Այսօր Բաքու կմեկնի ՌԴ արտգործնախարար Լավրովը, որն Ադրբեջանի մայրաքաղաքում կբանակցի Իլհամ Ալիեւի եւ Ջեյհուն Բայրամովի հետ: Ավելորդ է ասել թերեւս, որ բանակցության առանցքային թեմաներից մեկը լինելու է հայ-ադրբեջանական հակամարտությունն ու արցախյան խնդիրը: Ներկայումս այդ հարցի շուրջ նկատվում է թե Ռուսաստանի, թե Արեւմուտքի մեծ աշխուժություն: Լավրովն անկասկած մեկնում է Ռուսաստանի դիրքերը պաշտպանելու եւ այստեղ առանցքային հարցը, որ առաջանում է Հայաստանի եւ Արցախի համար այն է, թե այդ հանգամանքը որքան է սպառնում հայկական «դիրքերին», այդ բառի ոչ ռազմական, կամ ոչ միայն ռազմական իմաստով:
Կա ռիսկ, որ ռեգիոնում սեփական դիրքերը պաշտպանելու առումով Ռուսաստանը կարող է որեւէ զիջման գնալ Ադրբեջանին, թեեւ այստեղ հարկ է նկատել, որ օրերս Պուտինն ու Էրդողանը հեռախոսազրույց ունեցան, քննարկելով երկրաշարժից հետո առկա հումանիտար խնդիրները, նաեւ խոսելով ուկրաինական պատերազմի համատեքստում ցորենի գործարքի շուրջ պայմանավորվելու քայլերի մասին: Այդ հանգամանքը թույլ է տալիս դիտարկել հնարավորություն, որ Ռոււսաստանն այդուհանդերձ Թուրքիայի միջոցով կարող է եւ փորձել կառավարել, զսպել Ադրբեջանի ախորժակը եւ չգնալ նոր զիջումների: Փետրվարի 23-ին էլ հայկական կողմի նախաձեռնությամբ տեղի էր ունեցել Փաշինյան-Պուտին հեռախոսազրույց:
Ի դեպ, Պուտինի եւ Էրդողանի հեռախոսազրույցը հաջորդել էր դրան: Այն տեղի ունեցավ փետրվարի 24-ին: Ըստ հաղորդագրությունների, Հայաստանի վարչապետը Պուտինին իրազեկել էր Մյունխենում տեղի ունեցած հանդիպման վերաբերյալ, որ անցկացվեց ԱՄՆ պետքարտուղարի հովանու ներքո: Երեւանն այդ կերպ հստակ դրսեւորում է, որ չի իրականացնում այսպես ասած «սեպարատ» քաղաքականություն, այլ փորձում է պարզապես հոգ տանել իր եւ Արցախի անվտանգության խնդիրների մասին, հետեւաբար միշտ պատրաստ է աշխատել Ռուսաստանի հետ, եթե Մոսկվայի դիվանագիտական աշխատանքը իր հերթին չի առաջացնում Հայաստանի համար ռիսկեր, որոնք ծածկելու համար անհրաժեշտ է լինում փնտրել այլընտրանքներ:
Լավրովի Բաքու այցը իր հերթին թերեւս փորձելու է նվազեցնել Ուկրաինայում նոր իրողությունների շեմին գտնվող Ռուսաստանի կովկաասյան ռիսկերը: Հատկանշական է, որ այցը տեղի է ունենում պատերազմից մեկ տարի անց, եւ այստեղ հատուկ ուշադրության է արժանի այն, որ լրացել է ոչ միայն պատերազմի, այլ դրա մեկնարկին զուգահեռ Մոսկվայում ստորագրված ռուս-ադրբեջանական դաշնակցային հռչակագրի մեկամյակը: Այն ստորագրել են Պուտինն ու Ալիեւը եւ Բաքվում թերեւս տեղի է ունենալու այդ հռչակագրի այսպես ասած «ինվենտարիզացիա»: Դրանով Բաքուն եւ Մոսկվան արձանագրել են, որ չպետք է կատարեն գործողություններ, որոնք ուղղված են մյուս կողմի դեմ: Ի դեպ հարց է, գուցե հռետորական՝ Լաչինի միջանցքի արգելափակումը ռուս-ադրբեջանական հռչակագրի խախտու՞մ է, թե՞ ոչ:
