Ֆրանսիայի արտգործնախարար Կատրին Կոլոնան հայտարարել է, որ Փարիզը մտադիր է հյուպատոսություն հիմնել Սյունիքում: Ֆրանսիայի արտգործնախարարը չի հայտնել ժամկետներ, սակայն հայտարարությունը անշուշտ կարևոր է: Սյունիքում Ֆրանսիայի հյուպատոսության հարցին անդրադարձել եմ անցնող շաբաթների և ամիսների իմ հրապարակումներում, խոսելով այն մասին, որ Հայաստանի հետ հարաբերության սերտացումը, ստեղծված աշխարհաքաղաքական իրողությունների պայմաններում Ֆրանսիայից թերևս կենթադրի նաև այդպիսի քայլ: Առավել ևս, որ Ֆրանսիան կլինի Սյունիքում հյուպատոսություն հիմնած երրորդ երկիրը: Մինչ այդ Կապանում իրենց այդ ներկայացուցչություններն են հիմնել նախ Իրանը, հետո՝ Ռուսաստանը:
Չի բացառվում, որ Ֆրանսիայից հետո կլինեն նաև այլ երկրներ, որոնք դիվանագիտական ներկայացուցչություն կհիմնեն Կապանում: Այդ քայլերն անկասկած պայմանավորված են ոչ թե հյուպատոսական գործառույթներով, այլ աշխարհաքաղաքական շահերով, որոնք պահանջում են «գետնի վրա» առավել ուղիղ ներկայություն, առնվազն տեղի ունեցող զարգացումների առնչությամբ առավել հանգամանալից տեղեկացվածություն ունենալու համար: Սա մի կողմից անկասկած կարևոր աշխատանքային հնարավորություն է Հայաստանի համար՝ այդ երկրների հետ երկկողմ և բազմակողմ ձևաչափում ևս մեկ հաղորդակցային խողովակի առկայության տեսանկյունից, մյուս կողմից իհարկե այդ բավականին աշխուժացող հետաքրքրությունը նշանակում է Սյունիքով անցնող ճանապարհների հարցի միջազգայնացման առավել բարձր աստիճան, և հաշվի առնելով նաև այսօր միջազգային հարաբերություններում ռազմա-քաղաքական անկանխատեսելիության բարձր աստիճանը, ակտիվությունը Հայաստանի համար աշխատանքային հնարավորություն լինելուց զատ նաև թերևս պետք է լինի առավել զգոն լինելու ազդակ: Խոսվում է նաև այն մասին, որ հյուպատոսարանների հիմնման քայլերը ունեն նաև անվտանգային նշանակություն: Անշուշտ, դրանք այդ երկրների անվտանգության ռազմավարության մաս են, սակայն ամենևին ոչ Հայաստանի: Բոլորովին նորություն չէ, որ դիվանագիտական ներկայացուցչությունները որևէ կերպ չեն կանխում որևէ ռազմական գործողություն: Ավելին, կան մի շարք օրինակներ, երբ ռազմական գործողությունների պարագայում թիրախ են դարձել նաև արտերկրյա դեսպանատներ:
Հետևաբար, Կապանում դիվանագիտական ներկայացուցչությունների ավելացումը լինելով կարևոր աշխատանքային հնարավորություն, միաժամանակ նաև Սյունիքի հարցի միջազգայնացման բազմիմաստ ազդակ, բոլորովին չպետք է լինեն Հայաստանի անվտանգության մարտահրավերների հակազդման տեսանկյունից ավելորդ պատրանքների և չափազանցված սպասումների սնուցման աղբյուր: Դա միմիայն կխանգարի այն աշխատանքային հնարավորություններին, որ ձևւավորվում են գործընկեր երկրների այդօրինակ որոշումներով: Եվ միայն բոլոր ուղղություններով աշխատանքն է, որ կարող է լինել Հայաստանի անվտանգության մարտահրավերների հակազդման ճանապարհ և միջոց:
