«Մենք մտահոգված ենք Լաչինի միջանցքի արգելափակմամբ, այն պայմանավորված է հանքավայրերի շահագործման շուրջ կողմերի տարաձայնություններով։ ՌԴ ՊՆ-ն եւ ռուսական խաղաղապահ զորախումբն այս օրերին ակտիվորեն աշխատում են իրավիճակի լարումը նվազեցնելու համար։ Ակնկալում ենք, որ ամենամոտ ապագայում լիարժեք տրանսպորտային հաղորդակցությունը կվերականգնվի», հայտարարել է ՌԴ ԱԳՆ ներկայացուցիչ Զախարովան: Ստացվում է, որ ըստ Զախարովայի, Լաչինի միջանցքը փակվել է, որովհետեւ կան տարաձայնություններ հանքերի շահագործման վերաբերյալ: Սա իհարկե ֆորմալ պատճառի արձանագրում է՝ նվազագույնը: Այսինքն, Լաչինի միջանցքը փակվել է բնապահպանական պատրվակով: Բայց, պատճա՞ռն է դա, այսինքն հանքերը պատճառ են, թե առիթ, այդուհանդերձ բաց է, համենայն դեպս, եթե դիտարկենք նաեւ Երեւանի գնահատականը:
Համենայն դեպս, պաշտոնական Երեւանի ուղղակի, թե անուղղակի մատուցմամբ ստեղծվում է տպավորություն, որ Ադրբեջանը Լաչինի միջանցքը փակել է «Զանգեզուրի միջանցքի» պահանջով: Ընդ որում, դրա մասին թերեւս խոսում է եւ այն, որ այդ «միջանցքի» վերաբերյալ հերթական անգամ խոսեց Ալիեւը այս օրերին՝ ելույթ ունենալով Թուրքմենստանում Թոււրքիա-Ադրբեջան-Թուրքմենստան եռակողմ Վեհաժողովի ընթացքում, որի առանցքում գազային թեման էր, թուրքմենական գազը Եվրոպա հասցնելու թեման: Եվ այն, որ Ալիեւը դարձյալ խոսեց «միջանցքի» մասին, թերեւս պայմանավորված էր նրանով, որ Ադրբեջանը փորձեց այդ հավակնությունը մատուցել Եվրոպայի համար անհրաժեշտ գազի փաթեթավորումով:
Միեւնույն ժամանակ, այն, որ բուն խնդիրը «միջանցքի» հավակնությունն է, թերեւս պարզ է դառնում այն հանգամանքից, որ Ադրբեջանը գնում է իսկապես առանցքային քայլի՝ Լաչինի միջանցքի արգելափակման եւ հումանիտար աղետի համար պատասխանատվության ռիսկի: Արդյո՞ք միայն հանքերի համար Ալիեւը կգնար այդօրինակ քայլի: Եթե այո, ապա դա նշանակում է, որ հանքերի շուրջ տարաձայնության կողմերը ոչ թե ադրբեջանական ու հայկական են, այլ շատ ավելի մեծ ու խոշոր: Իսկ դա դարձյալ բերում է այն եզրահանգման, որ հանքերը այդուհանդերձ բաղադրիչներից մեկն են, իսկ խնդիրը ունի շատ մեծ շրջանակ: Եվ ի վերջո, հարկ է նկատել, որ իրադարձությունների զարգացումը ծավալվեց այն բանից հետո, երբ Հայաստանում ՀԱՊԿ վեհաժողովի շեմին Պուտինը հեռախոսազրույց ունեցավ:
Ալիեւի հետ, հետո Երեւանում հանդիպեց Փաշինյանին, իսկ հետո Փաշինյանը հայտարարեց, որ ստացել է դրական ազդակ՝ երկաթուղու շինարարության առնչությամբ: Այդ դրական ազդակի ֆոնին սակայն, իրադարձությունը զարգացավ բոլորովին այլ տրամաբանությամբ, ու պատճառը գուցե ոչ թե հանքն է, այլ հանքի խնդիրը հետեւանք է այն խնդիրների, որ առաջանում են հաղորդուղիների ապաշրջափակման համատեքստում, հաշվի առնելով նաեւ այն, որ հարցը բնականաբար նաեւ արտատարածաշրջանային հետաքրքրությունների առարկա է: Ռուսաստանն իհարկե չի խոստովանի, որ բուն առարկան հաղորդուղիներն են, եւ պետք է մնա «ֆորմալության» շրջանակում: Այդուհանդերձ, Արցախի եւ Հայաստանի հանրությունը մի կողմից իհարկե ամուր կանգնելով ստեղծված բարդ իրավիճակում իր շահերն ու անվտանգությունը պաշտպանելու դիրքում, այդուհանդերձ պետք է նաեւ հաշվետվություն պահանջի թե Արցախի, թե Հայաստանի քաղաքական ղեկավարությունից, բավականին հստակ ասել, ի վերջո ո՞րն է խնդիրն ու ստեղծված իրավիճակի բուն պատճառը:
