«Ռոսսելխոզնադզորը» տարածել է հայտարարություն, որն այն մասին է, թե կարող է արգելվել Հայաստանից կաթնամթերքի մուտքը ռուսական շուկա, քանի որ այն չի համապատասխանում պահանջվող ստանդարտներին: «Հայտնաբերված խախտումների բնույթը վկայում է նաև անասնաբուժական պետական ծառայության կողմից կաթնամթերքի վերամշակման ձեռնարկությունների գործունեության նկատմամբ պատշաճ վերահսկողության բացակայության մասին, ինչը բարձրացնում է Ռուսաստան անորակ և ոչ անվտանգ արտադրանքի ներմուծման վտանգը։
Այդ իսկ պատճառով «Ռոսսելխոզնադզորը» դիմել է Հայաստանի անասնաբուժական ծառայությանը՝ խնդրանքով կասեցնել երկու ստուգված ձեռնարկություններից Ռուսաստան կաթնամթերքի սերտիֆիկացումը։ «Ռոսսելխոզնադզորը» տեղեկացրել է Հայաստանի Հանրապետության սննդամթերքի անվտանգության տեսչական մարմնին ԵԱՏՄ-ում գործող անասնաբուժական օրենսդրության խախտումների անթույլատրելիության մասին։
«Ռոսսելխոզնադզոր»-ը հատկապես մտահոգված է այն դեպքերով, երբ երրորդ երկրների ձեռնարկություններն ընդգրկված են Մաքսային միության ռեգիստրներում՝ առանց ռուսական կողմի համաձայնության կամ չնայած ԵԱՏՄ անդամ երկրների իրավասու ծառայություններին ուղարկված պաշտոնական մերժմանը», հայտարարում է «Ռոսսելխոզնադզորը»: Այդ կազմակերպության հայտարարությունը հաջորդում է բավականին մեծ աղմուկ հանած տեղեկատվությանը, որ հրապարակվեց ռուսական պետական լրատվամիջոցներով, կապված Հռոմի ստատուտին Հայաստանի միանալու հեռանկարի և դրանից ՌԴ ԱԳՆ դժգոհության հետ: Եվ ահա, այդ տեղեկատվությունից հետո, որ ՌԴ պաշտոնական լրատվամիջոցներով հրապարակվել էր ՌԴ ԱԳՆ անանուն աղբյուրին հղումով, հրապարակվում է արդեն պաշտոնական կառույցի տեղեկատվությունը Հայաստանից ՌԴ կաթնամթերքի արտահանումն արգելելու հավանականության մասին: Իսկ այն, որ այդօրինակ կառույցները պետական լայն քաղաքականության շարունակություն են և գործիք, թերևս կասկածից վեր է, և որ միայն Ռուսաստանի պարագայում, բայց՝ առավել ևս Ռուսաստանի պարագայում: Միևնույն ժամանակ, իհարկե բարդ է միարժեք պնդել, որ խնդիրը մտացածին է:
Բանն այն է, որ օրերս, օրինակ, հայկական լրատվամիջոցներից մեկի՝ «Հետքի» նախաձեռնությամբ լաբորատոր փորձաքննություն էին անցել մի շարք ընկերությունների կաթնամթերքի արտադրատեսակներ, որոնց նմուշները վերցվել էին վաճառակետերից, ու պարզվել էր, որ դրանց զգալի մասը չի համապատասխանում ստանդարտներին: Ըստ այդմ, հնարավոր է, որ իսկապես կան այն խնդիրները, որ մատնանշում է «Ռոսսելխոզնադզորը», բայց տվյալ պարագայում հարցն այն է, որ այդ խնդիրների վրա հնարավոր է «աչք փակել»՝ առավել ևս, որ Ռուսաստանն այդ առումով համանման «մշակույթի» հանդեպ բավականին ադապտացված երկիր է, և հնարավոր է «աչք բացել»՝ կախված արդեն քաղաքական իրողություններից: Բոլոր դեպքերում, իրավիճակը ակնառու է դարձնում երկու հանգամանք: Նախ, արտադրանքի որակի ապահովումը, որովհետև այստեղ խնդիրը ի վերջո առնչվում է ոչ միայն ռուսական, այլ նաև հայկական շուկային, նաև Հայաստանի հանրապետության սպառողների անվտանգությանը: Միևնույն ժամանակ, խնդիրն առնչվում է հայկական արտադրանքի որակին և վարկին, ըստ էության՝ տնտեսության վարկին, Հայաստանում արտադրական ստանդարտների և մշակույթի վարկին:
Եվ երրորդ՝ պետք չէ տալ քաղաքական ճնշման առիթներ: Իհարկե, առիթ ինչպես ասում են՝ միշտ էլ կգտնվի, բայց համենայն դեպս, տնտեսական որակներն ու բարձր ստանդարտները գործնականում նաև պետական ինքնիշխանության և կարողունակության կարևոր բաղադրիչ են, հետևաբար ունեն ոչ միայն զուտ տնտեսական, կոմերցիոն նշանակություն: Դրան զուգահեռ, ի վերջո պետք է էական քայլեր կատարվեն ոչ միայն Հայաստանում արտադրական որակների և ստանդարտների բարձրացման ուղղությամբ, այլ նաև Ռուսաստանի հետ աշխատանքի և հաղորդակցության: Եթե Հայաստանն ունենար այդ հաղորդակցությունից հրաժարվել թույլ տալու կարողություն, ապա դա կլիներ մի բան, բայց, այդ կարողությունը օբյեկտիվորեն բացակայում է թե տնտեսական, թե քաղաքական, թե անվտանգային իմաստով: Ռուսաստանը մի ուղղություն է, որ իր արդյունավետության և հուսալիության հետ կապված բոլոր ակնառու խնդիրներով հանդերձ, Հայաստանի համար առանցքային է և լինելու է այդպիսին՝ առնվազն տեսանելի ապագայում, և առավել ևս շարունակվող և ուժգնացող համաշխարհային, այդ թվում տնտեսա-քաղաքական պատերազմի պայմաններում: Հետևաբար, այստեղ աշխատանքային արդյունավետության ապահովումը ունի էական նշանակություն:
