ՀԱՊԿ Վեհաժողովին մասնակցելու նպատակով Երևան ժամանած Վլադիմիր Պուտինին օդանավակայանում դիմավորել է Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, ի տարբերություն ՀԱՊԿ մյուս ղեկավարների ժամանման, որոնց դիմավորել է փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը: ՌԴ նախագահի ժամանման հանդեպ ցուցաբերած հատուկ վերաբերմունքը իհարկե բացառիկ չէ պետությունների ղեկավարների գործունեության պրակտիկայում, սակայն այդօրինակ ժեստերն արվում են անկասկած հատուկ նշանակության ընդգծման նպատակով: Իսկ ո՞րը կարող էր լինել Պուտինի ժամանման հանդեպ վարչապետ Փաշինյանի այդօրինակ վերաբերմունքի դրսևորման նպատակ:
Հայաստանի վարչապետն այդ կերպ փորձում էր իրեն ապահովագրել «ընդդիմախոսությունի՞ց», որ եղել էր Պուտինի նախորդ այցի առիթով, երբ Փաշինյանը նրան օդանավակայանում չէր դիմավորել, թե՞ Հայաստանի վարչապետն ուներ հենց ՌԴ նախագահին վերաբերմունք ցույց տալու խնդիր:
Իսկ գուցե վարչապետ Փաշինյանի այդ քայլը պայմանավորված էր Պուտինի այցի և քննարկումների օրակարգի հանդեպ դրական նախատրամադրվածությամբ, որը հիմնված էր գուցե խորհրդապահական մակարդակում նախնական քննարկումների բովանդակության վրա: Դժվար է ասել, սակայն այն ուշագրավ փաստը, որ Փաշինյանն ու Պուտինն օդանավակայանից ՀԱՊԿ Վեհաժողովի մեկնեցին նույն մեքենայով՝ Պուտինի ծառայողական մեքենայով, վկայում է, որ խոսքն իսկապես վերաբերում է ավելի շուտ բովանդակային, քան արարողակարգային «մոտիվների»:
Ի՞նչ են խոսել Նիկոլ Փաշինյանն ու Պուտինը մեքենայում, այն կարճատև ընթացքում, որ եղել է օդանավակայանից մինչև Երևանի կենտրոն:
Արդյո՞ք խոսակցության առարկան առնչվել է Վեհաժողովի քննարկումների բովանդակությանը և դրան ընդառաջ որոշակի սլաքներ ճշտելուն:
Համենայն դեպս փաստը, որ Երևանում նախատեսված էր Փաշինյան-Պուտին առանձնազրույց, բայց այդուհանդերձ նրանք փաստորեն հընթացս զրույց են ունենում օդանավակայանից ՀԱՊԿ նիստ ճանապարհին, հուշում է, որ խոսակցության առարկան եղել է առանձնահատուկ: Եվ արդյո՞ք այդ առարկան չէ նաև, որ քննարկվել է ՀԱՊԿ նեղ կազմով հանդիպմանը, արդեն «առանց տեսախցիկների», ինչպես նշել էր Պուտինը իր ելույթում, ասելով, որ իհարկե մանրամասն քննարկելու են ՀԱՊԿ փոխհարաբերությունների խնդիրը: Դրա՞ն էր վերաբերել զրույցը մեքենայում, թե՞ նախօրեին Պուտին-Ալիև հեռախոսզրույցի բովանդակությանը: Կամ, գուցե այդ հարցերը կապակցված են միմյանց: Եվ այստեղ էլ հարց է առաջանում, թե կարո՞ղ էր դրա հետ էլ կապված լինել այն, որ փաստորեն հետաձգվեց Հայաստանին օժանդակության մասին ՀԱՊԿ որոշման ընդունումը, որի համաձայնեցված լինելու մասին նախապես հայտարարել էր ԳՔ Զասը: Հայաստանի վարչապետը իր ելույթում սակայն հայտարարեց, որ այն թերի է և Հայաստանը չի կարող ստորագրել այն, ու փաստաթուղթը պետք է լրամշակվի: Արդյո՞ք ՀԱՊԿ որոշումն այդպիսով ենթարկվելով Երևանի անբավարար գնահատականին, քաղաքական հարթության վրա դե ֆակտո առկախվեց Վեհաժողովից նախօրեին Պուտին-Ալիև հեռախոսազրույցի և Վեհաժողովի ճանապարհին Փաշինյան-Պուտին զրույցի որոշակի բովանդակության համատեքստում, թե՞ դա ուղիղ իմաստով Երևանի դժգոհությունն էր ոչ միայն այդ որոշումից, այլ նաև զրույցների բովանդակությունից:
