Հայաստանը վերջերս Ադրբեջանից ստացել է խաղաղության պայմանագրի վերաբերյալ հերթական առաջարկները, դիտարկում է դրանք և շարունակում աշխատանքը պայմանագրի շուրջ: Ըստ լրատվամիջոցների այդ հայտարարությունը Բեռլինում արել է Հայաստանի ԱԳ նախարար Միրզոյանը, Գերմանիայի իր գործընկեր Բերբոկի հետ համատեղ ասուլիսում: Միրզոյանը չի նշել, թե ու՞մ միջոցով է ստացել նոր առաջարկները: Դա իհարկե կարևոր է, որովհետև փաստացի ստացվում է, որ չնայած ուղիղ հանդիպումների սղությանը, այդուհանդերձ Երևանի և Բաքվի միջև կա հեռակա աշխատանք՝ կողմերը միմյանց են փոխանցում առաջարկներ, պատասխաններ, պատասխան առաջարկներ: Դրան զուգահեռ, թե ԱՄՆ, թե Եվրամիությունը, թե Ֆրանսիան ու թե Ռուսաստանը հայտարարում են, որ պատրաստ են լինել հարթակ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև բանակցության համար:
Փաստացի, Ադրբեջանն ու Հայաստանը «բանակցում» են, պարզապես ոչ դեմ-դիմաց: Հնարավո՞ր է, որ դեմ-դիմաց ձևաչափի բացակայությունը պայմանավորված լինի Երևանի և Բաքվի առնվազն մեկ ընդհանուր «նպատակով»՝ խուսափել բանակցության հարթակի կամ միջնորդի ընտրությունից, երբ հարկ կա բանակցել այս կամ այն կենտրոնի հոովանու ներքո: Քանի որ կա այդ կենտրոնների թեժ մրցակցությունը թե համաշխարհային, թե բնականաբար կովկասյան ազդեցության համար, որևէ հարթակի կամ միջնորդի ընտրություն, թե Հայաստանի, թե Ադրբեջանի համար կարող է լինել որոշակի գլխացավանք: Այդպիսով, Երևանն ու Բաքուն առնվազն կարող են ունենալ այդ ընտրությունից խուսանավելու ընդհանուր մոտիվ, ինչի բերումով էլ նրանք հարցեր են քննարկում հեռակա՝ այսպես ասած խաղում են «փոխանցումներով»:
Միևնույն ժամանակ իհարկե շատ կարևոր է, թե ինչպիսին է այդ փոխանցումների բովանդակությունը և ի վերջո ի՞նչ խողովակներով են իրականացվում դրանք: Հնարավոր է իհարկե, որ միջնորդները կամ միջնորդության հավակնություն ունեցողներն էլ մեծ մոտիվացիա չունեն դնել Երևանին ու Բաքվին այդ ընտրությունը կատարելու ճնշման տակ, քանի որ դա կնշանակի նաև, որ «ընտրված» միջնորդը մտնում է իրավիճակի կառավարման պատասխանատվության տակ, քանի որ որևէ սադրանք՝ անկախ բնույթից, արդեն իբրև պատասխանատվություն ընկնելու է նաև տվյալ միջնոորդի վրա: Իսկ այժմ, «հերթապահ» «նշանակված» է Ռուսաստանը, որին հազիվ թե որևէ մեկը շահագրգռված է ազատել այդ բեռից: Միևնույն ժամանակ, «հեռակա» բանակցությունը թույլ կտա դիտարկել նվազ պատասխանատվությամբ առավելագույն ազդեցության հասնելու հնարավորություն:
