Հարավային Կովկասի և Վրաստանի ճգնաժամի հարցերով ԵՄ հատուկ ներկայացուցիչ Տոյվո Կլաարը թիվիթերյան նոր գրառում է արել, որում նշում է, թե ստացել է տեսանյութեր ադրբեջանցիների հանդեպ իրականացված «վայրագությունների» վերաբերյալ: Կլաարը գրում է, որ բոլոր տեսանյութերը պետք է հետաքննվեն, որ պատերազմը երկու կողմից էլ թողել է խորը վերք: Այն, որ պատերազմը խորը վերք է թողնում բոլոր կողմերից, կասկածից վեր է, բայց սա այլ բան չէ, քան մարդկային հուզական հանգամանքի քաղաքական խաղարկում, որի միջոցով փորձ է արվում լղոզել Եվրամիության էներգետիկ գործընկեր Ադրբեջանի պատերազմական հանցագործության պատասխանատվությունը:
Կլաարը նախօրեին անդրադարձել էր տարածված տեսանյութին, որտեղ Ադրբեջանի զինուժի վայրագությունն էր հայ գերիների՝ անզեն զինվորների նկատմամբ, որոնց գնդակահարում են երկու-երեք մետր հեռավորությունից: Կլաարը գրել էր, թե այդ տեսանյութի իսկությունը հաստատվելուց հետո պետք է լինի պատասխանատվություն: Եվ ահա, «պատասխանատվությունը» ըստ երևույթին եղել է՝ պարզ չէ թե ինչի տեսքով, բայց Կլաարը դրա արդյունքում դրել է հավասարության նշանը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև՝ այժմ էլ ասելով, թե ստացել է ադրբեջանցիների նկատմամբ «վայրագության» տեսանյութեր և պետք է քննվեն բոլորը: Ցավոք սրտի, Եվրամիության պաշտոնյայի այդ վարքագիծը չի հարուցում որևէ զարմանք, այլ ընդամենը հերթական անգամ արտացոլում է երկակի ստանդարտը, որով առաջնորդվում են գործնականում բոլոր աշխարհաքաղաքական ուժային կենտրոնները՝ գործելով ընդամենը շատ կոնկրետ տնտեսական ու քաղաքական շահի շրջանակում:
Իսկ Ադրբեջանի հետ այդ շահը Տոյվո Կլաարի ղեկավար Ուրսուլա Ֆոն Դեր Լյաենը փաստաթղթավորել է 2022 թվականի հուլիսին՝ Բաքու կատարած այցով, որտեղ ստորագրվել է Բաքվի հետ էներգետիկ հուշագիրը՝ մինչև 2027 թվականը ադրբեջանական գազի Եվրոպա արտահանման ծավալներն ավելացնելու, Ադրբեջանի էներգետիկ նախագծերում ներդրումներ անելու վերաբերյալ: Իսկ հոկտեմբերի 1-ին Իլհամ Ալիևն ու Ֆոն Դեր Լյաենը նստած էին կողք կողքի Բուլղարիայում գազատարի բացմանը, որով ավելի շատ ադրբեջանական գազ է հոսելու դեպի այդ երկիրը: Ահա այդ համատեքստում և ընդհանրապես հայ-ադրբեջանական հակամարտությունում հավասարության նշանի ավանդական քաղաքականության առումով զարմանալի չէ, որ Եվրամիության հատուկ ներկայացուցիչը հանկարծ ստանում է նաև ադրբեջանցիների հանդեպ կատարվողի մասին ինչ որ տեսանյութեր: Զարմանալի չէ, սակայն տխուր է, և այն իմաստով, որ այդ ամենին զոհ են գնում այն արժեքները, որոնք հռչակել, դավանում ու իր քաղաքականության հիմքում է դիտարկում Եվրոպան կամ հավաքական Արևմուտքը: Միաժամանակ, տխրությունն, իհարկե, քաղաքական կատեգորիա չէ և պետք է աշխատել, դիվանագիտական համառ ջանքով և հետևողականությամբ, պարզապես այդ աշխատանքի առանցքային հանգամանք պետք է լինի այն, որ միջազգային կառույցները հետևողականորեն, առանց ավելորդ զգայականության և հուզականության, միանգամայն հիմնավոր և հստակ դնեն իրենց իսկ քաղաքականության արժեբանական հիմքից բխող պատասխանատու հարցադրումներ՝ դրանց առնչությամբ իրավա-քաղաքական փաստերի առաջ: