Օգոստոսի 19-ին պաշտոնապես բացվեց հայ-վրացական սահմանի նորակառույց՝ Բարեկամության կամուրջը: Կամուրջը փոխարինելու է Բագրատաշեն-Սադախլո սահմանային անցակետի արդեն հին, անհամեմատ ավելի փոքր կամրջային ենթակառուցվածքը: Իրադարձությունը խորհրդանշական է մի քանի առումով: Նախ, հայ-վրացական հաղորդակցության ուղիները բառի թե բուն, թե պատկերավոր իմաստով պետք է ավելացնել ու ընդլայնել ավելի ու ավելի, ինչը պահանջված է մի շարք առումներով՝ սոցիալ-տնտեսականից, մինչև ռազմա-քաղաքական, ռեգիոնալ, աշխարհաքաղաքական: Դրանից բացի, կամրջի շինարարության «կառուցվածքն» ինքնին խորհրդանշական է: Խոսքը այսպես ասած ճարտարագիտական կամ ճարտարապետական ասպեկտի մասին չէ, այլ մասնակցային: Հայ-վրացական սահմանի նոր կամուրջը կառուցվում է Եվրամիության ֆինանսական աջակցությամբ, իսկ շինարարությունն իրականացրել է իրանական ընկերություն:
Խորհրդանշական է, որ Իրանը կառուցում է Հայաստանի ու Վրաստանի միջև կամուրջը: Իրական ռեգիոնալ հարթության մեջ իհարկե հաջորդականությունն այլ է, բայց Իրան-Հայաստան-Վրաստան ուղղին ձևավորելու, դրան բովանդակություն հաղորդելու և այն ավելի մեծ ռեգիոնալ օրակարգ դարձնելու խնդիրը թերևս պետք է լինի Վրաստանի ու Իրանի հետ հայկական դիվանագիտության աշխատանքային օրակարգում: Սրանով հանդերձ, ինչ խոսք միամտություն է մտածել, թե այդ ամենում հնարավոր է հաջողություն առանց Ռուսաստանի հետ համապատասխան աշխատանքի:
Մեծ հաշվով, կովկասյան ռեգիոնալ դասավորությունները կարող են դիտարկվել տարբեր սխեմաներով, սակայն դրանցից թերևս որևէ մեկը ուժերի հարաբերակցության և միջազգային իրադրության ներկայիս պայմաններում չի կարող կառուցվել Ռուսաստանի գործոնը մի կողմ դնելու տրամաբանությամբ, շատ ուզի որևէ մեկը դա, թե քիչ: Եվ ավելին, որևէ այդօրինակ նախագծի հաջողության համար թերևս անհրաժեշտ է հմուտ տակտիկա՝ այդ նախաձեռնությունները «հակառուսականության» «իմիջից» զերծ պահելու համար: Այդ համատեքստում պետք է դիտվի նաև հայ-վրացական հարաբերությունն ընդհանրապես: Իսկ այն, որ դրան պետք է վերաբերել չափազանց խնամքով, պատասխանատվությամբ, միաժամանակ նաև բովանդակային հայացքով՝ ձգտելով բազմաշերտ տրամաբանությամբ խորացնել երկկողմ կապերը, այդ կերպ նաև դիտարկելով հայ-վրացական հարաբերության բազմակողմ ներուժը բարձրացնելու հեռանկարը, թերևս չունի ավելորդ մեկնաբանության կարիք: