Հայաստանի ԱԺ նախագահը Արցախի շրջափակման, էթնիկ զտման քաղաքականության համար Ադրբեջանին դատապարտելու, ընդհուպ պատժամիջոցներ կիրառելու կոչով դիմել է մոտ երեք տասնյակ երկրների խորհրդարանների ղեկավարներին: Միամտություն է մտածել, թե նրանք էլ սպասում էին Հայաստանի ԱԺ նախագահի նամակին՝ ինչ որ բան անելու համար: ԱԺ նախագահից բացի, կոչերի և նամակների մասին հայտնել են նաև կառավարող մեծամասնության մի շարք պատգամավորներ: Իհարկե Հայաստանից ուղարկվող նամակներն ու կոչերը այն նվազագույնն են, որ կարող են արվել, ու պետք է արվեն:
Սրան զուգահեռ, հենց այսօր Հայաստանի խորհրդարանում ծավալվում էր կառավարող մեծամասնության ու ընդդիմության մի «բանավեճ»՝ ընթացիկ թեմաներով, որը Արցախի շրջափակվածության ֆոնին արտացոլում էր Հայաստանի ներկայիս քաղաքական ներկապնակի պերճանքն ու թշվառությունը: Այն դեպքում, երբ Հայաստանի խորհրդարանը, հատկապես դրա կառավարող մեծամասնությունն իր պրոֆիլային հանձնաժողովներով, թերևս այս օրերին չպետք է ունենար անգամ «քիթ սրբելու» ժամանակ, որովհետև միջազգային արձագանքը ձևավորում է ոչ թե ԱԺ նախագահի նամակներով, այլ այդ կառույցի ինստիտուցիոնալ ներուժի համապարփակ և անընդհատ աշխատանքի շնորհիվ:
Այլապես, նամակները կարող են լինել այսպես ասած նշագրման համար՝ որ դրանք ուղարկվել են, միաժամանակ ավելի շատ լուծելով խորհրդարանական դիվանագիտության իրական պրոցեսի բացակայությունը ծածկելու խնդիր: Այն, թե այդ դաշտում իր առաջ ինչ խնդիրներ է դրել ու սպասարկում խորհրդարանական ընդդիմությունը, հայտնի է վաղուց: Իսկ ահա այն, թե խորհրդարանական դիվանագիտության դիրքերում ինչ հետևողական ու ընդգրկուն աշխատանքով է զբաղված խորհրդարանի կառավարող մեծամասնությունը՝ նախկին իշխանություն ներկայացնող խորհրդարանական ընդդիմության հաշվին շարունակաբար դիվիդենտ հավաքելու փոխարեն, սա բավականին հարցեր պարունակող հանգամանք է: Ընդ որում, խնդիրը բոլորովին էլ այն չէ, որ պետք է պարզապես պարբերաբար ու անընդհատ թակել միջազգային կառույցների կամ գործընկերների դռներն ու անել Ադրբեջանին դատապարտելու կոչեր:
Դիվանագիտությունը ձևավորվում է փոխշահավետության բովանդակային միջավայր ձևավորելու շնորհիվ, ըստ այդմ, խորհրդարանական դիվանագիտությունն աշխատում է ոչ թե հընթացս, այլ հետևողականորեն ձևավորված բովանդակային բազայի հիմքով: Այդ իմաստով, եթե չի եղել համակարգային աշխատանք անցնող տարվա ընթացքում, էլ չասած՝ տարիների, ապա հնարավոր չէ մեծ արդյունավետություն ստանալ օրերի կամ շաբաթների ընթացքում: Ի վերջո, Հայաստանի հանրապետությունը կոչ է անում, կոչ է անում նաև միջազգային հանրությունը, ինչի հերթական չափաբաժինը ստացվել է ԵԱՀԿ խորհրդի հատուկ նիստում, որ այսօր տեղի է ունեցել Վիեննայում՝ Հայաստանի նախաձեռնությամբ: Սակայն, այդ ամենի արդյունքը տեսանելի չէ, փոխարենը շարունակում է խորանալ հետևանքը և Բաքուն դադարեցնում է Արցախի գազամատակարարումը, ինչը նշանակում է, որ դիվանագիտական աշխատանքի արդյունավետությունը մեղմ ասած բավարար չէ՝ լինի խորհրդարանական, թե գործադիր մակարդակում:
