ԱՄՆ պետքարտուղարի տեղակալ Քարեն Դոնֆրիդը Հայաստանի ու Ադրբեջանի արտգործնախարարներին կոչ է արել անհապաղ բանակցություն սկսել Լաչինի միջանցքի ապարգելափակման շուրջ, միջանցքով տեղաշարժը վերականգնելու համար: Այդ մասին հաղորդագրություն է տարածել ԱՄՆ պետքարտուղարությունը, հայտնելով, որ Դոնֆրիդը օրերս հեռախոսազրույցներ է ունեցել Արարատ Միրզոյանի և Ջեյհուն Բայրամովի հետ: «Պետքարտուղարի տեղակալ Դոնֆրիդը հորդորել է ՀՀ արտգործնախարար Արարատ Միրզոյանին ու Ադրբեջանի արտգործնախարար Ջեյհուն Բայրամովին անհապաղ ներգրավվել բանակցություններում՝ դիվանագիտական լուծում գտնելու նպատակով՝ Լաչինի միջանցքով տեղաշարժը հնարավոր դարձնելու համար: Նա կոչ է արել երկու արտգործնախարարներին կրկին ներգրավվել՝ կայուն խաղաղությանը հասնելու գործընթացում», ասվում է պետքարտուղարության հայտարարության մեջ: Փաստացի, ԱՄՆ պետքարտուղարությունը իր հայտարարությամբ ընդգծում է, որ խնդիրը պետք է լուծվի բանակցությամբ, ասել կուզի՝ նաև Ադրբեջանի մոտեցումները հաշվի առնելով:
Ինչպես միշտ անորոշ է, կամ անհայտ, թե ԱՄՆ Ադրբեջանի ո՞ր մոտեցումներն է դիտարկում հաշվի առնելիք, թեև հրապարակային առումով, ինչպես ցանկացած միջնորդ, այդպես էլ ԱՄՆ հայտարարում կամ ազդարարում է, որ կողմերն իրենք պետք է գան համաձայնության որևէ հարցում: Ասել կուզի, միջնորդները չեն պարտադրում, այլ այսպես ասած «նախանշում» են միջավայրը: Բայց, հասկանալի է, որ միջնորդությունը բարեգործություն չէ և միջավայրեր նախանշվում են ռազմավարական, ռազմա-քաղաքական ազդեցության համար պայքարի շահերից ելնելով: Ըստ այդմ, աներկբա է, որ միջնորդներն ունեն պատկերացումների իրենց բովանդակային շրջանակը, որը իհարկե չեն բարձրաձայնում դիվանագիտորեն, սակայն որին ձգտում են իրենց միջնորդությամբ:
Այդ իմաստով, Դոնֆրիդն արե՞լ է առաջարկ Միրզոյանին ու Բայրամովին: Որովհետև, եթե դա չկա, ապա բանակցությունը մտնելու է փակուղի, քանի որ այդպիսի առաջարկի բացակայությունը կողմերին թողնելու է սեփական դիրքի պնդման մակարդակում, իսկ այդ առումով Ադրբեջանի հավակնոտությունն ու ագրեսիվությունը առավել քան ակնառու դրսևորվեց Ալիևի հունվարի 10-ի ասուլիսում: Այդպիսով, Միացյալ Նահանգների հորդորը՝ Երևանին ու Բաքվին, անհապաղ ներգրավվել բանակցություններում և այդ կերպ լուծել Լաչինի միջանցքի հարցը, հնչում է կարծես թե կարևոր ու անհրաժեշտ, սակայն առաջացնում հարցեր, քանի որ այն իր տողատակում պարունակում է Լաչինի հարցում Բաքվի գործողությունը լեգիտիմացնող ասպեկտ, եթե հորդորը հնչում է հավասարապես երկու կողմին: Այն դեպքում, երբ ճգնաժամը ստեղծվել է մի կողմի պարտավորությունը խախտելու հետևանքով: Թե՞ Վաշինգտոնը համարում է, որ պարտավորություն ունի նաև մյուս կողմը: