Հայաստանի Մարդու իրավունքի Պաշտպան Քրիստինե Գրիգորյանը հրաժարականի դիմում է ներկայացրել խորհրդարանին, այն խորհրդարանին, որը 2022 թվականի հունվարին նրան առաջադրեց ու ընտրեց ՄԻՊ պաշտոնում: Դա տեղի ունեցավ նախկին ՄԻՊ Արման Թաթոյանի պաշտոնավարման ավարտին, որի ժամկետը լրանում էր փետրվարի 23-ին: Ի դեպ, Արման Թաթոյանը փաստացի Հայաստանի ՄԻՊ ինստիտուտի ոչ շատ մեծ, բայց արդեն թերևս ոչ այնքան փոքր պատմության ընթացքում միակ օմբուդսմենն է, որ պաշտոնավարել է ամբողջական ժամկետ: Ոչ ամբողջական ժամկետ են պաշտոնավարել թե առաջին ՄԻՊ Լարիսա Ալավերդյանը, թե Արմեն Հարությունյանը, թե Կարեն Անդրեասյանը, որն այսօր ԲԴԽ նախագահն է: Եվ ահա, Քրիստինե Գրիգորյանն էլ համալրում է հրաժարական ներկայացրած ՄԻՊ-երի շարքը: Ընդ որում, այդ առումով Քրիստինե Գրիգորյանի հրաժարականը նման է Արմեն Հարությունյանին, որը 2011 թվականի փետրվարին հայտարարեց իր հրաժարականի մասին՝ այլ աշխատանքի անցնելու կապակցությամբ:
Իսկ այլ աշխատանքը Կենտրոնական Ասիայում ՄԱԿ-ի Մարդու իրավունքների գլխավոր հանձնակատարի տարածաշրջանային ներկայացուցչի պաշտոնն էր, որի համար Արմեն Հարությունյանը թողեց Հայաստանի հանրապետության ՄԻՊ պաշտոնը: Իհարկե նրա հրաժարականի ժամանակաշրջանը Հայաստանում բավականին թեժ քաղաքական գործընթացների շրջան էր, կապված 2008-ի նախագահի ընտրության ու դրան հաջորդած իրադարձությունների հետ, մարտիմեկյան ողբերգություն, դատական պրոցեսներ, քաղբանտարկյալներ և այլն: ՄԻՊ Արմեն Հարությունյանը այն ժամանակ ներկայացրեց զեկույցներ, որոնք պարունակում էին որոշակի հարաբերական ձևակերպումներ, իսկ պատկերի ամենից խոսուն բնորոշումը թերևս այն էր, ինչ ասաց Ռոբերտ Քոչարյանը, որի իշխանության շրջանում էր Արմեն Հարությունյանը հայտնվել ՄԻՊ պաշտոնում՝ «իմ ամենաանհաջող կադրը»: Այդպես էր Ռոբերտ Քոչարյանը բնորոշել 2011-ին հրաժարական տված Արմեն Հարությունյանին՝ 2008-ից հետո նրա օմբուդսմենական գործունեության, միաժամանակ այլ պաշտոնի անցնելու կապակցությամբ Հայաստանի ՄԻՊ պաշտոնից հրաժարվելու առնչությամբ:
Քրիստինե Գրիգորյանն էլ հայտարարում է, որ հրաժարական է ներկայացնում այլ պաշտոնի անցնելու կապակցությամբ: Այդ պաշտոնը Հայաստանում է, թե արտերկրում, ՄԻՊ-ը խոստանում է հանրայնացնել պատշաճ պահի: Թե ինչով է ներկայիս պահը դրա համար ոչ պատշաճ կամ ինչ խպայմաններով է որոշվելու պահի պատշաճությունը, այս պահին պարզ չէ: Պարզ է միայն, որ Քրիստինե Գրիգորյանը լինելով Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության շրջանում նշանակված առաջին օմբուդսմենը՝ անկասկած իհարկե դարձյալ ոչ հեշտ, մեղմ ասած բարդ թե ներքին, թե անվտանգային ժամանակաշրջանում, այդ պաշտոնը թողնում է գործնականում պաշտոնավարման դեռևս մեկ տարին էլ չլրացած, քանի որ Գրիգորյանը պաշտոնը ստանձնել է խորհրդարանում ընտրվելուց մեկ ամիս անց՝ երբ լրացել էր Թաթոյանի պաշտոնավարման ժամկետը: Ի՞նչ բնորոշում կտա իր իշխանության շրջանի առաջին օմբուդսմենի քայլին՝ այլ աշխատանքի անցնելու կապակցությամբ պետական պաշտոնը թողնելու որոշմանը Նիկոլ Փաշինյանը: Կհամարի՞, որ Գրիգորյանն էլ իր «ամենավատ կադրն» էր, թե՞ այդ առումով Նիկոլ Փաշինյանի «ընտրությունը» չափազանց մեծ է, ընդ որում նաև այն խորհրդարանում, որը մեկ տարի առաջ ընտրել էր ՄԻՊ-ին և պետք է փաստորեն առաջիկայում ընտրի նորին:
