Ադրբեջանցիների կողմից մի քանի օր Լաչինի միջանցքը փակ պահելու հարցն արժանացավ արևմտյան մի շարք երկրների, ինչպես նաև միջազգային կազմակերպությունների ուշադրությանը։ «Բնապահպանական» ակցիաներ իրականացնելու պատճառաբանությամբ ճանապարհը փակած ադրբեջանցիներին բնականոն երթևեկությունը վերականգնելու կոչով հանդես եկան Միացյալ Նահանգները, Ֆրանսիան, Եվրամիությունը, ՄԱԿ-ը, Կանադան, Միացյալ Թագավորությունը, Նիդերլանդները, Կիպրոսը, Հունաստանը։ Հայաստանի ռազմավարական գործընկեր Ռուսաստանն արտգործնախարարության խոսնակ Մարիա Զախարովայի մակարդակով արձագանքեց միայն մի քանի օր անց։ Եվ տպավորություն է, որ եթե չլիներ Զախարովայի ամենշաբաթյա բրիֆինգի հանգամանքը, Մոսկվան այդպես էլ չէր արձագանքի իր պատասխանատվության գոտում տեղի ունեցող իրադարձություններին։
Առավել ուշագրավ է սակայն, Հայաստանի այսպես կոչված բարեկամ-հարևանների լռությունը։ Երբ Հայաստանին քաշ են տալիս «3+3» ձևաչափ, պատճառաբանում են, որ ոչինչ, որ այս ձևաչափում են Ադրբեջանն ու Թուրքիան, չէ՞ որ Հայաստանի բարեկամ-հարևաններն էլ են այստեղ՝ Իրանն ու Վրաստանը։ Եվ եթե այս փուլում Թբիլիսին մերժում է ձևաչափում մասնակցություն ունենալ, վաղ թե ուշ կհամաձայնի ու դուրս չի մնա տարածաշրջանային նախագծերից։
Հիմա ադրբեջանցի «ակտիվիստները» փակում են Լաչինի միջանցքը, 120 հազար հայության փաստացի գերության մեջ պահում, ձմեռվա կեսին զրկում գազամատակարարումից, իսկ Հայաստան «բարեկամ-հարևանները» լուռ են։ Եվ այստեղ ամենևին էլ կապ չունի, որ խոսքը ոչ թե Հայաստանի, այլ Արցախի մասին է, ի վերջո խոսքը մարդկային կյանքերի մասին է, էթնիկ հայերի գոյության խնդիրն է։
Փորձագետ Արբակ Խաչատրյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց՝ «անողնաշար-կիսաֆաբրիկատ» Վրաստանից ավելին սպասել պետք չէր. «Եվ երբ պետությունն անողնաշար է՝ ամենավատ բանն է։ Սաակաշվիլուն հանելու համար, առևտրականին բերեցին Վրաստան, իսկ այդ նույն Իվանիշվիլին այդ միլիարդները թալանել էր Ռուսաստանից։ Սաակաշվիլուն չեզոքացնելու համար ամեն ինչի գնացին, ի՞նչ էիք սպասում։ Այսօր այդ անողնաշարը չի իմանում՝ ում ծախվի, դուք սպասում եք Հայաստանի ողբերգությա՞նն արձագանքեն»։
Արբակ Խաչատրյանն ընդգծեց՝ Վրաստանն ի տարբերություն Հայաստանի, ունի հզոր ճանապարհներ, Սև ծով, սահման Թուրքիայի, Ռուսաստանի, Հայաստանի հետ, բայց չի կարողանում գոնե մի պահ ինքնուրույն լինել.«Ես այս հարցը բազմիցս բարձրացրել եմ։ Երկու հարևան երկրներ՝ Հայաստանն ու Վրաստանը մի գնացքի գիծ չեն կարում քաշեն, համագործակցությունը զրոյական մակարդակի վրա է՝ ինչքան էլ բարձրագոչ հայտարարություններև անեն։ Այդ երկրի հետ անհնար է հաստատուն հարաբերություններ հաստատել,ուր մնաց թե սպասել, որ բարեկամական դիրքորոշում հայտնեն։ Ինձ համար շատ ցավալի է, որ երկու քրիստոնյա երկրներ ահա այս մակարդակի հարաբերություններ ունեն, նույնիսկ մարդասիրական հայտարարություններ չեն հնչում՝ դեռ քաղաքականությունը մի կողմ»։․
Ինչ վերաբերում է Իրանին, ապա ըստ Արբակ Խաչատրյանի, անհասկանալի է այդ պետության քաղաքականությունը նույնիսկ սեփական ժողովրդի հանդեպ. «Իրանն էլ այս պահին բարիդրացիական հարաբերություններ ունի Ռուսաստանի հետ և հավանաբար չի ուզում փչացնել Մոսկվայի հետ իր հարաբերությունները՝ արձագանքելով նրա պատասխանատվության գոտում տեղի ունեցողին»։
Դիտարկմանը, թե դա նաև Իրանի շահերի դեմ է, որովհետև կարծիք կա, որ Լաչինի միջանցքը փակվել էր «Զանգեզուրի միջանցք» ստանալու համար, Արբակ Խաչատրյանը պատասխանեց. «Ես չեմ կարծում, որ Ռուսաստանն իրեն կարող է այսօր, այս ահռելի մեծ պատժամիջոցների պայմաններում, իրեն թույլ տալ Իրանին հակադրվելու ճոխություն և համաձայնի «Զանգեզուրի միջանցքին» կամ ստիպի, որ նման միջանցք տրամադրվի»,-եզրափակեց նա։
