Արցախյան մի քանի ՀԿ-ներ տագնապ են հնչեցրել, որ սահմանադրության 162-րդ հոդվածի փոփոխությունը պետականակործան է, քանի որ սահմանադրական փոփոխությունների իրավասությունը ժողովրդից փոխանցում է Ազգային ժողովին։ Ըստ այդ փոփոխության ՝ժողովուրդը հանրաքվեով լիազորում է իր կողմից ընտրված ներկայացուցչական բարձրագույն մարմնին՝ Ազգային ժողովին, որ հետայսու սահմանադրական փոփոխություններն ընդունվեն նրա կողմից։
Սահմանադրական իրավունքի մասնագետ Արտաշես Խալաթյանի կարծիքով՝ 2015 թվականի սահմանադրական փոփոխությունների արդյունքում Հայաստանում որոշ սահմանադրական նորմերևս կարող են փոխվել Ազգային ժողովի կողմից․ «Բայց խնդիրն այստեղ հետևյալն է․ ո՞ր հոդվածներ են, որ ենթակա են փոփոխության Ազգային ժողովի կողմից։ Վտանգաները կարող են հենց այստեղ լինել։ Ո՞ր հոդվածներ են, որ խորհրդարանի կողմից կարող են փոխվել՝ առանց ժողովրդին հարցնելու։ Սկզբունքը հետևյալ է՝ նման պրակտիկա աշխարհում կա, առաջին դեպքը չէ։ Բայց որպես սահմանադրական իրավունքի մասնագետ՝ ես այդքան էլ հակված չեմ դա դիտարկել որպես դրական կարգավորում»,-«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց նա։
Ըստ Խալաթյանի՝ ամեն դեպքում սահմանադրությունը մի փաստաթուղթ է, որն ընդունվում է ժողովրդի կողմից և հետևաբար դրանից հետո սխալ է փոփոխություն կատարելիս կրկին ժողովրդին չդիմելը․ «Ես դա ինչ-որ առումով համարում եմ նահանջ ժողովրդավարությունից։ Ցանկալի է, որ սահմանադրական ցանկացած բնույթի փոփոխություն կատարվի հանրաքվեի միջոցով։ Դա նաև թույլ կտա ապահովել սահմանադրության՝ որպես փաստաթղթի կայունությունը ու զերծ պահել այն քաղաքական կամ այլ նպատակահարմարություններից ելնելով հաճախակի փոփոխություններից»։
Դիտարկմանը՝ արդյոք չկա վտանգ, որ Ազգային ժողովն իր որոշմամբ կարող է հետագայում Արցախը ՌԴ մաս ճանաչելու որոշում կայացնել, մեր զրուցակիցը պատասխանեց․ «Տարածքի ճակատագրի կամ Արցախի ինքնիշխան տարածքների հետ կապված ցանկացած հարց բոլոր դեպքերում լուծվելու է հանրաքվեի միջոցով, և այստեղ ես առանձնակի վտանգ չեմ տեսնում։ Այս առումով՝ չեմ կարծում, որ խնդիր կա։ Սրանք այն հարցերն են, որոնք Ազգային ժողովի կողմից լուծման ենթակա չեն, այսինքն՝ չեմ կարծում, որ սահմանադրության վերջնական տարբերակը, որը դրվի հանրաքվեի կունենա այնպիսի քաղաքական ինքնասպանության տանող և իրավունքին ու սահմանադրությանը հակասող դրույթներ, որոնք Ազգային ժողովին թույլ կտան առանց ժողովրդի համաձայնության, միանձնյա նման որոշումներ կայացնել՝ հատկապես որ նման պրակտիկա էլ որպես այդպիսին գոյություն չունի»։
Խալաթյանը նշեց, որ իր տեղեկություններով սահմանադրության նախագիծը ևս այդ հարցը շրջանցում է․ «Այստեղ ես որևէ վտանգավոր բան չեմ տեսնում։Ավելի շատ բացասական զարգացում եմ համարում կառավարման ձևի փոփոխությունը։ Կարծում եմ, որ սահմանադրական փոփոխությունների արդյունքում ընտրված այն մոդելը, որն այսօր գործում է Արցախում, հաջողված է։ Իմ խորին համոզմամբ՝ Արցախի սահմանադրությունն այսօր շատ ավելի որակյալ իրավաբանական փաստաթուղթ է, քան Հայաստանի սահմանադրությունը։ Կիսանախագահական համակարգին վերադառնալն, ըստ իս, որևէ կերպ հիմնավորված չէ։ Այստեղ է, որ ես վտանգներ եմ տեսնում, քանի որ մենք կրկին վերադառնում ենք վարչապետ-նախագահ կոնֆլիկտագեն մոդելին, որը նաև Հայաստանում գոյություն ուներ մինչև սահմանադրական փոփոխությունները։ Անկեղծ ասած մինչ օրս ես Արցախի մասնագիտական հանրույթից, պատմական մարմիններից ու պաշտոնյաներից չեմ լսել, թե որն է պատճառը, որ կրկին վերադարձ է կատարվում կիսանախագահական համակարգին։ Ես այստեղ ավելի շատ տեսնում են ինչ-որ լատենտ զարգացումներ, որոնց մասին դեռևս նպատակահարմար չեմ գտնի խոսել։ Բայց ես կարծում եմ, որ այդ փոփոխությունների կատարումը նպատակ է հետապնդում որոշակի քաղաքական շրջանակների իշխանական դիրքերը ամրապնդել կամ իշխանության բերել»,-եզրափակեց նա։
