Մի քանի ժամ անց կճանապարհենք 2022 թվականն ու կդիմավորենք Նոր Տարին: Տարեվերջյան օրերին նրանք, ովքեր զբաղված չեն Տարեմուտի առևտրային եռուզեռով, ամփոփում են տարին: Ավանդույթ դարձած այդ «զբաղմունքը» սակայն գործնականում ավելի պայմանականություն է, քան առարկայական նշանակություն ունեցող հանգամանք, առավել ևս ներկայիս աշխարհում, որտեղ ժամանակը այլևս շատ վաղուց չափվում է ոչ թե տարիներով, և նույնիսկ ոչ թե ամիսներով ու շաբաթներով, այլ օրերով ու ժամերով: Աշխարհը փոխվում է ամեն օր ու ամեն ժամ, հետևաբար «ամփոփման» սահմանը անցնում է այլևս ժամերով կամ օրերով՝ առավելագույնը:
Այդ իմաստով, առանցքային է դառնում ոչ թե անցնող տարին ի մի բերելն ու ամփոփելը, այլ գալիք օրվան պատրաստվելը: Իհարկե այդ հարցում էական է նաև այն, թե ինչպես ենք գնահատում անցածն ու ինչպիսի եզրահանգումներ ենք անում տեղի ունեցածից, ինչպիսի դաս քաղում, ինչպիսի հետևություն անում, սակայն խոշոր հաշվով միտքն ու էներգիան պետք է կենտրոնացնել վաղվա օրվա վրա: Դրան պետք է ծառայի մեր առօրյա ամեն րոպեն: Այն, ինչ տեղի ունեցավ մեր շուրջ, Հայաստանի, Արցախի շուրջ, այն ինչ տեղի է ունենում այսօր, ըստ էության շարունակությունն էր նախորդ տարիների, ու ցավոք սրտի շարունակվելու է նաև 2023 թվականին: Մենք գտնվում ենք համաշխարհային մի պատմական շրջափուլում, որը լինելու է տևական, պահանջելու է մեզանից մարաթոնյան դիմացկունություն և դիմադրունակություն, պահանջելու է մեզանից իրեն բնորոշ անկանխատեսելիության ու անորոշության միջավայրում առավել ադապտացվածություն, և առավել ադեկվատություն մեզ շրջապատող իրողությունների ու դրանց բնույթի հանդեպ:
Ըստ այդմ, մենք պետք է լինենք գործընթացի մեջ, չկտրվենք դրանից, պատրաստվենք նոր մարտահրավերների և անենք դա առավելագույնս սառը գլխով, առանց պայմանականությունների և հուզականության: Անորոշության և անկանխատեսելիության մեծ շրջափուլում Հայաստանն ու Արցախը պետք է իրենց առաջ դնեն մեկ գերխնդիր՝ ներքին հարաբերությունների և վարքագծի որակների փոփոխություն, ներքին համակեցության բարոյական, արժեհամակարգային, մշակութային, տնտեսական և քաղաքական արդիականացում, որը պետք է տեղի ունենա ոչ թե «դասագրքային ճշմարտությունների», այլ մեր իսկ փորձի և մեզ բնորոշ մտահայեցողության հիմքի վրա, որպեսզի մենք չստանանք հերթական՝ իրականությունից կտրված դեկլարատիվ միջավայր:
Առանցքայինը, գերխնդիրը Հայաստանի ու Արցախի շուրջ խաղաղության ապահովումն է, ինչը միևնույն ժամանակ պետք է վերաբերի ոչ միայն ռազմական բաղադրիչի սպառնալիքների մեկուսացմանը , այլ նաև քաղաքական, քանի որ Լաչինի միջանցքի շուրջ ստեղծված իրավիճակը ցույց տվեց, թե ինչպիսի մասշտաբ կարող են պարունակել հիբրիդային մարտահրավերները, ինչպիսի սահմաններ ունի հիբրիդային պատերազմի բնույթը: Այն շարունակվելու է 2023-ին, չխաբենք ինքներս մեզ, շնորհավորենք միմյանց Նոր Տարվա գալստյան կապակցությամբ, մաղթենք խաղաղություն, միևնույն ժամանակ այն ապահովելու ուժ, կամք, միտք, առողջություն և աշխատանք: Հայաստանն ու Արցախը չունեն այլ անելիք:
