«Արցախի սահմանադրության նոր նախագծով առաջարկվում է երկքաղաքացիություն ունենալու իրավունքն ամրագրել նաև Սահմանադրությամբ, թեև Արցախում երկքաղաքացիության հարցը կարգավորված է օրենքով` դեռևս 1992 թվականի հունվարի 6-ի «ԼՂՀ անկախության մասին» հռչակագրով սահմանվել է, որ թույլատրվում է «երկակի քաղաքացիություն»: Այս անգամ որոշվել է երկքաղաքացիությունն ամրագրել մայր օրենքում:
Նպատակն այն է, որ Արցախի այն բնակիչները, ովքեր ցանկանում են ստանալ ՌԴ անձնագիր, օգտվեն Սահմանադրությամբ երաշխավորված այս հնարավորությունից, համաձայն որի՝ «Արցախի Հանրապետության յուրաքանչյուր քաղաքացի, Արցախի Հանրապետության օրենքներին և/կամ միջազգային պայմանագրերին համապատասխան, կարող է ունենալ այլ պետության քաղաքացիություն»:
Ելնելով Արցախի Հանրապետության անվտանգության նկատառումներից՝ առաջարկվում է նաև վերանայել սեփականության իրավունքի նորմերը, մասնավորապես, ամրագրելով հետևյալ կարգավորումը. «Անշարժ գույքի նկատմամբ, այդ թվում՝ հողի սեփականության իրավունքից չեն օգտվում օտարերկրյա քաղաքացիները և քաղաքացիություն չունեցող անձինք՝ բացառությամբ օրենքով սահմանված դեպքերի»:
«Հելսինկյան նախաձեռնություն-92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության և մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանն «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում բացատրեց, որ իրականում՝ Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության օրենսդրության համաձայն, ԼՂՀ քաղաքացիություն ունենալու հնարավորություն է տրվել այլ երկրների և պետությունների քաղաքացիներին, որտեղ երկքաղաքացիության ինստիտուտը գործել է մեր պետության հիմնադրման ամենավաղ ժամանակներից․ «Ինչպես հայտնի է՝ Արցախում լայն թափով ընթանում է երկրի սահմանադրության մեջ նոր հիմնարար դրույթներ ավելացնելու առաջարկների մշակումը։ Իսկ երկքաղաքացիության ինստիտուտը սահմանադրորեն ամրագրելու պահը վաղուց է անցել։ Ի՞նչ է դա տալիս մեր երկրին ու ժողովրդին։ Շատ բաներ. մեր հայրենակիցները, ովքեր այլ երկրների քաղաքացիներ են և մեր երկրին համակրող այլ ազգերի, կարող են օգտվել Ղարաբաղի քաղաքացիություն ստանալու իրավունքից՝ առանց բյուրոկրատական քաշքշուկների։ Բացի մարդկային ռեսուրսներից, որոնց կարիքն իսկապես ունի մեր երկիրը, նման ինստիտուտը թույլ կտա ներդնել երկքաղաքացիություն ստացող անձանց մտավոր, մշակութային, ֆինանսական և այլ ներուժը։ Թե ինչպիսին կլինի վերջնական ձևակերպումը, ցույց կտա երկրի Սահմանադրության նման դրույթի հետագա հանրային և փորձագիտական քննարկումը»,-ընդգծեց նա։
Միևնույն ժամանակ մեր զրուցակցին ասաց, որ սրա հետ կապված որոշակի մտավախություններ ու ռիսկեր կան, հատկապես Ռուսաստանի քաղաքացիություն ունեցող անձանց համար․ «Արցախի Սահմանադրության նման դրույթի վերաբերյալ շատ թերահավատներ զգուշանում են հերթական էքսպանսիայից, բայց արդեն օրենսդրական մակարդակով Ռուսաստանի Դաշնության կողմից։ Եթե քաղաքացիություն ստանալու համար մեր իշխանություններին դիմած անձը համապատասխանում է այն չափանիշներին, որով որոշում է կայացվում այս անձին Արցախի քաղաքացիություն շնորհելու մասին, ես դրանում ոչ մի վտանգավոր բան չեմ տեսնում, նույնիսկ եթե նա Ռուսաստանից է։ Մենք ունենք կայացած ժողովրդավարական պետական ինստիտուտներ։ Եվ պետությունն է որոշում՝ ում տալ քաղաքացիություն, ում՝ ոչ։ Մենք կառուցում ենք ժողովրդավարական պետություն, որտեղ քաղաքացիության ինստիտուտը նրա ժողովրդավարության ցուցիչն է։ Ուրախ կլինեի, եթե այլ երկրների շատ հայտնի քաղաքացիներ ցանկություն հայտնեին ստանալ Արցախի քաղաքացիություն, այդ թվում՝ Ռուսաստանի քաղաքացիներ»։
Նման ինստիտուտն, ըստ Օհանջանյանի, մեր երկիրը մեկուսացումից դուրս բերելու տարր է և հանդիսանում է Արցախի պետության քարոզչական հզոր ինստիտուտ միջազգային ասպարեզում։
