Թե՛ տարածաշրջանային, թե՛ գլոբալ քաղաքականությունը, կարելի է ասել, հանգում է ուկրաինական պատերազմի ֆոնին այլ հատվածներում թեժացումներ թույլ չտալուն, ինչը դրսևորվում է ոչ միայն կողմերից որևէ մեկի նկատմամբ կոչերով, այլ նաև բոլոր կողմերին տարածաշրջանային խաղաղության կամ հրադադարի ռեժիմի պահպանման, ինչպես նաև հրադադարի ռեժիմի պահպանումն ապահովող քայլերով: Բնական է, որ թե՛ Հայաստանին, թե՛ Ադրբեջանին բանակցություններ իրականացնելու կոչեր պետք է արվեն, որովհետև գործընթացը երկկողմանի է: Գործընթացում Հայաստանն էլ ունի կարմիր գծեր, որոնք պարտավոր է պահպանել»,-այս մասին «Առաջին Լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց քաղաքագետ Ռոբերտ Ղևոնդյանը:
Ղևոնդյանի խոսքով՝ միջազգային հանրությունը տեսնում է՝ ով է տարածաշրջանում խաղաղության իրական սպառնալիքը, ուստի կան ուղղակի կոչեր՝ ուղղված Բաքվին, թե՛ ԱՄՆ-ի, թե՛ Ֆրանսիայի կողմից: «Ռուսաստանն այս դեպքում զերծ է մնում ուղիղ հայտարարություններ անելուց, ինչը կապված է այն իրավիճակի հետ, որում այսօր հայտնվել է այդ երկիրը: Բայց կարծում եմ ընդհանուր առմամբ իրավիճակը բավականին բարեհաջող է Հայաստանի համար՝ հաշվի առնելով այն, որ սպասելիքները շատ ավելին են Ադրբեջանից, քան Հայաստանից»:
