Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանն այցելելով ներքին գործերի նորաստեղծ նախարարություն և լսելով ոստիկանության նախորդ տարվա գործունեության հաշվետվությունը, հանձնարարել է շարունակել այն գործողությունները, որոնք նպաստում են ճանապարհատրանսպորտային պատահարների նվազմանը: Հայաստանում առաջիկայում թերևս հայտնի կլինի, թե ինչ վիճակագրություն է այդ առումով 2022 թվականի համար: Դատելով անյլա տարվա լրահոսից, պատկերը լինելու է մեղմ ասած մտահոգիչ: Հայաստանի ճանապարհներին ամեն տարի զոհվում են հարյուրավոր քաղաքացիներ, բազմաթիվ քաղաքացիներ ստանում են հաշմանդամություն, ծանր վիրավորվում են: Դժբախտաբար, ինչպես առիթ եմ ունեցել գնահատելու՝ Հայաստանի ճանապարհներին մեկ այլ պատերազմ է, որը խլում է բազմաթիվ մարդկային կյանքեր, ու չի նշմարվում այդ պատերազմի ավարտ:
Եվ հարց է առաջանում, թե ընդհանրապես ի՞նչ գործողություններ են կատարվում պատկերը փոխելու և այդ «պատերազմն» ավարտելու համար, դրանք համարժե՞ք են խնդրի մասշտաբին, թե՞ այսպես ասած ստանդարտի մեջ են, ինչը մեղմ ասած բավարար չէ այն նոր իրողությունների պայմաններում, որ գոյություն ունեն ներկայիս ժամանակաշրջանում: Իսկ դրանք չեն սահմանափակվում լոկ ավտոմեքենաների թվի աճով, ինչը բնականաբար օբյեկտիվորեն բարձրացնում է պատահարների հավանականությունը, եթե դրանց զուգահեռ չի աճում երթևեկության անվտանգության մասնակիցնների գիտակցումը, եթե չի աճում երթևեկության անվտանգության ապահովման համար անհրաժեշտ քայլերի աշխարհագրությունը, ճանապարհների կահավորումից և լուսավորումից, մինչև երթևեկության մասնակիցների պատրաստվածություն և երթևեկության մշակույթի ձևավորում:
Բանն այն է, որ այլ է ներկայիս մարդու հոգեբանությունը, ինչը պայմանավորված է տեղեկատվական դարաշրջանով: Ներկայիս վարորդը ամենևին այն վարորդը չէ, որ կար անգամ տասը տարի առաջ: Ու ցավոք սրտի այդ հոգեբանական փոփոխությունները ամենևին երթևեկության անվտանգության օգտին չեն: Ըստ այդմ, երբ խոսվում է ՃՏՊ-ների նվազմանն ուղղված գործողությունների մասին, պետք է նախ հասկանալ, թե ինչպիսին պետք է լինի դրանց ամբողջությունը: Ցավոք, վիճակագրության մասշտաբը, ինչպես նաև երթևեկության ընդհանուր համախառն պատկերը այնպիսին է, որ թույլ է տալիս խոսել ամբողջական ռազմավարական պայքարի բացակայության մասին: Այդ իմաստով, ներքին գործերի նորաստեղծ նախարարության գերխնդիրներից մեկը պետք է լինի Հայաստանի հանրապետության ճանապարհներին «պատերազմի» շուտափույթ ավարտին հասնելուն ուղղված գործողությունների արագ և օպերատիվ մշակումն ու իրականացումը, որը պետք է ներառի թե վերահսկիչ և պատժիչ, թե կանխարգելիչ գործողությունների համակարգված ամբողջություն, ներառյալ ճանապարհային անվտանգության աստիճանը բարձրացնող կահավորումը, այդ նպատակի համար ուսումնասիրելով համաշխարհային լավագույն փորձը, բայց այն Հայաստանում ոչ թե կրկնօրինակելով, այլ ադապտացնելով տեղի մտահայեցողական, հոգեբանական, նաև սոցիալ-տնտեսական իրողությունները հաշվի առնելով:
