ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալ Քերըն Դոնֆրիդը զանգահարել է Ադրբեջանի արտգործնախարար Բայրամովին և հայտնել մտահոգություն ադրբեջանական զինուժի շարժերի կապակցությամբ: Խոսքը Ստեփանակերտ-Լիսագոր ճանապարահատվածում նոր դիրքեր դուրս գալու գործողության մասին է, որ իրականացրել է Բաքուն: ԱՄՆ պետքարտուղարության փոխխոսնակ Պատելը հայտնել է, որ ԱՄՆ-ն շարունակում է պատրաստակամ լինել Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղությանը նպաստելուն: Մի քանի օր առաջ, ԱՄՆ պետքարտուղար Բլինքենը ԱՄՆ Սենատում լսումների ժամանակ հայտարարել էր, թե Վաշինգտոնը ճնշում է բանեցնում Բաքվի վրա՝ Լաչինի միջանցքը բացելու համար:
Չնայած այդ ամենին, Բաքուն ոչ միայն նույնիսկ չի էլ թուլացնում շրջափակումը, այլ ավելի է սեղմում օղակը: Եթե Ադրբեջանը դա անում է Ռուսաստանի օգնությամբ, ապա դա նշանակում է, որ ԱՄՆ-ն իր «ճնշումով» իրականում ավելի է սերտացնում ՌԴ-Ադրբեջան գործակցությունը: Հետևաբար հարց է առաջանում, թե ինչու՞, ի՞նչ նպատակով: Արդյո՞ք Հայաստանում Ռուսաստանի հանդեպ դժգոհությունը խորացնելու՞: Մյուս կողմից, բայց չէ՞ որ Ռուսաստանն էլ կարող է չգնալ Բաքվի հետ այդօրինակ գործակցության, պահպանել ստատուս-քվոն անգամ լոկալ մակարդակում, առավել ևս, որ այդ դեպքում Ադրբեջանը չի ունենա գնալու տեղ, եթե Վաշինգտոնը ճնշում է Բաքվին:
Թե՞ գործնական մակարդակում կա ոչ թե ճնշում, այլ համատեղ աշխատանք, օրինակ էներգետիկ նախագծերի և այլ հարցերի շուրջ, կապված ռուս-իրանական գործակցությունը խափանելու հետ, ինչի առնչությամբ իր նպատակները ԱՄՆ-ն բարձրաձայնում է ուղիղ տեքստով: Հրապարակային մակարդակում Վաշինգտոնն ասում է, որ ճնշում է Բաքվին, իսկ գործկանում՝ կա Բաքվի հետ սերտ աշխատանքի մրցակցություն Մոսկվայի ու Վաշինգտոնի միջև: Իհարկե այդ ամենն էլ այդքան պարզ չէ, սակայն փաստ է այն, որ Ադրբեջանը շարունակում է սեղմել օղակը Արցախի շրջափակման հարցում և գործնական առումով չի արժանանում որևէ հակազդեցության: Ավելին, ոչ միայն չկա բարձրաձայնում հնարավոր պատժամիջոցների մասին, այլ չկա անգամ հայտարարություն, որ պետք է Արցախ գործուղել միջազգային փաստահավաք առաքելություն: Մինչդեռ, օրինակ Բելառուսում մարդու իրավունքի հարցը ուսումնասիրելու համար ԵԱՀԿ այդպիսի առաքելություն կազմելու առաջարկով Նահանգները դիմել են կազմակերպությանը: Մինչդեռ վաղուց ժամանակն է, որ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև խաղաղության, հակամարտության խաղաղ կարգավորման հանձնառության մասին խոսակցությունները ուղեկցվեն կոնկրետ առաջարկներով և պատասխանատվության շրջանակների ուրվագծմամբ: Հակառակ պարագայում, աշխարհաքաղաքական դիմակայության սրումը բարձրացնում է լարվածությունն ու ապակայունացման հավանականությունը, մոտեցնելով Կովկասի casus belli-ն:
