Բաքուն հերթական անգամ անջատել է Արցախի գազամատակարարումը: Այժմ Արցախը Հայաստանից չի ստանում ոչ միայն էլեկտրաէներգիա, այլ նաև գազ: Սա իհարկե «ի հավելում» այն ավելի քան մեկամսյա բլոկադայի, որ իրականացվում է Լաչինի միջանցքի արգելափակումով: Դրա ընթացքում Ադրբեջանը մեկ անգամ անջատեց գազը, սակայն կարճ ժամանակ անց միացրեց այն: Որքա՞ն կտևի ճնշման, շանտաժի այդ ձևը այս անգամ: Ուշադրության է արժանի այն, որ Ադրբեջանը ապաշրջափակման քաղաքականության գործում մոլեգին հերթական քայլը, սադրանքը իրականացնում է Արցախում ներքաղաքական բուռն վայրիվերումների երկօրյակից հետո: Ըստ այդմ առաջանում է հարց, թե արդյո՞ք դրա հանգուցալուծումը՝ լինի ժամանակավոր, թե երկարաժամկետ, չի գոհացնում Ադրբեջանին, այն չէ, ինչ կուզեր կամ կպատկերացներ Բաքուն:
Միևնույն ժամանակ, գազի անջատումը տեղի է ունենում այն ժամանակ, երբ Վիեննայում Հայաստանի նախաձեռնությամբ տեղի է ունենում ԵԱՀԿ խորհրդի հատուկ նիստ: Թվում է, որ այդ հանգամանքը պետք է զգաստացներ Բաքվին՝ ավելի չհրահրել, չտալ իր հանդեպ հավելյալ մեղադրանքի առիթ: Սակայն, փաստորեն, Բաքուն չունի այդպիսի որևէ մտավախություն և հանդուգն քայլ է կատարում ԵԱՀԿ-ում քննարկման օրը: Սա նշանակում է, որ Ադրբեջանն ունի համոզվածություն, որ իր գործողությունների հանդեպ կա միջազգային գերակա լոյալություն, ինչի մասին առիթ եմ ունեցել կարծիք արտահայտել Լաչինի միջանցքի արգելափակման դեռևս առաջին օրերին:
Դեռևս շաբաթներ առաջ նշել եմ, որ ըստ իս, Բաքվի քայլը ոչ ռազմական գործիքակազմով, բայց պատերազմական բնույթի քայլ է, ըստ այդմ այդ քայլն անելիս Ալիևը կամ համոզված է եղել դրա հանդեպ միջազգային գերակա լոյալության հարցում, կամ ունեցել է ուղիղ հավաստիացումներ: Հետագա զարգացումներն ու խոշոր դերակատարների վարքը ցույց տվեց, որ նա առնվազն չի սխալվել իր հաշվարկներում: Միևնույն ժամանակ, թե Երևանի, թե Ստեփանակերտի քաղաքական պատասխանատուների առաջ մի հարց է՝ ի՞նչ լուծումներ կան Արցախի 120 հազաև ժողովրդին մարդասիրական աղետից ազատելու համար: Նախ՝ Ստեփանակերտը, հետո նաեւ Երևանը, և այդ առնչությամբ պետք է դրսևորեն չափազանց պատասխանատու վարք՝ իրավիճակը առնվազն արցախյան հանրության համար առավել քան հասկանալի դարձնելու համար: Դա կարևոր գործոն է առնվազն դիմակայունության արդյունավետ կազմակերպման համար, քանի որ մարդիկ պետք է գիտենան՝ ոչ միայն պատկերացնեն, այլ նաև զգալիորեն գիտենան, թե ինչի՞ համար է ներկայիս իրավիճակը և դիմադրելու անհրաժեշտությունը, որն է հարցի արժեքը: Հասկանալի է, որ մի շարք օբյեկտիվ իրողությունների բերումով նրանք չեն կարող տեղեկանալ ամեն ինչից, բայց սկզբունքային տեղեկացվածության որոշակի աստիճանը չափազանց կարեւոր ու անհրաժեշտ է, ու ըստ էության նաև վերնախավի պարտավորություն:
Լուսանկարը՝ Civilnet-ի