ՌԴ նախագահի խոսնակ Դմիտրի Պեսկովը հայտարարել է, որ Հայաստանի ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի հայտարարությունները, կապված Հայաստանին «միութենական պետության» հարցով ճնշելու հետ, սադրիչ են: «Նման հայտարարությունները կարելի է համարել սադրիչ։ Դրանք չեն համապատասխանում իրականությանը։ Ռուս պաշտոնյաներից ոչ ոք դա չի ասել և որևէ մեկի միջոցով դա չի ներկայացրել հայկական կողմին», ասել է Պեսկովը: Արմեն Գրիգորյանը Հանրային հեռուստաընկերության հետ զրույցում հայտարարել էր, թե Լաչինի միջանցքում ստեղծված վիճակը, նաև սեպտեմբերի 13-14-ի ագրեսիան պայմանավորված է եղել այդ թվում «միութենական պետության» հարցով, որին ըստ նրա, հայկական ժողովրդավարությունը դիմադրում է: Պեսկովը այդ հայտարարությունները համարում է սադրիչ:
Դա տեղի է ունենում փաստորեն Հայաստանի վարչապետի և ՌԴ նախագահի սանկտ-պետերբուրգյան հանդիպման շեմին, որտեղ անկասկած կարևորագույն քննարկումներ են լինելու Լաչինի միջանցքի ու առկա իրադրության թեմայով: Անվտանգության խորհրդի քարտուղարը չի՞ պատկերացրել, թե ինչ ազդեցություն կունենա այդ հայտարարությունը, ինչ ընկալում Ռուսաստանում, որովհետև Պեսկովը գործնականում «փոխանցում» է Պուտինի գնահատականը: Միթե՞ ԱԽ քարտուղարը կարող էր ունենալ այդօրինակ պահին այդպիսի հայտարարության անզգուշություն, թե՞ այդուհանդերձ խոսքը Սանկտ-Պետերբուրգում գտնվող Նիկոլ Փաշինյանի հետ համաձայնեցված գործողության մասին է: Սա կարևոր հարց է, որովհետև պարունակում է կամ կարող է պարունակել մի շարք շերտեր, կախված պատասխանից: Որովհետև, մի պարագայում կնշանակի, որ Փաշինյանի հետ հանդիպմանն ընդառաջ «սադրիչ» հայտարարությունը դարձել է խաղաքարտ ՌԴ նախագահի ձեռքին, մյուս պարագայում կնշանակի, որ Երևանն է հանդիպումից առաջ դիմել կանխարգելիչ քայլի՝ Հայաստանում խթանելով հասարակական կարծիքի ճնշում ՌԴ հանդեպ, ակնկալելով այդ հանգամանքը որպես խաղաքարտ դիտարկել Սանկտ-Պետերբուրգում:
Կարո՞ղ էր ԱԽ քարտուղարը այդօրինակ լրջության հարցի մասին հայտարարություն անել առանց վարչապետի հետ համաձայնեցնելու: Իրավիճակի ստույգ գնահատելը շատ բարդ է, հատկապես նկատի ունենալով այն, որ գնահատականի ելակետ կարող է լինել Փաշինյան-Պուտին հանդիպման արդյունքը, ինչը սակայն հազիվ թե բացվի նույն պահին ամբողջապես, եթե անգամ այդ հանդիպումից հետո բացվի Լաչինի միջանցքը: Հետևաբար, հանրությանը տարուբերումների մեջ չգցելու համար, պաշտոնական Երևանն այդուհանդերձ պետք է թերևս պարզաբանի, թե ի վերջո կա՞ Հայաստանին ուղղված կոնկրետ հարցադրում կամ պահանջ՝ «միութենական պետության» մասով, թե՞ ոչ: Որովհետև, եթե խոսքը քաղաքականության տրամաբանության մասին է, ապա ձևակերպումների հարցում արժե լինել չափազանց պատասխանատու, որովհետև այդօրինակ հարցերում լռությունն է ապահովում դիմադրունակ ճկունություն, հատկապես ուժեղ գործիքակազմի բացակայության պայմաններում, որի խնդիրը Հայաստանն ունի տևական ժամանակ:
