Երևան է ժամանել Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը, որը հանդիպել է փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանի հետ, և ըստ հաղորդագրության՝ «զրուցակիցները քննարկել են տարածաշրջանային զարգացումները, այդ թվում՝ Երասխ-Ջուլֆա-Մեղրի-Հորադիզ երկաթուղային հաղորդակցության վերականգնման և կազմակերպման հեռանկարները, սահմանազատման և սահմանային անվտանգության հարցերով հանձնաժողովի հետագա աշխատանքների հետ կապված հարցեր»: Կլաարը Երևան է ժամանել Մոսկվայում փոխվարչապետերի մակարդակով եռակողմ աշխատանքային խմբի հունիսի 2-ի նիստից հետո, որտեղ Հայաստանի, Ռուսաստանի և Ադրբեջանի փոխվարչապետները քննարկել էին հաղորդակցության ուղիների ապաշրջափակման հարցեր: Նիստը տեղի էր ունեցել մայիսի 2-ին Փաշինյան-Պուտին-Ալիև հանդիպմանը ձեռք բերած պայմանավորվածության համաձայն: Ինչ պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել նիստից հետո, այդքան էլ հստակ չէ: ՌԴ փոխվարչապետ Օվերչուկը հայտարարեց, որ կողմերն ունեն հաղորդուղիների ապաշրջափակման հարցերի փոխըմբռնում:
Միևնույն ժամանակ, կողմերի փոխըմբռնումից առավել կարևոր է թերևս այն, թե կա՞ արդյոք փոխըմբռնում աշխարհաքաղաքական կողմերի միջև, հաշվի առնելով այն, որ Կովկասով անցնող հաղորդուղիների համար պայքարը աշխարհաքաղաքական ազդեցության համար պայքարի կարևոր ուղղություններից մեկն է: Օրինակ, Տոյվո Կլաարը եկել է մոսկովյան հանդիպման մանրամասները պարզելու և ըստ այդմ դրանց նպատակահարմարությունը որոշելու՞ համար, թե՞ ավելին՝ եկել է պարզապես մոսկովյան հանդիպման արդյունքը եվրոպական նպատակահարմարություններով, կամ արևմտյան նպատակահարմարություններով «փոխարինելու» ջանքի համար: Սա իհարկե պարզունակ, պարզեցված առումով:
Մոսկվա, Բրյուսելը, Վաշինգտոնը, Փարիզը ունե՞ն հաղորդուղիների ապաշրջափակման հարցում շատ, թե քիչ ընդհանուր մոտեցում, թե՞ նրանց միջև առկա է մրցակցություն և նրանք հաղորղուղիների բացում պատկերացնում են այն դեպքում, երբ դա առնվազն չի լինի մրցակցի կամ հակառակորդի ազդեցության ներքո: Բացառելի չէ, որ, օրինակ երկաթուղու կամ ճանապարհների կառուցման շուրջ համաձայնության, դրա որոշակի մեկնարկի հարցում լինի ընդհանուր պահանջվածություն, քանի որ դա պահանջելու է տևական ժամանակ՝ զուտ ֆիզիկապես այդ աշխատանքը իրականացնելը, իսկ այդ ընթացքում նրանք կփորձեն այլ ուղղություններով առավելության հասնել միմյանց նկատմամբ, իսկ հետո դրա արդյունքը տարածել նաև հաղորդուղիների վրա, երբ դրանք անմիջականորեն գտնվեն գործարկման փուլում: Տեսականում կա այդ ընդհանուր շահառության հնարավորությունը, ինչը բացում է հաղորդուղիների հարցում առաջ շարժվելու գոնե տեսական առավել նկատելի հնարավորություն, թեև՝ ընդամենը մյուս հարցերի հետ համեմատության մեջ:
