Tuesday, 19 03 2024
Սիրիան հետ է մղել իսրայելական օդային հարձակումը Դամասկոսի վրա. SANA
«Мир» վճարային համակարգի քարտերը չեն աշխատի Հայաստանում. РБК
ՃՏՊ Սիսիան-Գորիս ավտոճանապարհին. կան զոհեր և տուժած
10:30
«Ադրբեջանի շահերից է բխում թույլ չտալ Պուտինի հաղթանակը»․ Ստոլտենբերգ
10:22
Միքայել Վարդանյանը Մասիսին նվիրել է 117 մլն դրամ արժողությամբ աղբահավաք մեքենաներ և 230 աղբաման
Բելգիայի Սենատում քննարկում կանցկացվի Հարավային Կովկասում իրավիճակի վերաբերյալ
ԵՄ արտգործնախարարները վերահաստատել են իրենց աջակցությունը Հայաստանին. Ստանո
ՊԵԿ-ը փետրվարին 150 հարկ վճարողի մոտ արձանագրել է ՀԴՄ կիրառման կանոնների խախտում
Ուղիղ. Ազգային ժողովի հերթական նիստը
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10։00
Դիլիջանի ոլորանները փակ են բեռնատարների համար
4 պատճառ, թե ինչու չարձագանքել Պուտինի վերընտրությանը
Սպասվում են ինտենսիվ տեղումներ
Եթե նախկինում հնարավոր էր ընտրություն կատարել, այսօր չկա այլընտրանք, քան Եվրոպան
Արսենյանը չի ճանաչում իր գրասենյակի մոտ պայթուցիկ տեղադրելու գործով կալանավորվածներին․ մանրամասներ. «Ժողովուրդ»
Հանրահավաքը կպառակտի՞, թե՞ կմիավորի. «Հրապարակ»
Ռուսները նախազգուշացնում են՝ գենոցիդ ենք անելու
Ինչ է քննարկվել ՔՊ խմբակցության փակ նիստում. «Հրապարակ»
«Ներքին գործերի նախարարությունը 89 հատ թանկարժեք ժամացույց է գնել. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Մոտ 5 միլիոն դրամ՝ օրացույցների և օրագրերի համար․ ԱԺ անհիմն գնումները 2024-ի առաջին եռամսյակում. «Ժողովուրդ»
ՀՀ իշխանություններն իրականում չեն պատրաստվում խզել ՌԴ-ի հետ որեւէ միջպետական պայմանագիր. «Հրապարակ»
Փաշինյանը պաշտոնա՞նկ կանի Շիրակի մարզպետին. «Ժողովուրդ»
Նիկոլ Փաշինյանն ապահովագրում է իրեն Ա և Բ պլանների համա՞ր
Հանրապետության նախագահն ընդունել է ֆրանսիացի մտավորականների
Պուտինը ՌԴ նախագահի թեկնածուներին առաջարկել է համատեղ աշխատել
Եթովպիայում ՀՀ դեսպանն իր հավատարմագրերն է հանձնել երկրի նախագահին
Հայաստանի և Մալթայի ԱԳ նախարարությունների միջև անցկացվել են առաջին քաղաքական խորհրդակցությունները
Վարչապետը տիկնոջ հետ ներկա է գտնվել «…և նորից Գարուն» ներկայացմանը
00:07
Բայդենը Նեթանյահուին հայտնել է Իսրայելի ռազմական ծրագրերի վերաբերյալ մտահոգությունների մասին

Հայաստանը երկու ուժերի արանքում. նոր «մարտադաշտի» հեռանկարը

Հայաստանի Սահմանադրական դատարանը որոշել է, որ 1998 թվականի հուլիսի 17-ին ստորագրված՝ «Միջազգային քրեական դատարանի Հռոմի կանոնադրությունում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Սահմանադրությանը: Այլ կերպ ասած, Հռոմի Ստատուտը համապատասխանում է ՀՀ Սահմանադրությանը և այժմ հարցը անցնում է ԱԺ վավերացման տիրույթ: Եթե խորհրդարանը վավերացնի Ստատուտը, դա կնշանակի, որ Հայաստանը ճանաչում է Հաագայի միջազգային քրեական դատարանի իրավասությունը և ըստ այդմ կարող է իր համար կարևոր հայցեր ներկայացնել դատարան: Տվյալ պարագայում հասկանալի է, որ խոսքը Ադրբեջանի դեմ հայցերի մասին է, կապված թե պատերազմական հանցագործությունների հետ, և թե Հայաստանի ինքնիշխան տարածքի հանդեպ ոտնձգության: Որքանո՞վ է առարկայական այս մասին խոսակցությունը, եթե մենք հենց այսօր ունենք Հաագայի մեկ այլ՝ ՄԱԿ արդարադատության միջազգային դատարանի որոշումը Լաչինի միջանցքի վերաբերյալ, որի հանդեպ սակայն առայժմ կա միայն Բաքվի արհամարանքը: Ըստ այդմ, ի՞նչ նշանակություն ունի մի բան, որը կարծես թե ազդեցություն չունի Բաքվի վրա:

Առերևույթ դա իհարկե այդպես է, բայց շատ կարևոր է արձանագրել, որ միջազգային հարաբերություններում այդուհանդերձ կա ոչ միայն ուժի իրավունքը՝ պայմանական իմաստով, այլ նաև իրավունքի ուժը՝ այդուհանդերձ: Իհարկե, առավել օպերատիվը ուժի իրավունքն է և կան սրա բազմաթիվ օրինակներ, բայց նաև կարևոր է նկատել, որ այդուհանդերձ ուժի իրավունքն էլ նվազագույնը ֆորմալ տեսանկյունից կառուցվում է իրավունքի ուժի վրա: Պետք չէ իհարկե ընկնել դիլեմայի մեջ, հավի ու ձվի պատմության մեջ՝ ուժի՞ իրավունք, թե՞ իրավունքի ուժ: Դրանք միջազգային հարաբերությունների, այսպես ասած իրական քաղաքականության երկու կետաձկերն են, որոնց վրա է միջազգային քաղաքականությունը՝ ուժի իրավունք, որն ուղեկցվում է իրավունքի ուժով: Եթե այսօր Հայաստանը տկար է առաջինի մասով, դա չի նշանակում, որ իմաստն ու արդիականությունը կորցնում է երկրորդն էլ: Ավելին, դա նշանակում է բոլորովին հակառակը՝ երկրորդը Հայաստանի համար դառնում է առավել արդիական, ուժի իրավունքը դառնում է առավել նշանակալի, եթե անգամ դրա ազդեցությունը պահանջում է ժամանակ ու մեծ տարածություն: Այո, չպետք է ունենալ այսպես ասած միջազգային իրավունքի առնչությամբ պատրանքներ, առավել ևս փլուզվող աշխարհում: Բայց, չգերագնահատել մի բան, ամենևին չի նշանակում թերագնահատելու ազատություն:

Պետք է ռացիոնալ ու հանդարտ գնահատել հնարավորության դաշտերը, միաժամանակ իհարկե նաև այդ դաշտում հակառակորդի կամ թշնամու հնարավորությունները, միամտաբար չկարծելով, թե միջազգային դատարանները հայկական արդարադատության իրականացման ատյաններ են: Դրանք ևս մարտադաշտ են, սա պետք է հասկանալ աներկբա, հետևաբար հասկանալ, թե երբ, ինչպես, ինչով արժե մտնել այդ դաշտ՝ չպարտվելու կամ թակարդում չհայտնվելու համար: Բայց, այդ մարտադաշտը նաև հնարավորություն է՝ առնվազն իրադարձությունների զարգացումը իրական մարտադաշտեր տեղափոխելու հարցում արգելակներ սահմանելու հնարավորություն: Կրկնեմ, գերազանցապես ռացիոնալ ու հաշվարկված մարտավարության ու ռազմավարության, այլ ոչ միջազգային արդարադատության հանդեպ ծանծաղ հավատի ռեժիմով:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում