«Հայերն ասում են, որ Ռուսաստանի հետ ներկայիս հարաբերությունները չեն համապատասխանում Հայաստանի այսօրվա կարիքներին: Եվ ներկայումս ԱՄՆ-ն և Հայաստանը շատ կարևոր երկխոսություն են վարում այն մասին, թե ինչպես մենք կարող ենք աջակցել Հայաստանի ավելի ժողովրդավարական և անվտանգ ապագային», ԱՄՆ Կոնգրեսի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովում լսումների ժամանակ ասել է Հայաստանում ԱՄՆ դեսպան, Ռուսաստանում ԱՄՆ Լին Թրեյսին, որն ավարտում է իր դիվանագիտական առաքելությունը Հայաստանում և նշանակվելու է Ռուսաստանում ԱՄՆ նոր դեսպան: Փաստորեն, Լին Թրեյսին պետք է ստանձնի նոր դիվանագիտական առաքելություն, որը մեղմ ասած այնքան էլ հեռու չէ Հայաստանից ոչ միայն ֆիզիկական, այլ նաև քաղաքական առումով: Ավելին, այդ տեսանկյունից թերևս հնարավոր է ասել, որ Լին Թրեյսիի նոր առաքելությունը շատ մոտ է Հայաստանին, ու դատելով նաև նրա հայտարարություններից, էապես առնչվելու է Հայաստանին: Եվ այստեղ շատ կարևոր է, թե ինչ տրամաբանությամբ է լինելու այդ առնչությունը:
Բնական է, որ ՌԴ-ում ԱՄՆ նորանշանակ դեսպանի գործունեության հիմքում լինելու է ԱՄՆ շահն ու դրանից բխող որևէ տրամաբանություն: Բայց, այդ համատեքստում էլ շատ կարևոր է, որ այդ շահը Հայաստանին առնչվող հարցերում պարունակի ոչ թե հայ-ռուսական դիմակայություն սրելու, այլ թերևս հնարավոր սուր անկյունները հարթելու հայեցողություն: Այդ պարագայում է թերևս, որ կարող է ձևավորվել հայ-ամերիկյան հարաբերության կայուն զարգացման ու խորացման միջավայր և մթնոլորտ: Լին Թրեյսին միանգամայն իրավացի է այն գնահատականի հարցում, որ Ռուսաստանի հետ ներկայիս հարաբերությունը չի համապատասխանում Հայաստանի կարիքներին: Եվ այստեղ թերևս հնարավոր է նաև ավելացնել, որ հատկապես ներկայիս Ռուսաստանի հետ հարաբերությունը չի համապատասխանում Հայաստանի այն հեռանկարային, ռազմավարական խնդիրներին ու կարիքներն, որ առկա է հայկական պետականության առաջ;
Բայց, շատ կարևոր է թերևս ընդգծել, որ դրանց ոչ պակաս, և գուցե առավել չի համապատասխանում Ռուսաստանի հետ դիմակայությունը՝ լինի բաց, թե այսպես ասած քողարկված: Եվ, ողջունելի համարելով այն, որ կա Հայաստանի ժողովրդավարական ապագայի աջակցության շուրջ Երևան-Վաշինգտոն երկխոսություն, ինչը չափազանց կարևոր է բոլոր առումներով, հարկ է թերևս նկատել նաև, որ Հայաստանի ժողովրդավարության ու անվտանգ ապագայի աջակցման տրամաբանությունը պետք է ենթադրի նաև Ռուսաստանի հետ հակադրության և դիմակայության տանող ռիսկերի չեզոքացում, որովհետև դրանք կարող են էապես վնասել Հայաստանի ժողովրդավարական ապագան, կամ ստեղծել իրավիճակ, երբ հարկ կլինի ժողովրդավարություն կառուցել փլատակների կամ ավերակների վրա, լինի բառի բուն, թե պատկերավոր իմաստով: Ըստ այդմ, եթե համատեղ աշխատանքի հիմքում թե հայ-ամերիկյան հարաբերության զարգացումն ու խորացումն է, թե Հայաստանի ժողովրդավարական, կայուն ու անվտանգ ապագայի կառուցումը, ապա այն պետք է առավելագույնս զերծ պահել գործոններից կամ միտումներից, որոնք կարող են առաջացնել հայ-ռուսական հարաբերության խնդիրներ ու ռիսկեր: Ի դեպ ուշագրավ է, որ այդ ուղղությամբ ինտենսիվ աշխատում է օրինակ Ադրբեջանը, այդ թվում Ռուսաստանում իր լոբբիստական կարողությունների միջոցով:
