ՀՀ-ում ԱՄՆ դեսպանատնից տեղեկացնում են, որ անցյալ շաբաթ Երևան էր ժամանել ԱՄՆ պաշտպանության քարտուղարի աշխատակազմի Բալկանների, Կովկասի և Սև Ծովի հարցերով գրասենյակի ղեկավար դ-ր Ջեյսոն Հեմի գլխավորած միջգերատեսչական պատվիրակությունը՝ մասնակցելու Հայ-ամերիկյան ռազմավարական երկխոսության Անվտանգության ու պաշտպանության հարցերով աշխատանքային խմբի նիստին։
Մասնակիցները քննարկեցին հայ-ամերիկյան երկկողմ անվտանգային հարաբերությունները՝ ուշադրության կենտրոնում պահելով տարածաշրջանային անվտանգության հետ կապված իրավիճակը, սահմանային անվտանգության և անվտանգային համագործակցության հարցերը։
Միացյալ Նահանգները վերահաստատեց իր աջակցությունը Հայաստանի տարածքայինն ամբողջականությանը և ապագա ձգտումներին՝ որպես անկախ, ինքնիշխան և ժողովրդավար պետություն, որը խաղաղ գոյակցում է հարևանների հետ։
Քաղաքագետ, «Հանուն Հանրապետության» կուսակցության փոխնախագահ Ռուբեն Մեհրաբյանի կարծիքով՝ այցը ողջունելի է և միանշանակ բխում է Հայաստանի շահերից. «Սա խոսում է Հայաստանի ու ԱՄՆ-ի միջև ռազմական, անվտանգության ոլորտում համագործակցության ընդլայնման ու խորացման մասին։ Սա գործընթացի շատ կարևոր բաղկացուցիչ է և ամերիկյան այցերը շատ օգտակար են երկկողմ հարաբերությունների համար»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Միևնույն ժամանակ Մեհրաբյանը գտնում է, որ Հայաստանն ամեն ինչ չէ, որ անում է.«Երկկողմ հարաբերությունների ողջ ներուժն իրացնելու համար Հայաստանը պետք է վերանայի իր հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ, որոնք դարձել են առաջ գնալու համար գլխավոր խոչընդոտը»։
Մեհրաբյանը համարում է, որ Ռուսաստանը գլխավոր խոչընդոտն է, թե ինչու Հայաստանը այլ պետությունների հետ անվտանգային համագործակցությունը չի ընդլայնում.«Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները վերանայելու ոչ միայն հնարավորություն կա, այլ օրվա հրամայական, որովհետև դրանցից օգուտ չկա, իսկ վնասը գնալով ահագնանում է ու դառնում կրիտիկական»,-նկատեց նա։
Դիտարկմանը, թե չլինելով ՆԱՏՕ-ի անդամ, ռեա՞լ է ԱՄՆ-ից անվտանգային աջակցություն ակնկալելը, մեր զրուցակիցն արձագանքեց. «Հայաստանն իր առաջ պետք է այդ խնդիրը դնի։ Հայաստանը պետք է ձգտի հասնելու դաշնակցային հարաբերությունների Միացյալ Նահանգների և նաև ԱՄՆ դաշնակիցների հետ, որոնք աշխարհի երկու հարյուր պետություններից մեկ երրորդն են»։
Ըստ նրա՝ որոշ քայլեր արվում են և այս հանդիպումները դրա վկայությունն են, բայց արդյոք դրանք բավարար են, քաղաքագետի խոսքերով՝ ո՛չ.«Կա՞ հնարավորություն դրանք ընդլայնելու ու խորացնելու, իհարկե՝ կա։ Հայաստանը պե՞տք է անի, այո՛, պետք է անի»։
Ռուբեն Մեհրաբյանը գտնում է, որ Հայաստանին այս պրոցեսում խանգարում են իներցիոն բնույթի անհիմն վախերը Ռուսաստանից, ըստ այդմ էլ՝ որոշակի խնդիրներ քաղաքական կամքի հետ.« Նաև՝ ինչ-որ անհիմն հույսեր, որ մենք Ռուսաստանի հետ ինչ-որ խնդիրներ պետք է լուծենք, մինչդեռ կյանքը ցույց է տալիս, որ Ռուսաստանն այլևս որևէ խնդրի լուծում չէ ու չի կարող լինել, Ռուսաստանն ինքնին խնդիրն է, որ պետք է լուծել»։
Մեր զրուցակիցը համարում է, որ Հայաստանն իր դիրքորոշման մեջ պետք է որոշակիանա.«Ես նաև ժամանակային հորիզոն եմ տեսնում, թե երբ պետք է այդ ամենը որոշակիանա։ Դա կլինի մոտավորապես գարնանը՝ նկատի ունեմ ռուսների հետ հարաբերությունները վերանայելը։ Նշածս ժամանակահատվածը պայմանավորված է մի շարք գործոններով՝ այդ թվում նաև պատերազմի ընթացքն Ուկրաինայում, Ռուսաստանի հնարավոր ներքին զարգացումները, ձմեռվա ավարտը»։
Ըստ Մեհրաբյանի՝ Հայաստանին էլ ժամանակ է պետք անվտանգային բարձիկները գործարկելու համար։
