Մայիսի 25-ին Մոսկվայում տեղի ունեցած Պուտին-Փաշինյան-Ալիև եռակողմ հանդիպումից հետո չստորագրվեց որևէ փաստաթուղթ, թեև դրանից առաջ ռուսական Կոմերսանտ պարբերականը հղում անելով անանուն աղբյուրին հայտնել էր, թե նախատեսվում է երկու փաստաթղթի ստորագրում՝ եռակողմ հայտարարություն, նաև փաստաթուղթ, որ վերաբերում է հաղորդուղիների ապաշրջափակմանը: Համենայն դեպս, մինչև նախօրեին ուշ գիշեր որեւէ այդպիսի թուղթ չի հրապարակվել: Փոխարենը հայտնի է դարձել հաջորդ շաբաթ Մոսկվայում փոխվարչապետների մակարդակով եռակողմ աշխատանքային հանդիպում անցկացնելու մասին: Մոսկովյան հանդիպումից հետո այդ խմբի ռուսաստանցի ներկայացուցիչ, փոխվարչապետ Օվերչուկը հայտարարել է, որ հաջորդ շաբաթ կայանալիք հանդիպումը քննարկելու է հաղորդուղիների ապաշրջափակման թեմայով տեխնիկական հարցեր: Ըստ նրա, Հայաստանն ու Ադրբեջանն ունեն ըմբռնում ապաշրջափակման օրակարգի վերաբերյալ, սակայն կան տեխնիկական հարցերի վերաբերյալ տարբեր մոտեցումներ, մասնավորապես սահմանահատման մասով, ինչի վերաբերյալ քննարկումների համար էլ հավաքվելու են Մոսկվայում:
Ըստ նրա, այդ հանդիպման արդյունքից է կախված, թե արդյո՞ք երկրների ղեկավարները հարկ կհամարեն հանդիպել եւս մեկ անգամ: Փաստացի, գոնե առայժմ սա է մոսկովյան հանդիպման արդյունքը, թեև երևի թե ավելի մեծ կամ խորը արդյունք սպասելը իրատեսական էլ չէր, մի շարք թե երկկողմ՝ հակամարտող կողմերի, թե ռեգիոնալ ու միջազգային նշանակության գործոնների անբարենպաստության բերումով: Մյուս կողմից սակայն, հաղորդուղիների ապաշրջափակման հարցում էլ պարզ չէ, թե արդյո՞ք փոխվարչապետների հանդիպումը արձանագրելու է որևէ առաջընթաց, որովհետև վերջին հաշվով այդ տեսանկյունից զարգացումը ամենևին նոր չէ: Դարձյալ եղել է որոշակի շարժ, հետո՝ սառեցում:
Հնարավոր է, որ ներկայիս շարժով Մոսկվան փորձում է իր դեմքը, որպես եռակողմ հանդիպման կազմակերպիչ, ցույց տալով որեւէ արդյունք, այլ արդյունքների բացակայության պայմաններում: Միեւնույն ժամանակ, Ռուսաստանի խնդիրը եռակողմ հանդիպմանը թերևս Վաշինգտոնի և Բրյուսելի նախաձեռնողականությանը հակազդելն ու հետ չմնալն էր, պրոցեսի հանդեպ ազդեցությունը չկորցնելը: Դրան զուգահեռ, մշտապես կա թերևս քաղաքական պատկերի հակառակ կողմը: Մասնավորապես, արդյունքների մասին շուտափույթ, օպերատիվ չբարձրաձայնումը միշտ չէ, որ կարող է խոսել դրանց բացակայության մասին, այլ երբեմն հակառակը՝ կարող է լինել դրանց գոնե շոշափելիության դրսեւորում, երբ ավելորդ բարձրաձայնումներով փորձում են ժամանակից շուտ չառաջացնել տարատեսակկ խոչընդոտներ, մինչ դրանց առավել ամրագրումը: Այդ իմաստով, մոսկովյան հանդիպման մասին շատ, թե քիչ ստույգ եզրահանգման համար դեռ վաղ է, թեև գուցե վաղ է ընդհանրապես ընթացող ակտիվ բազմակողմ գործընթացի մասին եզրահանգումներ անելու համար, հատկապես, որ առջեւում էլ կա Քիշնևը, որ սպասվում է հունիսի 1-ին՝ բոլորովին նոր, հնգակողմ ձեւաչափով: Փաստացի, փոխվարչապետների հանդիպումը Մոսկվայում կայանալու է Քիշնևի հանդիպումից առաջ, և իր արդյունքով թերևս ունենալու է ազդեցություն դրա վրա:
