Ադրբեջանական սոցիալական հարթակներով տարածված ադրբեջանցի զինծառայողների կողմից հայ ռազմագերիներին կանխամտածված սպանելու տեսանյութի իսկությունը պարզվել է. դեպքը տեղի է ունեցել սեպտեմբերի 13-ին ադրբեջանական զինված ուժերի կողմից Հայաստանի սուվերեն տարածքի նկատմամբ սանձազերծված լայնածավալ հարձակման ընթացքում։ Մարդու իրավունքների պաշտպան Քրիստիննե Գրիգորյանը նշել է, որ փաստը հաստատվում է տեղանքի ուսումնասիրության, տեսանյութերի մեր և այլ շտեմարաներում առկա համանման տեսանյութերի հետ համադրությամբ, ինչպես նաև եղանակային պայմանների, զինծառայողների համազգեստի, ադրբեջանցի ծառայողների խոսակցության և այլ պարամետրերի համալիր համադրությամբ:
Իրավապաշտպան Արթուր Սաքունցի դիտարկմամբ՝ այն, ինչ անում են Ադրբեջանի զինվորականները՝ իրենց իշխանությունների թույլտվությամբ, բացահայտ ռազմական հանցագործություններ են ու այս հանցագործությունների շարանը Ադրբեջանը սկսել է դեռ արցախյան երկրորդ պատերազմի ժամանակներից, որի ընթացքում պատերազմի մեջ էր ներգրավվել վարձականներին, օգտագործել քիմիական զենքեր, չէր վերադարձրել ռազմական գերիներին, նրանց խոշտանգել էր, թիրախավորել քաղաքացիական բնակչությանն ու ենթակառուցվածքներ։ Պետք է հասկանալ, որ այս ռազմական հանցագործությունների համար, մինչև ադրբեջանական կողմը չենթարկվի պատասխանատվության, անհնար է խոսել որևէ խաղաղության մասին։ Խաղաղության հաստատման համար կարևոր երաշխիք է, որ Ադրբեջանը ենթարկվի պատասխանատվության։ Պարտադիր է անպատժելիության վերացումը, հակառակ դեպքում՝ խաղաղության մասին խոսելը կլինի ուժի սպառնալիքի ներքո կնքված պայմանագիր, որը եղավ նաև 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ին։ «Եռակողմ հայտարարություն»-ը կնքվել է ուժի սպառանալիքի ներքո և այն միջազգային իրավունքի տեսանկյունից առոչինչ է։ Անպատժելիության մթնոլորտում՝ ցանկացած պայմանագիր՝ իրավական ուժ չի կարող ունենալ։
«Հայկական կողմն այս ամենի մասով պետք է ոչ միայն առանձին դիմումներ ներկայացնի ՄԱԿ-ի քրեական արդարադատությանը, այլև պատերազմական բոլոր հանցագործությունների հիման վրա պահանջի գնահատակ և պատասխանատվության ենթարկել ագրեսորին, այսինքն՝ գործողություններն արվեն ոչ թե հատվածային, այլ ամբողջական․ այն նույն գործելակերպով, ինչ անում է պուտինյան ռեժիմի դեմ միջազգային քրեական դատարանը։
Պետք է նաև քաղաքական հարթականերում՝ դիվանագիտական միջոցներով հասնել դրա դատապաշտպանը՝ թե՛ ՄԱԿ-ի գլխավոր անսամբլեայի, թե՛ անվտանգության խորհրդի, թե Եվրոպայի խորհրդի խորհրդրանական վեհաժողովում։
Լուրջ աշխատանքներ պետք է տարվեն այս ուղղությամբ»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ընդգծեց Արթուր Սաքունցը։
Նրա խոսքով՝ ակնհայտ է, որ Իհլամ Ալիևի ռեժիմը նման սանձարձակ պահվածք չէր ունենա, եթե չունենար պուտինյան ռեժիմի հովանավորությունն ու օրինակը։ Նշենք նաև, որ այստեղ գործում է նաև Էրդողանի ռեժիմը։
Սրանք բռնապետական, ավտորիտար ռեժիմներ են, որոնք գործում են միասին։ «ՀՀ իշխանությունները պետք է ջանքեր գործադրեն, որ միջազգային հանրությունն ընկալի, որ ալիևյան ռեժիմը նույն պուտինյան ռեժիմի փոքր տարբերակն է, փոքր ռեսուրսներով, սակայն էությամբ, բովանդակությամբ և գործելակերպով նույնը»։
