Մեդիափորձագետ Սամվել Մարտիրոսյանը գրում է.
Ես ֊ Ֆեյսբուքի կամ Ինստագրամի վերականգնման կոդը որ հանկարծակի ստանում եք մեյլին կամ հեռախոսին, մի վախեցեք, վտանգ չկա
Ես ֊ նույն բանը երկու օր հետո, ավելի մանրամասն։
160 հոգի մեսենջերում գրառումից անմիջապես հետո եւ դրանից հետո անընդմեջ ու մինչեւ հիմա ֊ հենց նոր Ֆեյսբուքիս վերականգնման կոդը ստացա։ Ինչ անեմ՞։ Ինձ կոտրե՞լ են։ Պարոլս փոխեմ, թե տան հասցեն փոխե՞մ։
Եվս 135 հոգի։ ֊ Հենց նոր Ֆեսյբուքի կոդ ստացա։ Պրոֆիլս ջնջե՞մ։ Արդեն ջնել եմ պրոֆիլս, հիմա ինչ անեմ։
Ես ֊ բոլորին հերթով ֊ ախր էսօր գրել եմ դրա մասին, երկու օր առաջ գրել եմ։
Մի քանի հոգի ֊ բայց ես մեսենջերով նոր եմ գրել ձեզ, նայեցի, երկու օր առաջ ինձ բան չէիք գրել։
Եվս մի քանի հոգի ֊ որտե՞ղ եք գրել։
Ես ֊ Ինչո՞ւ ապշած են, լըճա՛կ,
Ու չեն խայտար քու ալյակք,
Միթե հայլվույդ մեջ անձկավ
Գեղուհի մը նայեցավ։
Եվ կամ միթե կըզմայլի՞ն
Ալյակքդ երկնի կապույտին,
Եվ այն ամպոց լուսափթիթ,
Որք նըմանին փրփուրքիդ։
Մելամաղձոտ լըճա՛կդ իմ,
Քեզ հետ ըլլա՛նք մըտերիմ,
Սիրեմ քեզի պես ես ալ
Գրավվիլ, լըռել ու խոկալ։
Որքան ունիս դու ալի
Ճակատս այնքան խոկ ունի,
Որքան ունիս դու փրփուր՝
Սիրտս այնքան խոց ունի բյուր։
Այլ եթե գոգդ ալ թափին
Բույլքն աստեղաց երկնքին,
Նըմանիլ չես կրնար դուն
Հոգվույս՝ որ է բոց անհուն։
Հոդ աստղերը չեն մեռնիր,
Ծաղիկներն հոդ չեն թոռմիր,
Ամպերը չեն թրջեր հոդ,
Երբ խաղաղ եք դու և օդ,
Լըճա՛կ, դու ես թագուհիս,
Զի թ՝հովե մալ խորշոմիս,
Դարձյալ խորքիդ մեջ խըռով
Զ՝իս կը պահես դողդղալով։
Շատերը զիս մերժեցին,
«Քնար մ՝ունի սոսկ – ըսին.
Մին՝ «դողդոջ է, գույն չունի-»
Մյուսն ալ ըսավ – «Կը մեռնի»։
Ոչ ոք ըսավ – «Հե՜գ տղա,
Արդյոք ինչո՞ւ կը մըխա,
Թերեւս ըլլա գեղանի,
Թե որ սիրեմ չը մեռնի»։
Ոչ ոք ըսավ – «Սա տըղին
Պատռե՛նք սիրտը տըրտմագին,
Նայինք ինչե՜ր գրված կան․․․»
– Հոն հրդեհ կա, ոչ մատյան։
Հոն կա մոխի՜ր․․․ հիշատա՜կ․․․
Ալյակքդ հուզի՚ն թող, լըճա՚կ,
Զի քու խորքիդ մեջ անձկավ
Հուսահատ մը նայեցավ․․․