Մոսկվայի դատարանում դեկտեմբերի ութին տեղի ունեցավ «1921թ. մարտի 16-ի Մոսկվայի ռուս-թուրքական «բարեկամության և եղբայրության մասին» պայմանագրի օրինականության, վավերականության և իրավազորության հարցերով հայցադիմումի հերթական նիստը: Ավելի վաղ գրել էինք, որ հայցադիմումը դատարան ներկայացրել է Համառուսաստանյան հայերի միության հասարակական կազմակերպության Կեմերովոյի մարզային բաժանմունքի նախագահ Գեորգի Անտոնովը: Մեկ ամիս հետո կհրապարակվի դատարանի որոշումը, և հայցվորը բողոքարկման հնարավորություն կստանա, նախ կդիմի վերաքննիչ դատարան, ապա Գերագույն դատարան, որից հետո՝ միջազգային դատարան։
Անտոնովը «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում նշեց, որ այս գործը հայերեն ասում են՝ հանգիստ է սիրում. «Այս գործը շատ լուրջ գործ է, և այն ոչ թե գովազդի համար է, այլ լուրջ հարց է, որը ունի մեծ պատասխանատվություն և ամեն մի ավելորդ բառ կամ մեկնաբանություն վնաս կտա, օգուտ չի տա»:
ՌԴ հայերի միությունը, Անտոնովի խոսքով, դատարան էր ներկայացրել «կլյաւոզաներ»:
«Չնայած իրենց մեծ ցանկությանը՝ կասեցնելու գործը, չկարողացան հասնել դրան։ Դատարանն ասաց, որ այս գործը քաղաքական ոչ մի ենթատեքստ չունի, ունի իրավական նշանակություն։ Նախորդ նիստի ամենամեծ արժեքը դա էր, և դատարանն ապացուցեց, որ այստեղ չկա քաղաքականության, այլ կա իրավական հարցերի քննարկում։ Այս որոշումից հետո դատարանը չի կարող ասել, որ սա քաղաքական հարց է։ Պրոցեսը շարունակվելու է։ Դրանով սկիզբ դրվեց ոչ թե քաղաքական, այլ իրավական գործընթացի։ Եթե անգամ բոլոր փուլերում մեզ մերժեն, մենք կանաչ ճանապարհ ենք ստանում դեպի միջազգային դատարան։
Եթե դատարանը վարույթ չընդուներ այս գործը, մենք հետո միջազգային դատարան չէինք կարող դիմել, իսկ հիմա կկարողանանք: Դեկտեմբերի 8-ի որոշման կարևորությունը հենց դա, բայց բոլոր ներքին փուլերով պետք է անցնենք, նոր միջազգային դատարան դիմելու հնարավորություն ստանանք»,-ասաց Անտոնովը:
Նա հավելեց, որ այս գործի մասին ինքը մանրամասն ներկայացրել է Ռուսաստանի հայերի միության անդամներին. «Թեև իրենք այն ժամանակ դեմ են եղել, բայց ես դիմել եմ դատարան, քանի որ ՌՀՄ-ն այլ իրավաբանական անձ է, իսկ Կեմերովոյի մարզային բաժանմունքը այլ իրավաբանական անձ է։
«Ինչու ՀՀ որևէ քաղաքացի որևէ կազմակերպություն, որևէ իրավապաշտպան այս հարցով չի դիմել Հայաստանի դատարան։ Եվ եթե նույնիսկ ՌԴ դատարանները վերցին վարույթ, ինչո՞ւ ՀՀ-ում չգտվեց մեկ իրավաբանական անձ կամ մեկ իշխանություն, որ կարողանա այդ հարցը բարձրացնել դատական ճանապարհով և պահանջի արդարություն»,-ասաց նա։ Նրա խոսքով՝ պարզ երևում է, որ նույնիսկ ռուսական դատարանը այս հարցի նկատմամբ բարյացակամ մոտեցում ունի։
