Օրերս ՀՀ փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանն ԱԺ-ում 2023թ. քննարկման ժամանակ հայտարարել է, որ երկրի գլխավոր ֆինանսական փաստաթուղթը հիմնված է չորս առաջնահերթությունների վրա՝ անվտանգային համակարգ, ենթակառուցվածքներ, սոցիալական աջակցության համակարգ, կրթության և գիտության արդիականացում։
Նրա դիտարկմամբ՝ միջազգային զարգացման գործընկերների հետ տարվող աշխատանքները՝ կնքված կամ կնքման փուլում գտնվող համակարգային ծրագրերը, առանցքային բարեփոխումներն ուղղակի ազդեցություն կունենան բյուջետային գործընթացների, 2023 թվականի պետբյուջեի կատարման վրա։
Նշենք, որ Ասիական զարգացման բանկը Հայաստանին 100 մլն ԱՄՆ դոլար գումար կհատկացնի, իսկ Ֆրանսիական զարգացման գործակալությունը` 100 մլն եվրո։
«Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում տնտեսագետ Հրանտ Միքայելյանն ասաց, որ ոչ մի երկրում բյուջեն երբեք բավարար չի լինում, պետք է համապատասխան ձևով տիրապետել այդ գումարներին։ Ծրագրային բաշխման ուղղությունները, թերևս, առաջին հայացքից, ճիշտ են ընտրված, այլ հարց է, թե ինչ մանրուքներ կան և որքան արդյունավետ կծախսվեն այդ գումարները։ Այս ամենի վերլուծության արդյունքում կարող ենք հասկանալ, թե որքան բալանսավորված է բյուջեն։ Տնտեսագետը չի կարծում, որ հիմա կարիք կա անիրտաեսական խնդիրների քննարկման, քանի որ այս պահի դրությամբ տնտեսությունը կարող է տալ այնքան գումար, որոնք թվերով արձանագրվում է և այնքան, որքան նախատեսված է հաջորդ տարվա համար։ Եթե դա իրագործվի, ապա կարելի է համարել, որ ձեռքբերում ունենք, որովհետև դա նպաստող հանգամանք է, չնայած նրան, որ դրան զուգահեռ կան նաև սահմանափակումներ, որոնք կարող են խանգարել։ Շատ կարևոր է նաև նվազագույնի հասցնել առկա պակասորդը, որի մասով արդեն իսկ որոշակի քաղաքականություն է տարվում։
«Նշած ուղղությունների արդյունքների գրանցումը՝ հիմնականում ավելի երկար ժամանակ է պահանջում, եթե հաշվի չառնենք սոցիալական աջակցությունը, որն էլ հիմնականում կարճաժամկետ է լինում, սակայն որպեսզի, ի վերջո, արձանագրվի այդ արդյունավետությունը՝ կարևոր է ոչ միայն ուղղության ճիշտ ընտրությունը, այլև՝ կադրային ճիշտ բազան։ Եթե այն մարդիկ, որոնք իրագործելու են այս ծրագիրը՝ լինեն ճիշտ ընտրված և լավ մասնագետներ, ապա վստահաբար կարելի է ասել, որ հաջողության գրավականը մեծ է և կարող ենք այս գործում ևս հաջողել, որովհետև միայն գումար ծախսելը հարցի լուծում չէ․ դա կարող է միայն լուծման համար ռեսուրս տրամադրել, սակայն ոչ ավելին, այստեղ գերակշիռ դեր և կարևորություն ունեն կադրային ռեսուրսը և ճիշտ ռազմավարությունը։ Առաջնահերթությունների մասով, հատկապես կարևոր է, լրացուցիչ ռեսուրսի առկայությունը»։
Միքայելյանի նշմամբ՝ ամենամեծ խոչընդոտն այս պարագայում՝ համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամն է, որովհետև այն լիովին անկանխատեսելի է և ունի մեծ ազդեցության գոտի։ Հարցականի տակ է նաև այն, որ արդյոք գալիք տարի համաշխարհային տնտեսությունը կունենա նույն բարիքները, ինչ հիմա, քանի որ եղածը՝ սխեմային ինդեքսի արդյունք է, այլ կերպ ասած՝ արտադրողների մոտ ակնկալիքների ուռճացված ինդեքս։ Օգոստոսից սկսած՝ այդ ինդեքսը համաշխարհային մակարդակով նվազում է։ Կան հարցեր, որոնց պատասխանները դեռևս չկան և այս պարագայում միայն կարող ենք հույս ունենալ, որ ամեն բան կկարգավորվի, քանի որ Հայաստանի տնտոեսության վրա մեծապես իր ազդեցությունն է թողնում համաշխարհային տնտեսական վիճակը՝ թե՛ ճգնաժամը, թե՛ տնտեսական աճը․ դրանք ուղիղ փոխկապակցված են միմյանց հետ։
