Հայաստան է ժամանել ՆԱՏՕ գլխավոր քարտուղարի հատուկ ներկայացուցիչ Խավիեր Կոլոմինան, որը ռեգիոնալ այցով լինելու է Հարավային Կովկասի երկրներում: Ավելորդ է թերեւս նկարագրել, թե ռեգիոնալ ու համաշխարհային ինչպիսի բարդ շրջափուլում է տեղի ունենում այցը: Ինչ օրակարգով է ժամանել Կոլոմինան, հայտնի չէ: Նրա այցը զուտ դիտողակա՞ն է, այսինքն իրավիճակին հետեւելու, իրողությունները տեղում գնահատելու, իսկ հետո արդեն ՆԱՏՕ վարքագծի մշակման համար որոշակի եզրահանգումներ ներկայացնելու՞, թե՞ արդեն իսկ առաջարկներ ու մոտեցումներ պարունակող այց է: Բոլոր դեպքերում, ՆԱՏՕ-ն Հայաստանի համար աշխատանքային կարեւոր ուղղություն է, առնվազն երեք պատճառով:
Նախ, ՆԱՏՕ-ի հետ սերտ գործակցության փորձ է անում Ադրբեջանը եւ այդ իմաստով Հայաստանը պետք է աշխատի հավասարակշռելու ուղղությամբ: Մյուսը՝ ներկայիս բևեռացված եւ փաստացի համաշխարհային պատերազմի ռեժիմում գտնվող աշխարհում Եվրաատլանտյան դաշինքի հետ աշխատանքը ՀԱՊԿ անդամ Հայաստանի համար կարեւոր է ավելի լայն ռազմավարական բալանս ապահովելու տեսանկյունից: Միեւնույն ժամանակ, այդ առումով, Երեւանը պետք է կարողանա քայլել բարակ լարի վրայով եւ ՆԱՏՕ-ի հետ աշխատանքը չվերածել ՀԱՊԿ-ի, իսկ ավելի կոնկրետ՝ Ռուսաստանի ուղղությամբ որոշակի ռիսկերի, այդ կերպ հրահրելով արձագանքներ, որոնք կօգտագործի Ադրբեջանը: Պետք է արձանագրել, որ Հայաստանի համար նպաստավոր է հանդարտ միջավայրը, քանի որ հակառակ պարագայում Ադրբեջանը ստանում է իր գործիքակազմային եւ այլ ռեսուրսային առավելությունները ավելի մեծ էֆեկտով օգտագործելու հնարավորություն: Եվ երրորդ հիմնարար հանգամանքը, որ Հայաստանի համար հույժ կարեւոր է դարձնում ՆԱՏՕ-ի հետ աշխատանքը, դա Եվրաատլանտյան անվտանգության համակարգի բարձր ստանդարտներն են, որոնց ուսումնասիրությունը եւ դիտարկումը թե տեսական, թե գործնական կարեւորություն ունի ռեֆորմացիայի հրամայականի առաջ գտնվող հայկական զինուժի վերականգնման գործում:
Ի դեպ, այստեղ եւս Հայաստանի համար կենսական է հանդարտ աշխատանքի ռեժիմը: Ինչ խոսք, ՆԱՏՕ-ի հետ աշխատանքի մոտիվները չեն սահմանափակվում երեքով, հատկապես եթե նկատի առնենք այն, որ ՆԱՏՕ-ի անդամ է Թուրքիան, որը ռեգիոնում ունի միանգամայն հայտնի ներգրավվածությունը՝ սկսած 44-օրյա պատերազմից, մինչ հետպատերազմյան երկամյակի լայն զարգացումներում նրա դերն ու հավակնությունները:
ՆԱՏՕ-ն այդ իմաստով իհարկե ոչ վճռորոշ, սակայն կարեւոր գործոններից է, որ կարող է օգտակար լինել Հայաստանին Թուրքիայի գործոնի կառավարելիության խնդիրները լուծելու բարդ աշխատանքում, որն անշուշտ ներառում է նաեւ Անկարայի հետ ուղիղ երկխոսության ձեւաչափը:
Այդուհանդերձ, վերը թվարկած երեք հանգամանքներից դուրս, մնացյալ հարցերում ՆԱՏՕ դերակատարությունը լինելով կարեւոր, հիմնարար չէ, քանի որ դաշինքը մեծ հաշվով ինքը գտնվում է ավելի խոշոր խաղացողների ազդեցության ծիրում եւ ավելի շուտ հարակից մեխանիզմ է նրանց, մասնավորապեսՆԱՏՕ առաջատար դերակատարների համար, քան ինքնաբավ ու սուբյեկտային միավոր, որն ունի իր ուրույն ռազմավարությունը եւ օրակարգերը: Բայց, դրանով հանդերձ, դաշինքը, այս դեպքում ի դեմս ԳՔ հատուկ ներկայացուցչի ինստիտուտի, կարեւոր հարթակ է ռեգիոնալ անվտանգության բազմաշերտ ու լայն խնդիրների շուրջ խոսակցության համար, որի պատեհ առիթը Կոլոմինայի ռեգիոնալ այցն է:
