն այն դեպքում, եթե խնդրո առարկա հարցը լուծում է ստացել: ՄԱԿ-ում գոյություն ունի ընդունված ընթացակարգ` բանաձևերի վերջաբանում գրվում է, որ ՄԱԿ-ի ԳԱ-ն հետամուտ կլինի հարցին, այսինքն` հարցը ավտոմատ մտնում է հաջորդ օրակարգ, կամ` հանձնարարվում է գլխավոր քարտուղարին հանդես գալ զեկույցով (վերհիշենք, որ ՄԱԿ-ում բանաձև ընդունվեց նաև 2008թ., որը քվեարկվեց մարտի կեսերին` Հայաստանի նախագահական ընտրություններից և դրան հետևած ողբերգական իրադարձություններից հետո): Այլ կերպ ասած` ՄԱԿ-ի ԳԱ 64-րդ նստաշրջանի վերջին օրը` Ադրբեջանը հայտարարեց, որ տեղափոխում է հարցը, ապա բացվեց 65-րդ նստաշրջանը, և հարցը մտավ 65-րդ նստաշրջանի օրակարգ, այժմ էլ` 66-րդ, և ցանկացած պահի կարող է դրվել քվեարկության:
Ասել է թե` հայկական կողմի հույսն այն է, որ կամ Ադրբեջանը հանի հարցը քվեարկությունից, կամ, եթե Բաքուն ավելի համառ գտնվի, մնա մեկ տարբերակ` ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահող երկրները, չմասնակցելով քվեարկությանը, մի հայտարարություն տարածեն այն մասին, որ ԼՂ հարցը այլ ատյաններում արծարծելը անընդունելի են համարում:
Վերհիշենք, թե ինչ կատարվեց անցյալ տարի. սեպտեմբերի սկզբին, երբ ՄԱԿ-ում` «Միջազգային հումանիտար իրավունքի և միջազգային ստանդարտների պահպանումը Ադրբեջանի օկուպացված տարածքներում» բանաձևի նախագծի քննարկումը հետաձգելու մասին որոշում կայացվեց, արդեն իսկ հստակ էր, որ դա կայացել է ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների մասնակցությամբ փաստահավաք առաքելությամբ ԼՂ մեկնելու որոշման դիմաց: Այսինքն` բանաձևի քննարկման հետաձգման դիմաց հայկական կողմը կոնկրետ գին վճարեց: Բանաձևը հանվեց, սակայն մի քանի շաբաթ անց ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները հանդես եկան հայտարարությամբ, որում հայտնում էին, որ ԼՂ հարակից շրջաններում Դաշտային առաքելությունը կիրականացվի հոկտեմբերի կեսերին: Ավելին` Դաշտային գնահատման առաքելությունը գնաց Բաքվի ծրագրած սցենարով: Մասնավորապես` ՀՀ և ԼՂՀ պաշտոնյաները հայտարարեցին, որ ԼՂ-ն իր համաձայնությունը տվել է պայմանով, որ նույնպիսի առաքելություն իրականացվի նաև «Գետաշենում, Շահումյանի, Մարտակերտի և Մարտունու այն հատվածներում, որոնք գտնվում են Ադրբեջանի օկուպացիայի տակ», և անգամ վստահեցնում էին, որ համանախագահները ընդունել էին այդ առաջարկը…
Թե ՄԱԿ-ում դեպքերն այս անգամ ինչպես կընթանան` պարզ կլինի առաջիկայում: Հազիվ թե Ադրբեջանի ղեկավարությունը հաշվի նստի միջազգային հանրության տրամադրությունների հետ, որոնք ԼՂ կարգավորման գործընթացի այս փուլում կարծես առավելապես ընդդեմ Ադրբեջանի են` կապված Մադրիդյան սկզբունքների ընդունումը ըստ էության տապալելու հետ, և հարցի քննարկումն առհասարակ հանի օրակարգից: Բաքվի գործողությունների հիմքում մեկ սկզբունք է` ապահովել երկրի ներսում քարոզչական մասը: Բայց այստեղ ամենասարսափելին այն է, որ չգիտենք, թե ՄԱԿ-ում ղարաբաղյան քննարկման «առևտրի» դիմաց ինչ կվճարի հայկական կողմը: