Հայաստանի ԱԺ նախագահը շնորհավորել է ԱՄՆ Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատի նոր խոսնակ Քևին Մըքքարթիին, որը իր պաշտոնում կարողացավ ընտրվել միայն 15 քվեարկությունից հետո, իր դեմոկրատ մրցակցից ընդամենը 4 ձայն առավելությամբ՝ 216 ձայնով: Եվ դա այն դեպքում, որ նոյեմբերին տեղի ունեցած միջանկյալ ընտրությունից հետո Ներկայացուցիչների պալատի մեծամասնությունը վերցրած հանրապետականներն ունեն 222, իսկ մեծամասնությունը կորցրած դեմոկրատները՝ 212 ձայն: Մըքքարթնին Ներկայացուցիչների պալատի խոսնակ կարողացավ ընտրվել Հանրապետական կուսակցության ներկայացուցիչների միջև քառօրյա քննարկումներից և համաձայնություններից հետո միայն: Այդ հանգամանքը հերթական անգամ վկայում է, թե ինչպիսի բարդ հարաբերություններ են ԱՄՆ ներքաղաքական դաշտում, այդ թվում ներկուսակցական տիրույթներում:
Այդ հանգամանքը իհարկե իր ազդեցությունն է թողնում նաև ԱՄՆ արտաքին հարաբերության վրա, նաև ԱՄՆ հետ որևէ սուբյեկտի հարաբերության վրա: Որքան էլ ամերիկյան քաղաքականությունը գործադիր իշխանության՝ Սպիտակ տան վարչակազմի ձեռքին է, այդուհանդերձ ամերիկյան քաղաքականության արեալում Կոնգրեսն ունի իր առանցքային դերակատարումը, ըստ այդմ ԱՄՆ հետ որևէ միջպետական հարաբերության կառուցվածքում այն առանցքային բաղադրիչներից է:
Այդ իմաստով, նախորդ տարեվերջին, ի դեպ Կոնգրեսի միջանկյալ ընտրությունից կարճ ժամանակ առաջ տեղի ունեցավ հայ-ամերիկյան հարաբերության խորհրդարանական տիրույթի գործակցության աննախադեպ դրվագ, որը ընդհանրապես նշանակալի է երկկողմ հարաբերության համատեքստում: ԱՄՆ իշխանական հիերարխիայի երրորդ պաշտոնյան՝ Ներկայացուցիչների պալատի այն ժամանակ խոսնակ Նենսի Փելոսին այցելեց Հայաստան: Դա իհարկե հեռացող խոսնակի այցն էր, այդուհանդերձ նշանակալի իրողություն երկկողմ հարաբերության համատեքստում: Իհարկե այդ այցի քաղաքական համատեքստն ու մոտիվները առանձին քննարկման առարկա են, սակայն այցի հանգամանքն ինքնին հայ-ամերիկյան հարաբերության խորհրդարանական բաղադրիչը բարձրացրել է մի նոր մակարդակի, որը պահպանելը Հայաստանի խորհրդարանի համար պետք է լինի կարևոր խնդիր:
Այն, որ Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատի մեծամասնությունը անցել է Հանրապետական կուսակցության տնօրինմանը, անշուշտ որոշակի մարահրավեր է այդ խնդրի հարցում, քանի որ Հայաստանի համար ընդհանրապես ավելի դյուրին է եղել գործակցությունը դեմոկրատական թևի հետ, քան հանրապետականների: Դա ունի մի շարք օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներ, սակայն ներկայումս մի ժամանակաշրջան է միջազգային հարաբերությունների ամբողջ համակարգի համար, որ պահանջում է առավել մեծ արդյունավետություն, ըստ այդմ՝ արդյունավետ աշխատանք Կոնգրեսի Ներկայացուցիչների պալատի նոր մեծամասնության հետ: Այդ իմաստով իհարկե ահռելի անելիքը հայկական կողմում է, քանի որ հազիվ թե Ներկայացուցիչների պալատի նոր մեծամասնությունը շատ մեծ մղումներ ունենա Հայաստանի հետ հարաբերության ուղղությամբ: Մինչդեռ, նշաձողը պահելը, ինչպես նաև ԱՄՆ քաղաքական համակարգի երկու թևերի հետ հարաբերության բալանսավորված՝ արդյունավետ բալանսի վրա կառուցված հարաբերությունը Հայաստանի համար չափազանց կարևոր են թե ներամերիկյան քաղաքական իրողությունների աննախադեպ բարդության, թե միջազգային հարաբերությունների աննախադեպ բարդության պայմաններում, որոնցում ԱՄՆ դերակատարման, այդ թվում նաև ԱՄՆ ներքին իրողությունների ազդեցության գերբարձր աստիճանի մասին խոսելը թերևս ավելորդ է:
