Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը Պրահայում մասնակցեց Եվրոպական քաղաքական համայնքի գագաթնաժողովին, որի շրջանակում քառակողմ հանդիպում ունեցավ Ադրբեջանի նախագահի, Ֆրանսիայի նախագահի և Եվրամիության խորհրդի նախագահի հետ։
Շառլ Միշելի հովանու ներքո անցկացվող հանդիպումներն, իհարկե, նորություն չեն։ Ուշագրավ է, որ այս անգամ հանդիպմանը ներկա է լինելու նաև Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը։ Ի՞նչն է պատճառը, որ Շառլ Միշելի ներկայությունը միայն բավարար չէ և Մակրոնն անձամբ է որոշել մասնակցել հանդիպմանը։ Արդյոք սա խոսում է Ֆրանսիայի և ԵՄ-ի որոշակի տարաձայնությունների մասին։
Քաղաքական մեկնաբան Բորիս Նավասարդյանը չի կարծում, թե Եվրամիության ու Ֆրանսիայի միջև կարող են խնդիրներ լինել։ Ըստ նրա՝ պարզապես Եվրամիությունը շատ ավելի ընդհանուր հայտարարություններ է անում, ընդհանուր մոտեցում ցուցաբերում կապված հայ-ադրբեջանական խնդիրների հետ՝ ցանկաանլով հնարավորինս հավասարակշռված դիքերից հանդես գալ։ Եվ սա, ըստ Նավասարդյանի, այդ դեպքում, երբ Ֆրանսիան ավելի հետևողական ու հստակ աջակցություն է փորձում ցուցաբերել Հայաստանի նկատմամբ և շատ ավելի համարձակ ու անկաշկանդ է իր հայտարարությունների ու գնահատականների մեջ․ «Հետևաբար Ֆրանսիայի դերը բանակցային գործընթացում շատ ավելի կոնկրետ է։ Թեև մենք հասկանում ենք նաև, որ Ֆրանսիայի ազդեցությունը դժվար է համեմատել ամբողջ Եվրամիության ազդեցության հետ։ Բայց հաշվի առնենք, որ Ֆրանսիան՝ լինելով ԵՄ կազմում կարևոր երկիր, իր դերակատարության ընթացքում որոշակի կարևոր ազդակներ հաղորդում է Բրյուսելին և դա չի կարող բոլորովին ազդեցություն չունենալ նաև Բրյուսելի դիրքորշման վրա»։
Մեր զրուցակիցն ընդգծեց՝ Ֆրանսիայի դերակատարությունն ավելի հստակ, կոնկրետ ու վճռական է և դա բնականաբար բխում է Հայաստանի շահերից։
Դիտարկմանը, որ Ալիև-Միշել երկկողմ հանդիպումից հետո տարածվեց հաղորդագրություն, որ Ալիևը աջակցում է բրյուսելյան ֆորմատին և մեր այն հարցին, արդյոք դա նշանակում է, որ Բրյուսելն առաջարկում է այն, ինչ ուզում է Ադրբեջանը, Նավասարդյանը պատասխանեց․ «Չեմ կարծում, բայց նաև հաշվի առնելով, որ վերջին շաբաթների ընթացքում բրյուսելյան ֆորմատը քիչ ազդեցիկ է դարձել և դրա հիմնական ազդանշանն այն է, որ ԱՄՆ-ն ավելի ակտիվ սկսեց աշխատել բանակցային գործընթացում և անմիջապես հանդիսանում է այդ բանակցությունների կազմակերպող և մեդիատոր։ Բայց ամեն դեպքում Ադրբեջին ձեռնտու է, որպեսզի լինեն հնարավորինս շատ հարթակներ և այդ հարթակնեը մրցակցեն իրար հետ։ Այդ մրցակցությունն Ադրբեջանը կարողանում է հմուտ դիվանագիտական խաղերի միջոցով իր օգտին օգտագործել, ընտրել այն օրակարգով հարթակը, որն ավելի ձեռնտու է ու տվյալ պահին հարմար»։
Արդյոք Բրյուսելի առաջարկը ձեռնտու է հայկական կողմի համար, մեր զրուցակիցն ասաց․ «Որքան ես հասկանում եմ՝ Բրյուսելն առանձնապես որևէ բան չի առաջարկում, բայց նպաստելու է, որպեսզի կողմերի միջև հնարավորինս ուղիղ կապ լինի։ Եթե, ըստ Ադրբեջանի պնդման, Արցախի հարցում Հայաստանը որևէ դերակատարություն չպետք է ունենա, հետևաբար նաև Եվրամիությունը ձգտելու է աջակցել այն ձևաչափին, որն անմիջական հաղորդակցություն է ենթադրում Ադրբեջանի և Արցախի ներկայացուցիչների միջև։ Դա իհարկե շատ ավելի քիչ ազդեցիկ հարթակ կարող է լինել, բայց ամեն դեպքում ավելի լավ է ինչ-որ խոսակցություն, քան որևէ հաղորդակցության բացակայություն»,-եզրափակեց նա։
