Վերջին շրջանում մեծ տարածում է գտել «Yandex Eats Armenia» հավելվածը, որն առաջարկում է մթերքի անվճար առաքում մինչև տուն։ Սա սպառողների և հատկապես՝ տնտեսվարողների շրջանում մեծ դժգոհության տեղիք է տվել։ Այն, ինչպես նշում են մասնագետները, նպաստում է անառողջ մրցակությանը և դրա արմատապես վերցմանը։ «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում տնտեսագետ Արմեն Քթոյանն ասաց, որ այստեղ իր մեծ «տեղն է գտել» անբարեխիղճ մրցակցությունը, քանի որ իրականացվող գործողությունները լիարժեքորեն դեմփինգային գների կիրառման դասական ձև են, երբ որևէ ընկերություն առաջարկում է որևէ ծառայություն ինքնարժեքից ցածր գնով, որպեսզի շուկայական մասնաբաժին գրավի կամ ավելացնի։ Սա ոչ մրցակցային վարքագիծ է, որը հակասում է Հայաստանում գործող օրենսդրությանը և, որով պետք է զբաղվի Մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովը, սակայն ոչինչ չի ձեռնարկում։
«Երբ, օրինակ, դիտարկում ենք Յանդեքս տաքսիի ծառայությունը՝ նկատելի է և բնական, որ նրանք անվճար ծառայություն չէին մատուցում, բացի դա, նմանատիպ դրսևորումների առկայության դեպքում՝ դրա ապացուցումը ևս դժվար գործ է։ Մի բան է, երբ Յանդեքսից անվճար առաքում են կատարում և սա դիտարկում են առերևույթ դեփինգային՝ գին գցող, ռազմավարություն, մեկ այլ բան է, երբ որպես տաքսի ծառայություն մտնում ես շուկա ու փորձում ավելի էժան ծառայություններ առաջարկել։ Սրանք հավասարապես երկու տարբեր իրավիճակներ են, որոնց չի միջամտում Մրցակցության պաշտպանության հանձնաժողովը, երբ պարտավոր է դա անել, իսկ թե ինչու է լռում, պատճառները հայտնի չեն։ Գաղտնիք չէ, որ նախկինում էլ հանձնաժողովն «արժանացել է» բազում դժգոհությունների և դրանք որոշ դեպքերում եղել են արդարացված, քանի որ համապատասխան գործընթացները բավականաչափ օպերատիվ չեն եղել, որքան որ պետք է լինեին։ Ցավոք, մենք գործ ունենք այս ինստիտուտի անկատարության հետ։
Առկա են նաև մեթոդական խնդիրներ․ փակ շուկայի սահմաններ որոշելը, ինքնարժեքի որոշման մեկնաբանումներ տալը և այլն։ Այս ոլորտում կարևոր է նաև ծառայության շուկան, եթե դա, օրինակ, սննդի առաքումն է, ապա դա նրանք անվճար չեն անում, այլ ռեստորաններից են անվճար առաքում կամ կոնկրետ վայրերից և, եթե շուկան դիտարկում ենք, առհասարակ, որպես սննդի առաքում, ապա, այո՛, կարող է լինեն թե՛ վճարովի, թե՛ անվճար բաղադրիչ։ Այստեղ մեկնաբանությունը միանշանակ չէ ու խոսքը համեմատաբար նոր շուկաների ու ուղղությունների մասին է, որտեղ նմանատիպ խնդիրներ կարող են առաջանալ, բայց դա չի նշանակում, որ հանձնաժողովն անելիք չունի կամ պետք է գործի ոչ օպտիմալ, հակառակը՝ այստեղ խիստ անհրաժեշտ է արագ և պրոդուկտիվ արձագանքը»,- ընդծում է Քթոյանը։
Խնդրի մասով պետք է իրականացվեն մի շարք միջոցառումներ, այն է, թե հիմնավորվի և ուսումնասիրվի շուկան, այդ թվում նաև՝ կոնկրետ ընկերության վարքագիծը և դիտարկել այն դրա տեսանկյունից՝ արդյոք կա՞ հակամրցակցային վարքագիծ, թե ոչ և գործող օրենսդրության համաձայն՝ վարչական միջոցառումներ կիրառել, որոնք սահմանված ու կարգավորված են օրենքով։ Տնտեսագետի նշմամբ՝ տնտեսվարողներն այս հարցում ոչինչ անել չեն կարող, քանի «խաղի կանոնները» սահմանում է պետությունը, որով էլ աշխատում են նրանք։ Եթե տնտեսավարողներից մեկը մի փոքր շեղվում է կանոններից․ դա չի նշանակում, որ մյուսներն էլ պետք է կրկնեն։ Մյուս տնտեսվարողները, ի վերջո, հարկեր են վճարում պետությանը, որպեսզի Մրցակցութային պաշտպանության հանձնաժողովը գործի և լիարժեք կատարի իր առջև դրված բոլոր պարտավորությունները։ Տնտեսվարողների պարտականություններից է պետությանը հարկ վճարելն ու պետական ինստիտուտ պահելը, այլ բան անել չեն կարող։
