Մարտի 25-ին հեռախոսազրույց են ունեցել Պուտինն ու Էրրդողանը: Այստեղ իհարկե խորհրդանշական հետաքրքրություն է առաջացնում այն, որ հեռախոսազրույցը տեղի է ունեցել Հայաստան-Թուրքիա ֆուտբոլային հանդիպման օրը: Առավել իրական քաղաքական ռեժիմում, հեռախոսազրույցի հանգամանքը անշուշտ ուշադրության է արժանի նրանով, որ հաջորդում է Չինաստանի նախագահ Սի Ցզինպինի Մոսկվա կատարած Պետական երկօրյա այցին: Պետական այցն ինչպես հայտնի է միջպետական բարձր մակարդակի այցերի բարձրագույն աստիճանն է, որտեղ քաղաքական օրակարգին տրվում է առանձնահատուկ նշանակություն:
Այն, որ Չինաստանի նախագահի և գլխավոր ռազմական խորհրդի նախագահի պաշտոնում երրորդ անգամ նշանակվելուց հետո Չինաստանի նախագահը առաջին այցը կատարում է Ռուսաստան, և Պետական այցի բարձրագույն ձեւաչափով, անշուշտ բավականին խոսուն է այն հավակնությունների տեսանկյունից, որ Պեկինը ներկայացրեց շաբաթներ առաջ՝ ուկրաինական կարգավորման և ընդհանրապես միջազգային հարաբերությունների ու անվտանգության համակարգի իր պատկերացումների շարադրումով: Ընդ որում, Չինաստանը նաև «ի ցույց» դրեց դիվանագիտական մի նշանակալի հաջողություն՝ Իրանի և Սաուդյան Արաբիայի միջև հարաբերության կարգավորման գործընթացի մեկնարկ, որը կարող է հիմնարար իմաստ և ազդեցություն ունենալ ոչ միայն զուտ մերձավորարեւելյան, այլ ընդհանրապես եվրասիական ռազմա-քաղաքական, անվտանգային ճարտարապետության համար:
Մինչ այդ, Սի Ցզինպինը 2022-ի դեկտեմբերին տպավորիչ այց կատարեց Սաուդյան Արաբիա՝ երկկողմ ու նաև չին-արաբական բազմակողմ ֆորմատի բարձր մակարդակի հանդիպումներով, այնուհետև, փետրվարին տեղի ունեցավ Իրանի նախագահի այցը Պեկին, որը վերջին 0 տարվա ընթացքում առաջին այցն էր և արժանացավ տպավորիչ ընդունելության, եւ ահա մարտին Չինաստանի նախագահի այց Ռուսաստան: Այդ «երթուղին» գործնականում ուղղակի, թե անուղղակի «ուրվագծեց» Չինաստանի դիրքավորումը աշխարհաքաղաքական մեծ վերափոխումների, աշխարհակարգային դիմակայության, դե ֆակտո համաշխարհային պատերազմի ներկայիս գործընթացում: Իսկ այդ հանգամանքը մոտեցնում է որոշակի «անկեղծության ժամ» Թոււրքիայի համար, որը այս ընթացքում փորձում էր առավելագույն արդյունավետությամբ օգտագործել Արևմուտք-Ռուսաստան դիմակայությունը և երկու կողմից քաղել որքան հնարավոր է:
Բայց, երբ Չինաստանը պասիվից անցնում է նկատելի աշխույժ ռեժիմի, ապա իրադրության տրամաբանությունը սկսում է հայտնվել նոր դաշտում և Թուրքիայի առաջ մոտ ապագայում միանգամայն կարող է հայտնվել քաղաքականության հստակեցման և կողմնորոշման խնդիր: Չինաստանի նախագահի մոսկովյան բավականին տպավորիչ այցից հետո Էրդողանի հետ հեռախոսազրույցում Պուտինն ըստ ամենայնի իր «ընկերոջն» է փոխանցել այդ նրբերանգները: Իսկ դրանք կարեւորագույն նշանակություն են ունենալու Կովկասի, և մասնավորապես Հայաստանի համար՝ դիրքավորման հստակեցման ինչ վեկտոր է ընտրելու Անկարան, քանի որ դրանից էապես կախված է լինելու Հայաստանի եզրահանգումների ու եզրակացությունների, ըստ այդմ մի շարք քաղաքական որոշումների համար անհրաժեշտ միջավայրը:
