Ադրբեջանում ԱՄՆ դեսպանության պաշտոնական կայքը տեղեկություն է հրապարակել ԱՄՆ պետքարտուղարության Կովկասի հարցերի գլխավոր բանակցող, Մինսկի խմբի համանախագահ Ֆիլիպ Ռիքերի Բաքու այցի ընթացքոււմ Իլհամ Ալիևի հետ հանդիպման վերաբերյալ: Դրանում կա ուշագրավ խոսք այն մասին, որ Ռիքերը ընդգծել է պետքարտուղար Բլինքենի միտքը, որ ուղիղ երկխոսությունը խաղաղության ճիշտ ճանապարհն է: Այդ միտքը իհարկե հնչում է ոչ առաջին անգամ, սակայն Ալիևի հայտարարությունից հետո, որ Ֆրանսիան չի կարող լինել կարգավորման միջնորդ, ինչպես նաև Ֆրանսիայի մասնակցությամբ ձևաչափով Բրյուսելում հանդիպելուց հրաժարվելուց հետո, ուղիղ բանակցության մասին «ամերիկյան միտքը» հնչում է «նորովի»: Եվ առաջացնում է հարց, թե արդյո՞ք դա չի նշանակում Ֆրանսիայի վերաբերյալ Ադրբեջանի դիրքորոշման «խրախուսում»: Այդ իմաստով հատկանշական է, որ Ֆրանսիայի Սենատի հայտնի բանաձևից հետո ԱՄՆ պետքարտուղար Էնթոնի Բլինքենը զանգահարել է Երևան և Բաքու, կողմերին հորդորելով մնալ Վաշինգտոնում նոյեմբերի 7-ին տեղի ունեցած Միրզոյան-Բայրամով բանակցության ընթացքին հավատարիմ, պահել թափը:
Ռիքերի ադրբեջանական այցն ու հայտարարությունն էլ ավելի ուշագրավ են դառնում ԵՄ ներկայացուցիչ Կլաարի գրառման ֆոնին, որ Բաքու այցից մի քանի օր անց նա անում է Թվիթերում: Կլաարը Բաքվում էր նոյեմբերի 25-ին: Նոյեմբերի 26-ին անելով այդ այցի վերաբերյալ թվիրթերյան գրառում, որպես եզրահանգման կետերից մեկը նա նշում է ԵՄ կամ այսպես ասած բրյուսելյան ձևաչափին Ալիևի հավատարմության մասին: Իսկ դա ևս առաջացնում է հարց՝ Կլաարը խրախուսու՞մ է դեկտեմբերի 7-ի հանդիպման առնչությամբ Ալիևի մոտեցումը, ԵՄ-ն է՞լ դժգոհ է այն հանգամանքից, որ Ֆրանսիան փորձում է միջամտել ու եռյակը դարձնել քառյակ: ԵՄ դժգոհությունն այդ առնչությամբ զարմանալի էլ չէ թերևս, հաշվի առնելով այն ռազմավարական խնդիրները, որ կան Ֆրանսիայի ու եվրոպական քաղաքականության միջև և որոնք արտացոլված են նաև Սենատի հայտնի բանաձևի տողատակերում: Համենայն դեպս, առայժմ թե ԱՄՆ, թե ԵՄ արձագանքը Ֆրանսիայի հանդեպ ալիևյան դեմարշին, նվազագույնը բազմիմաստ է: